Haggaï 1:4

4 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Haggaï 1:4 Meaning and Commentary

Haggai 1:4

[Is it] time for you, O ye, to dwell in your panelled houses,
&c.] They could not only find time, leisure, and convenience to build houses to dwell in; but to wainscot them, and line them with boards of cedar, as the Targum; as bad as the times were complained of; and could sit in them, indulging themselves in luxury, ease, and sloth; and why then was it not a fit and convenient time as well to build the house of the Lord in? and this house [lie] waste?
or, "and shall this house lie waste?" or, "when this house lies waste?" ^F15 not indeed in its rubbish and ruins, as it was demolished by the Chaldeans, and left; but with a bare foundation, laid some years ago; and ever since neglected; the superstructure not carried on, and much less built up to be fit for service; and therefore might be said with propriety to lie waste and desolate, being unfinished, unfit for use, and no regard had unto it. David was of another mind, ( 2 Samuel 7:2 ) and truly religious persons will be more concerned for the house of God than for their own houses.

---

FOOTNOTES:

F15 (brx hzh tybhw) "et domus ista deserta manebit?" Drusius; "quum domus haec vasta est?" Junius & Tremellius, Piscator; "dum domus haec desolata est?" Cocceius.

Haggaï 1:4 In-Context

2 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

3 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

4 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

5 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

6 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.