Job 20:7

7 Zal hij, gelijk zijn drek, in eeuwigheid vergaan; die hem gezien hadden, zullen zeggen: Waar is hij?

Job 20:7 Meaning and Commentary

Job 20:7

[Yet] he shall perish for ever like his own dung
Not only in this world, but in the world to come, both in his outward substance here, and in his body in the grave, and in his soul to all eternity, and that in the most shameful and disgraceful manner; he shall perish in his own corruption, and like his own dung inevitably, which is never returned to its place again: dead bodies were reckoned by the ancients as dung, and the carcasses of men are rather to be cast out than dung {i}; and the Arabians used, to bury in dunghills even their kings ^F11; to which some ^F12 think the allusion is:

they which have seen him shall say, where [is] he?
such as formerly gazed at him, in his prosperity, with wonder and amazement at his grandeur and greatness, now being removed from his outward splendour, or from the world, by death, ask where he is, not being able to see him in his former lustre, nor in the land of the living; see ( Job 14:10 ) .

---

FOOTNOTES:

F9 Heraclitus apud Strabo. Geograph. l. 16. p. 539.
F11 Strabo, ib.
F12 Pineda in loc.

Job 20:7 In-Context

5 Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des huichelaars voor een ogenblik?

6 Wanneer zijn hoogheid tot den hemel toe opklomme, en zijn hoofd tot aan de wolken raakte;

7 Zal hij, gelijk zijn drek, in eeuwigheid vergaan; die hem gezien hadden, zullen zeggen: Waar is hij?

8 Hij zal wegvlieden als een droom, dat men hem niet vinden zal, en hij zal verjaagd worden als een gezicht des nachts.

9 Het oog, dat hem zag, zal het niet meer doen; en zijn plaats zal hem niet meer aanschouwen.