2 Samuël 18:3

3 Maar het volk zeide: Gij zult niet uittrekken; want of wij te enen male vloden, zij zullen het hart op ons niet stellen; ja, of de helft van ons stierf, zij zullen het hart op ons niet stellen; maar gij zijt nu als tien duizend onzer. Zo zal het nu beter zijn, dat gij ons uit de stad ter hulpe zijt.

2 Samuël 18:3 Meaning and Commentary

2 Samuel 18:3

But the people answered, thou shalt not go forth
They were as resolute as David:

for if we flee away, they will not care for us;
to pursue after us;

neither if half of us die, will they care for us;
they will make no account of the victory; but if they could slay David, or get him into their hands, it would be more to them than if the whole army was routed:

but now [thou art] worth ten thousand of us;
not only in our own esteem, but in the account of the enemy, who had rather thou shouldest fall into their hands than ten thousand of us; and as the advantage to them, so the loss to us would be more than ten thousand men:

therefore now [it is] better that thou succour us out of the city;
either by sending them provisions or recruits, that might be there in reserve, if necessary; or by being ready to receive them into it should they be repulsed; or rather by his prayers to God for them; so the Targum,

``now it is better that thou pray for us out of the city;''

that is, that the Lord would help us; and so most of the Jewish commentators understand it of helping them by his prayers and counsels.

2 Samuël 18:3 In-Context

1 En David monsterde het volk, dat met hem was; en hij stelde over hen oversten van duizenden, en oversten van honderden.

2 Voorts zond David het volk uit, een derde deel onder de hand van Joab, en een derde deel onder de hand van Abisai, den zoon van Zeruja, Joabs broeder, en een derde deel onder de hand van Ithai, den Gethiet. En de koning zeide tot het volk: Ik zal ook zelf zekerlijk met ulieden uittrekken.

3 Maar het volk zeide: Gij zult niet uittrekken; want of wij te enen male vloden, zij zullen het hart op ons niet stellen; ja, of de helft van ons stierf, zij zullen het hart op ons niet stellen; maar gij zijt nu als tien duizend onzer. Zo zal het nu beter zijn, dat gij ons uit de stad ter hulpe zijt.

4 Toen zeide de koning tot hen: Ik zal doen, wat goed is in uw ogen. De koning nu stond aan de zijde van de poort, en al het volk trok uit bij honderden en bij duizenden.

5 En de koning gebood Joab, en Abisai, en Ithai, zeggende: Handelt mij zachtkens met den jongeling, met Absalom. En al het volk hoorde het, als de koning aan al de oversten van Absaloms zaak gebood.