Psalmen 107:26

26 Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.

Psalmen 107:26 Meaning and Commentary

Psalms 107:26

They mount up to the heaven
The waves which are lifted up by the stormy wind, and the ships which are upon them, and the men in them.

They go down again to the depths:
one while they seem to reach the skies, and presently they are down, as it were, in the bottom of the sea, and are threatened to be buried in the midst of it; distress at sea is described in much the same language by Virgil and Ovid ^F13.

Their soul is melted because of trouble;
because of the danger of being cast away; so it was with Jonah's mariner's, and with the disciples in the storm; sea roaring, and men's hearts failing for fear, are joined together in ( Luke 21:25 Luke 21:26 )

---

FOOTNOTES:

F13 "Tollimur in coelum", Virgil. Aeneid 3. prope finem. "Coelumque aequare videtur pontus". Ovid. Metamorph. l. 12. Fab. 10.

Psalmen 107:26 In-Context

24 Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.

25 Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.

26 Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.

27 Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.

28 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.