2 Samuël 24:17

17 En David, als hij den engel zag, die het volk sloeg, sprak tot den HEERE, en zeide: Zie ik, ik heb gezondigd, en ik, ik heb onrecht gehandeld, maar wat hebben deze schapen gedaan? Uw hand zij toch tegen mij en tegen mijns vaders huis.

2 Samuël 24:17 Meaning and Commentary

2 Samuel 24:17

And David spake unto the Lord
In prayer; he and the elders of Israel being clothed in sackcloth, and fallen on their faces, he prayed, not unto the angel, but to Jehovah that sent him; see ( 1 Chronicles 21:16 1 Chronicles 21:17 ) ;

when he saw the angel that smote the people;
in the air over Jerusalem, with a drawn sword in his hand, which made him appear terrible:

and said, lo, I have sinned, and I have done wickedly;
in numbering the people:

but these sheep, what have they done?
he looked upon himself as the only transgressor, and his people as innocent, and as harmless as sheep; he thought of no sins but his own; these were uppermost in his mind, and lay heavy on his conscience; and it grieved him extremely the his people should suffer on his account: but they were not so innocent as he thought and suggests; and it was not only for his, but their sins, this evil came; he was suffered to do what he did, to bring upon them deserved punishment for their rebellion against him, and other sins; however, this shows the high opinion he had of them, the great affection he had for them, and his sympathy with them in this time of distress:

let thine hand, I pray thee, be against me, and against my father's
house;
let me and mine die, and not they; a type of Christ, the good Shepherd, willing to lay down his life for the sheep, and suffer in their stead, that they might go free.

2 Samuël 24:17 In-Context

15 Toen gaf de HEERE een pestilentie in Israel, van den morgen af tot den gezetten tijd toe; en er stierven van het volk, van Dan tot Ber-seba toe, zeventig duizend mannen.

16 Toen nu de engel zijn hand uitstrekte over Jeruzalem, om haar te verderven, berouwde het den HEERE over dat kwaad, en Hij zeide tot den engel, die het verderf onder het volk maakte: Het is genoeg, trek uw hand nu af. De engel des HEEREN nu was bij den dorsvloer van Arauna, den Jebusiet.

17 En David, als hij den engel zag, die het volk sloeg, sprak tot den HEERE, en zeide: Zie ik, ik heb gezondigd, en ik, ik heb onrecht gehandeld, maar wat hebben deze schapen gedaan? Uw hand zij toch tegen mij en tegen mijns vaders huis.

18 En Gad kwam tot David op dienzelfden dag, en zeide tot hem: Ga op, richt den HEERE een altaar op, op den dorsvloer van Arauna, den Jebusiet.

19 Alzo ging David op naar het woord van Gad, gelijk als de HEERE geboden had.