Job 14:13-22

13 Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart!

14 Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.

15 Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.

16 Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.

17 Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.

18 En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;

19 De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.

20 Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.

21 Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.

22 Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.

Job 14:13-22 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JOB 14

Job, having turned himself from his friends to God, continues his address to him in this chapter; wherein he discourses of the frailty of man, the shortness of his life, the troubles that are in it, the sinfulness of it, and its limited duration, beyond which it cannot continue; all which he makes use of with God, that he would not therefore deal rigorously with him, but have pity on him, and cease from severely afflicting him, till he came to the end of his days, which could not be long, Job 14:1-6; he observes of a tree, when it is cut down to the root, yea, when the root is become old, and the stock dies, it will, by means of being watered, bud and sprout again, and produce boughs and branches; but man, like the failing waters of the sea, and the decayed and dried up flood, when he dies, rises not, till the heavens be no more, Job 14:7-12; and then he wishes to be hid in the grave till that time, and expresses hope and belief of the resurrection of the dead, Job 14:13-15; and goes on to complain of the strict notice God took of his sins, of his severe dealings with men, destroying their hope in life, and removing them by death; so that they see and know not the case and circumstances of their children they leave behind, and while they live have continual pain and sorrow, Job 14:16-22.