Psalmen 102:4

4 Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

Psalmen 102:4 Meaning and Commentary

Psalms 102:4

My heart is smitten, and withered like grass
Like grass in the summer solstice ^F4, which being smitten with the heat of the sun, or by some blast of thunder and lightning, is dried up, and withers away; so his heart was smitten with a sense of sin, and of God's wrath and displeasure at him, and with the heat of affliction and trouble, that it failed him, and he could not look up with joy and comfort:

so that I forget to eat my bread;
sometimes, through grief and trouble, persons refuse to eat bread, as Jonathan and Ahab, which is a voluntary act, and purposely done; but here, in the psalmist, there was such a loss of appetite, through sorrow, that he forgot his stated meals, having no manner of inclination to food: some understand this of spiritual food, the bread of life, refusing to be comforted with it; so the Targum,

``for I forgot the law of my doctrine.''

---

FOOTNOTES:

F4 "Quasi solstitialis herba paulisper fui", Plauti Pseudolus, Act. 1. Sc. 1. v. 36.

Psalmen 102:4 In-Context

2 O HEERE! hoor mijn gebed, en laat mijn geroep tot U komen.

3 Verberg Uw aangezicht niet voor mij, neig Uw oor tot mij ten dage mijner benauwdheid; ten dagen als ik roep, verhoor mij haastelijk.

4 Want mijn dagen zijn vergaan als rook, en mijn gebeenten zijn uitgebrand als een haard.

5 Mijn hart is geslagen en verdord als gras, zodat ik vergeten heb mijn brood te eten.

6 Mijn gebeente kleeft aan mijn vlees, vanwege de stem mijns zuchtens.