Ruth 1:6-22

6 Toen maakte zij zich op met haar schoondochters, en keerde weder uit de velden van Moab; want zij had gehoord in het land van Moab, dat de HEERE Zijn volk bezocht had, gevende hun brood.

7 Daarom ging zij uit van de plaats, waar zij geweest was en haar twee schoondochters met haar. Als zij nu gingen op den weg, om weder te keren naar het land van Juda,

8 Zo zeide Naomi tot haar twee schoondochters: Gaat heen, keert weder, een iegelijk tot het huis van haar moeder; de HEERE doe bij u weldadigheid, gelijk als gij gedaan hebt bij de doden, en bij mij.

9 De HEERE geve u, dat gij ruste vindt, een iegelijk in het huis van haar man! En als zij haar kuste, hieven zij haar stem op en weenden;

10 En zij zeiden tot haar: Wij zullen zekerlijk met u wederkeren tot uw volk.

11 Maar Naomi zeide: Keert weder, mijn dochters! Waarom zoudt gij met mij gaan? Heb ik nog zonen in mijn lichaam, dat zij u tot mannen zouden zijn?

12 Keert weder, mijn dochters! Gaat heen; want ik ben te oud om een man te hebben. Wanneer ik al zeide: Ik heb hoop, of ik ook in dezen nacht een man had, ja, ook zonen baarde;

13 Zoudt gij daarnaar wachten, totdat zij zouden groot geworden zijn; zoudt gij daarnaar opgehouden worden, om geen man te nemen? Niet, mijn dochters! Want het is mij veel bitterder dan u; maar de hand des HEEREN is tegen mij uitgegaan.

14 Toen hieven zij haar stem op, en weenden wederom; en Orpa kuste haar schoonmoeder, maar Ruth kleefde haar aan.

15 Daarom zeide zij: Zie, uw zwagerin is wedergekeerd tot haar volk en tot haar goden; keer gij ook weder, uw zwagerin na.

16 Maar Ruth zeide: Val mij niet tegen, dat ik u zou verlaten, om van achter u weder te keren; want waar gij zult heengaan, zal ik ook heengaan, en waar gij zult vernachten, zal ik vernachten; uw volk is mijn volk, en uw God mijn God.

17 Waar gij zult sterven, zal ik sterven, en aldaar zal ik begraven worden; alzo doe mij de HEERE en alzo doe Hij daartoe, zo niet de dood alleen zal scheiding maken tussen mij en tussen u!

18 Als zij nu zag, dat zij vastelijk voorgenomen had met haar te gaan, zo hield zij op tot haar te spreken.

19 Alzo gingen die beiden, totdat zij te Bethlehem inkwamen; en het geschiedde, als zij te Bethlehem inkwamen, dat de ganse stad over haar beroerd werd, en zij zeiden: Is dit Naomi?

20 Maar zij zeide tot henlieden: Noemt mij niet Naomi, noemt mij Mara; want de Almachtige heeft mij grote bitterheid aangedaan.

21 Vol toog ik weg, maar ledig heeft mij de HEERE doen wederkeren; waarom zoudt gij mij Naomi noemen, daar de HEERE tegen mij getuigt, en de Almachtige mij kwaad aangedaan heeft?

22 Alzo kwam Naomi weder, en Ruth, de Moabietische, haar schoondochter, met haar, die uit de velden Moabs wederkwam; en zij kwamen te Bethlehem in het begin van de gersteoogst.

Ruth 1:6-22 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO THE BOOK OF RUTH

This book is called Ruth, not because she was the author of it, but because she is the principal subject of it. In the Syriac and Arabic versions, it is called the Book of Ruth the Moabitess, which describes her by the country of which she was. Her name, according to Hillerus {l}, signifies beautiful, of a good aspect, the same with Calliope in Greek. As to the author of this book, some attribute it to Eli the priest, who seems to have been too soon to give an account of the birth of David; others to Gad or Nathan; some to Hezekiah, and others to Ezra; but what the Talmudists assert, which is most generally received, and most probable, is, that it was written by Samuel; so they say Samuel {m} wrote his own book, Judges, and Ruth; and it is commonly said that this book is an appendix to that of the Judges, and the introduction to Samuel, and is fitly placed between them both. According to Eusebius {n}, with the Hebrews, Judges and Ruth make one book they call Shophetim, or Judges; the principal design of it is to give the genealogy of David, whom Samuel had anointed to be king of Israel, and from whom the Messiah was to come, and who therefore may be said to be the aim and scope of it, as he is of all Scripture; and whereby it appears that he sprung both from Jews and Gentiles, and is the Saviour of both, and there is a good foundation for both to hope in him; and the call and conversion of Ruth the Moabitess may be considered as a shadow, emblem, and pledge of the conversion of the Gentiles. Manythings besides may be learnt from this little book, as the different circumstances of good people in this life, and the particular providence of God respecting them. It furnishes out examples of bearing afflictions patiently, of industry, courteousness, kindness to strangers, and young converts; and none can doubt of the divine authority of this book, that considers the use made of it in the genealogies of Christ by the Evangelists Matthew and Luke.

{l} Onomastic. Sacr. p. 211. {m} T. Bab. Bava Bathra, fol. 13. 2. {n} Eccl. Hist. 1. 6. c. 25.

\\INTRODUCTION TO RUTH 1\\

This chapter treats of a family that removed from the land of Canaan to the land of Moab on account of a famine, where the father of it and his two sons died, and each of them left a widow, Ru 1:1-5 the mother-in-law proposed to return to her own country, and set forward with her two daughters-in-law, whom, when they had gone a little way with her, she entreated to go back, and expostulated with them about it, Ru 1:6-13, upon which one of them did, but the other, Ruth, the subject of this book, resolved to go the journey with her, Ru 1:14-18 and they both came to Bethlehem, the former residence of her mother-in-law Naomi, who was greatly taken notice of by her old friends and acquaintance, to whom she related her present circumstances, Ru 1:19-22.