2 Koningen 3

1 Joram nu, de zoon van Achab, werd koning over Israel te Samaria, in het achttiende jaar van Josafat, den koning van Juda, en hij regeerde twaalf jaren.

2 En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, doch niet gelijk zijn vader en gelijk zijn moeder; want hij deed dag opgerichte beeld van Baal weg, hetwelk zijn vader gemaakt had.

3 Evenwel hing hij de zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, aan, die Israel deed zondigen; hij week daarvan niet af.

4 Mesa nu, de koning der Moabieten, was een veehandelaar, en bracht op aan den koning van Israel honderd duizend lammeren, en honderd duizend rammen met de wol.

5 Maar het geschiedde, als Achab gestorven was, dat de koning der Moabieten van den koning van Israel afviel.

6 Zo toog de koning Joram ter zelfder tijd uit Samaria, en monsterde gans Israel.

7 En hij ging heen, en zond tot Josafat, den koning van Juda, zeggende: De koning der Moabieten is van mij afgevallen, zult gij met mij trekken in den oorlog tegen de Moabieten? En hij zeide: Ik zal opkomen; zo zal ik zijn, gelijk gij zijt, zo mijn volk als uw volk, zo mijn paarden als uw paarden.

8 En hij zeide: Door welken weg zullen wij optrekken? Hij dan zeide: Door den weg der woestijn van Edom.

9 Alzo toog de koning van Israel heen, en de koning van Juda, en de koning van Edom; en als zij zeven dagreizen omgetogen waren, zo had het leger en het vee, dat hen navolgde, geen water.

10 Toen zeide de koning van Israel: Ach, dat de HEERE deze drie koningen geroepen heeft, om die in der Moabieten hand te geven!

11 En Josafat zeide: Is hier geen profeet des HEEREN, dat wij door hem den HEERE mochten vragen? Toen antwoordde een van de knechten des konings van Israel, en zeide: Hier is Elisa, de zoon van Safat, die water op Elia's handen goot.

12 En Josafat zeide: Des HEEREN woord is bij hem. Zo togen tot hem af de koning van Israel, en Josafat, en de koning van Edom.

13 Maar Elisa zeide tot den koning van Israel: Wat heb ik met u te doen? Ga heen tot de profeten uws vaders, en tot de profeten uwer moeder. Doch de koning van Israel zeide tot hem: Neen, want de HEERE heeft deze drie koningen geroepen, om die in der Moabieten hand te geven.

14 En Elisa zeide: Zo waarachtig als de HEERE der heirscharen leeft, voor Wiens aangezicht ik sta, zo ik niet het aangezicht van Josafat, den koning van Juda, opnam, ik zou u niet aanschouwen, noch u aanzien!

15 Nu dan, brengt mij een speelman. En het geschiedde, als de speelman op de snaren speelde, dat de hand des HEEREN op hem kwam.

16 En hij zeide: Zo zegt de HEERE: Maakt in dit dal vele grachten.

17 Want zo zegt de HEERE: Gijlieden zult geen wind zien, en gij zult geen regen zien; nochtans zal dit dal met water vervuld worden, zodat gij zult drinken, gij en uw vee, en uw beesten.

18 Daartoe is dat slecht in de ogen des HEEREN, Hij zal ook de Moabieten in ulieder hand geven.

19 En gij zult alle vaste steden, en alle uitgelezene steden slaan, en zult alle goede bomen vellen, en zult alle waterfonteinen stoppen; en alle goede stukken lands zult gij met stenen verderven.

20 En het geschiedde des morgens, als men het spijsoffer offert, dat er, ziet, water door den weg van Edom kwam, en het land met water vervuld werd.

21 Toen nu al de Moabieten hoorden, dat koningen opgetogen waren, om tegen hen te strijden, zo werden zij samen geroepen, van al degenen af, die den gordel aangordden en daarboven, en zij stonden aan de landpale.

22 En toen zij zich des morgens vroeg opmaakten, en de zon over dat water oprees, zagen de Moabieten dat water tegenover rood, gelijk bloed.

23 En zij zeiden: Dit is bloed; de koningen hebben voorzeker zich met het zwaard verdorven, en hebben de een de ander verslagen; nu dan aan den buit, gij Moabieten!

24 Maar als zij aan het leger van Israel kwamen, maakten zich de Israelieten op, en sloegen de Moabieten; en zij vloden van hun aangezicht; ja, zij kwamen in het land, slaande ook de Moabieten.

25 De steden nu braken zij af, en een iegelijk wierp zijn steen op alle goede stukken lands, en zij vulden ze, en stopten alle waterfonteinen, en velden alle goede bomen, totdat zij in Kir-hareseth alleen de stenen daarvan lieten overblijven; en de slingeraars omsingelden en sloegen hen.

26 Doch als de koning der Moabieten zag, dat hem de strijd te sterk was, nam hij tot zich zevenhonderd mannen, die het zwaard uittogen, om door te breken tegen den koning van Edom; maar zij konden niet.

27 Toen nam hij zijn eerstgeboren zoon, die in zijn plaats koning zou worden, en offerde hem ten brandoffer op den muur. Daaruit werd een zeer grote toorn in Israel; daarom trokken zij van hem af, en keerden weder in hun land.

2 Koningen 3 Commentary

Chapter 3

Jehoram, king of Israel. (1-5) War with Moab, The intercession of Elisha. (6-19) Water supplied, Moab overcome. (20-27)

Verses 1-5 Jehoram took warning by God's judgment, and put away the image of Baal, yet he maintained the worship of the calves. Those do not truly repent or reform, who only part with the sins they lose by, but continue to love the sins that they think to gain by.

Verses 6-19 The king of Israel laments their distress, and the danger they were in. He called these kings together, yet he charges it upon Providence. Thus the foolishness of man perverteth his way, and then his heart fretteth against the Lord, ( Proverbs 19:3 ) . It was well that Jehoshaphat inquired of the Lord now, but it had been much better if he had done it before he engaged in this war. Good men sometimes neglect their duty, till necessity and affliction drive them to it. Wicked people often fare the better for the friendship and society of the godly. To try their faith and obedience, Elisha bids them make the valley full of pits to receive water. Those who expect God's blessings, must dig pools for the rain to fill, as in the valley of Baca, and thus make even that a well, ( Psalms 84:6 ) . We need not inquire whence the water came. God is not tied to second causes. They that sincerely seek for the dew of God's grace, shall have it, and by it be made more than conquerors.

Verses 20-27 It is a blessing to be favoured with the company of those who have power with God, and can prevail by their prayers. A kingdom may be upheld and prosper, in consequence of the fervent prayers of those who are dear to God. May we place our highest regard upon such as are most precious in his account. When sinners are saying Peace, peace, destruction comes upon them: despair will follow their mad presumption. In Satan's service and at his suggestion, such horrid deeds have been done, as cause the natural feelings of the heart to shudder; like the king of Moab's sacrificing his son. It is well not to urge the worst of men to extremities; we should rather leave them to the judgment of God.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO 2 KINGS 3

This chapter gives the character of Jehoram king of Israel, 2Ki 3:1-3, relates the rebellion of the king of Moab against him, 2Ki 3:4,5, the war that he and his allies entered into on that account, 2Ki 3:6-9 the distress the combined army were in for want of water, their application upon this to Elisha, who promised them water, and they had it in a wonderful manner, 2Ki 3:10-20 and the chapter is concluded with the rout of the Moabites, and the barbarity of their king to his eldest son, 2Ki 3:21-27.