Daniël 2:46

46 Toen viel de koning Nebukadnezar op zijn aangezicht, en aanbad Daniel; en hij zeide, dat men hem met spijsoffer en liefelijk reukwerk een drankoffer doen zou.

Daniël 2:46 Meaning and Commentary

Daniel 2:46

Then the king Nebuchadnezzar fell upon his face, and
worshipped Daniel
Imagining there was something of divinity in him, that he could so exactly tell him his dream, which was past and gone; and give him the interpretation of it, respecting things to come, which he concluded none but God could do; and therefore, after the manner of the eastern people, threw himself prostrate to the earth, with his face to it, and gave religious adoration to Daniel; for that this cannot be understood of mere civil respect appears by his following orders; and had he not thought that Daniel was something more than a man, he, a proud monarch, would never have behaved in this manner to him; but, being struck with amazement at the relation of the dream, and the interpretation of it, he forgot what both he and Daniel were; the one a mighty king, the other a mere man, a servant, yea, a captive: this shows that he was not exasperated at the account of the fall of his monarchy, as might have been expected, but was filled with wonder at the revelation made: and commanded that they should offer an oblation and sweet odours unto
him;
rising from the ground, he gave orders to his servants about him, some of whom might be the priests of Bel, that they would bring a meat offering, and incense with it, and offer them to him as to a god; but, though this was ordered, we do not read it was done; for it cannot be thought that Daniel, who had scrupled eating the king's food, and drinking his wine, lest he should be defiled, and afterwards chose rather to be cast into a den of lions than to omit prayer to God, would ever suffer such a piece of idolatrous worship to be paid to him; and though he could not hinder the king's prostration and adoration, which were very sudden; yet it is highly probable he reasoned with the king upon it, and earnestly desired that no such undue honours should be paid to him; declaring that this knowledge was not of himself, but of God, to whom the glory ought to be given.

Daniël 2:46 In-Context

44 Doch in de dagen van die koningen zal de God des hemels een Koninkrijk verwekken, dat in der eeuwigheid niet zal verstoord worden; en dat Koninkrijk zal aan geen ander volk overgelaten worden; het zal al die koninkrijken vermalen, en te niet doen, maar zelf zal het in alle eeuwigheid bestaan.

45 Daarom hebt gij gezien, dat uit den berg een steen zonder handen afgehouwen is geworden, die het ijzer, koper, leem, zilver en goud vermaalde; de grote God heeft den koning bekend gemaakt, wat hierna geschieden zal; de droom nu is gewis, en zijn uitlegging is zeker.

46 Toen viel de koning Nebukadnezar op zijn aangezicht, en aanbad Daniel; en hij zeide, dat men hem met spijsoffer en liefelijk reukwerk een drankoffer doen zou.

47 De koning antwoordde Daniel en zeide: Het is de waarheid, dat ulieder God een God der goden is, en een Heere der koningen, en Die de verborgenheden openbaart, dewijl gij deze verborgenheid hebt kunnen openbaren.

48 Toen maakte de koning Daniel groot, en hij gaf hem vele grote geschenken, en hij stelde hem tot een heerser over het ganse landschap van Babel, en een overste der overheden over al de wijzen van Babel.