Job 20

1 Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

2 Daarom doen mijn gedachten mij antwoorden, en over zulks is mijn verhaasten in mij.

3 Ik heb aangehoord een bestraffing, die mij schande aandoet; maar de geest zal uit mijn verstand voor mij antwoorden.

4 Weet gij dit? Van altoos af, van dat God den mens op de wereld gezet heeft,

5 Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des huichelaars voor een ogenblik?

6 Wanneer zijn hoogheid tot den hemel toe opklomme, en zijn hoofd tot aan de wolken raakte;

7 Zal hij, gelijk zijn drek, in eeuwigheid vergaan; die hem gezien hadden, zullen zeggen: Waar is hij?

8 Hij zal wegvlieden als een droom, dat men hem niet vinden zal, en hij zal verjaagd worden als een gezicht des nachts.

9 Het oog, dat hem zag, zal het niet meer doen; en zijn plaats zal hem niet meer aanschouwen.

10 Zijn kinderen zullen zoeken den armen te behagen; en zijn handen zullen zijn vermogen moeten weder uitkeren.

11 Zijn beenderen zullen vol van zijn verborgene zonden zijn; van welke elkeen met hem op het stof nederliggen zal.

12 Indien het kwaad in zijn mond zoet is, hij dat verbergt, onder zijn tong,

13 Hij dat spaart, en hetzelve niet verlaat, maar dat in het midden van zijn gehemelte inhoudt;

14 Zijn spijze zal in zijn ingewand veranderd worden; gal der adderen zal zij in het binnenste van hem zijn.

15 Hij heeft goed ingeslokt, maar zal het uitspuwen; God zal het uit zijn buik uitdrijven.

16 Het vergif der adderen zal hij zuigen; de tong der slang zal hem doden.

17 De stromen, rivieren, beken van honig en boter zal hij niet zien.

18 Den arbeid zal hij wedergeven en niet inslokken; naar het vermogen zijner verandering, zo zal hij van vreugde niet opspringen.

19 Omdat hij onderdrukt heeft, de armen verlaten heeft, een huis geroofd heeft, dat hij niet opgebouwd had;

20 Omdat hij geen rust in zijn buik gekend heeft, zo zal hij van zijn gewenst goed niet uitbehouden.

21 Er zal niets overig zijn, dat hij ete; daarom zal hij niet wachten naar zijn goed.

22 Als zijn genoegzaamheid zal vol zijn, zal hem bang zijn; alle hand des ellendigen zal over hem komen.

23 Er zij wat om zijn buik te vullen; God zal over hem de hitte Zijns toorns zenden, en over hem regenen op zijn spijze.

24 Hij zij gevloden van de ijzeren wapenen, de stalen boog zal hem doorschieten.

25 Men zal het zwaard uittrekken, het zal uit het lijf uitgaan, en glinsterende uit zijn gal voortkomen; verschrikkingen zullen over hem zijn.

26 Alle duisternis zal verborgen zijn in zijn schuilplaatsen; een vuur, dat niet opgeblazen is, zal hem verteren; den overigen in zijn tent zal het kwalijk gaan.

27 De hemel zal zijn ongerechtigheid openbaren, en de aarde zal zich tegen hem opmaken.

28 De inkomste van zijn huis zal weggevoerd worden; het zal al henenvloeien in den dag Zijns toorns.

29 Dit is het deel des goddelozen mensen van God, en de erve zijner redenen van God.

Job 20 Commentary

Chapter 20

Zophar speaks of the short joy of the wicked. (1-9) The ruin of the wicked. (10-22) The portion of the wicked. (23-29)

Verses 1-9 Zophar's discourse is upon the certain misery of the wicked. The triumph of the wicked and the joy of the hypocrite are fleeting. The pleasures and gains of sin bring disease and pain; they end in remorse, anguish, and ruin. Dissembled piety is double iniquity, and the ruin that attends it will be accordingly.

Verses 10-22 The miserable condition of the wicked man in this world is fully set forth. The lusts of the flesh are here called the sins of his youth. His hiding it and keeping it under his tongue, denotes concealment of his beloved lust, and delight therein. But He who knows what is in the heart, knows what is under the tongue, and will discover it. The love of the world, and of the wealth of it, also is wickedness, and man sets his heart upon these. Also violence and injustice, these sins bring God's judgments upon nations and families. Observe the punishment of the wicked man for these things. Sin is turned into gall, than which nothing is more bitter; it will prove to him poison; so will all unlawful gains be. In his fulness he shall be in straits, through the anxieties of his own mind. To be led by the sanctifying grace of God to restore what was unjustly gotten, as Zaccheus was, is a great mercy. But to be forced to restore by the horrors of a despairing conscience, as Judas was, has no benefit and comfort attending it.

Verses 23-29 Zophar, having described the vexations which attend wicked practices, shows their ruin from God's wrath. There is no fence against this, but in Christ, who is the only Covert from the storm and tempest, ( Isaiah 32:2 ) . Zophar concludes, "This is the portion of a wicked man from God;" it is allotted him. Never was any doctrine better explained, or worse applied, than this by Zophar, who intended to prove Job a hypocrite. Let us receive the good explanation, and make a better application, for warning to ourselves, to stand in awe and sin not. One view of Jesus, directed by the Holy Spirit, and by him suitably impressed upon our souls, will quell a thousand carnal reasonings about the suffering of the faithful.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JOB 20

Zophar and his friends, not satisfied with Job's confession of faith, he in his turn replies, and in his preface gives his reasons why he made any answer at all, and was so quick in it, Job 20:1-3; and appeals to Job for the truth of an old established maxim, that the prosperity of wicked men and hypocrites is very short lived, Job 20:4,5; and the short enjoyment of their happiness is described by several elegant figures and similes, Job 20:6-9; such a wicked man being obliged, in his lifetime, to restore his ill gotten goods, and at death to lie down with the sins of his youth, Job 20:10,11; his sin in getting riches, the disquietude of his mind in retaining them, and his being forced to make restitution, are very beautifully expressed by the simile of a sweet morsel kept in the mouth, and turned to the gall of asps in the bowels, and then vomited up, Job 20:12-16; the disappointment he shall have, the indigent and strait circumstances he shall be brought into, and the restitution he shall be obliged to make for the oppression of the poor, and the uneasiness he shall feel in his own breast, are set forth in a very strong light, Job 20:17-22; and it is suggested, that not only the hand of wicked men should be upon him, but the wrath of God also, which should seize on him suddenly and secretly, and would be inevitable, he not being able to make his escape from it, and which would issue in the utter destruction of him and his in this world, and that to come, Job 20:23-28. And the chapter is, concluded with this observation, that such as before described is the appointed portion and heritage of a wicked man from God, Job 20:29.