Jesaja 30:2

2 Die gaan, om af te trekken in Egypte, en vragen Mijn mond niet; om zich te sterken met de macht van Farao, en om hun toevlucht te nemen onder de schaduw van Egypte.

Jesaja 30:2 Meaning and Commentary

Isaiah 30:2

That walk to go down into Egypt
That walk out of their own land to go thither; who sent messengers thither to form an alliance, and get help and assistance, or went in person, to secure themselves from present danger. Jarchi refers this to the times of Hoshea, the son of Elah, king of Israel, who sent messengers to So, king of Egypt, ( 2 Kings 17:4 ) . Jerom to the times of Jeremiah, to the history in his prophecy, ( Jeremiah 41:17 ) and others to Zedekiah. Kimchi thinks it respects the time of Ahaz, though there is no account, either in the books of Kings or Chronicles, of sending then to Egypt for help; or else to the times of Hezekiah himself; which latter is right, as appears from the insults of Rabshakeh, when Sennacherib's army was before Jerusalem, ( Isaiah 36:6 ) : and have not asked at my mouth:
or as the Targum,

``the words of my prophets they have not asked;''

they did not inquire of the prophets of the Lord, whether they should go down or not: to strengthen themselves in the strength of Pharaoh;
by making an alliance with him, and receiving men and horses from him, to assist them against the Assyrians; this Pharaoh was he whom the Scriptures call So, ( 2 Kings 17:4 ) and by other writers, Sevechus and Sethon: and to trust in the shadow of Egypt;
the protection that would afford them, in which they placed their confidence, and thought themselves safe from their other enemy, by having so powerful an ally; but this was but a shadow, as are whatsoever men trust in short of the Lord himself, be they riches or righteousness, or any creature or creature enjoyment.

Jesaja 30:2 In-Context

1 Wee den kinderen, die afvallen, spreekt de HEERE, om een raadslag te maken, maar niet uit Mij, en om zich met een bedekking te bedekken, maar niet uit Mijn Geest, om zonde tot zonde te doen;

2 Die gaan, om af te trekken in Egypte, en vragen Mijn mond niet; om zich te sterken met de macht van Farao, en om hun toevlucht te nemen onder de schaduw van Egypte.

3 Want de sterkte van Farao zal ulieden tot schaamte zijn, en die toevlucht onder de schaduw van Egypte tot schande.

4 Wanneer zijn vorsten zullen geweest zijn tot Zoan, en zijn gezanten zullen gekomen zijn tot nabij Chanes;

5 Hij zal hen allen beschaamd maken door een volk, dat hun geen nut kan doen, noch tot hulp, noch tot voordeel, maar tot schande en ook tot smaadheid zijn zal.