Deuteronomium 5:22

22 Deze woorden sprak de HEERE tot uw ganse gemeente, op den berg, uit het midden des vuurs, der wolk en der donkerheid, met een grote stem, en deed daar niets toe; en Hij schreef ze op twee stenen tafelen, en gaf ze mij.

Deuteronomium 5:22 Meaning and Commentary

Deuteronomy 5:22

These words the Lord spake unto all your assembly in the
mount
The above ten words or commands, which were spoken so audibly and loudly by the Lord himself on Mount Sinai, that the whole congregation of the people of Israel heard them:

out of the midst of the fire, of the cloud, and of the thick darkness;
in which the Lord was; see ( Deuteronomy 4:11 ) ,

with a great voice, and he added no more;
ceased speaking; after he had delivered the ten commands, he said no more at that time. The Targum of Jonathan is,

``with a great voice which ceased not.''

It ceased not until all were delivered, and then it did; it was a continued voice, yet clear and distinct:

and he wrote them in

two tables of stone;
marble stone, as the Targum of Jonathan; which is much more likely than what the paraphrase has on ( Deuteronomy 4:13 ) , this is an emblem of the duration of the law:

and delivered them unto me;
to Moses, and by him to be delivered to the people, who though they had heard them would be apt to forget them; and therefore they were written, that they might read them, and meditate on them, and be careful to keep them.

Deuteronomium 5:22 In-Context

20 En gij zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste.

21 En gij zult niet begeren uws naasten vrouw; en gij zult u niet laten gelusten uws naasten huis, zijn akker, noch zijn dienstknecht, noch zijn dienstmaagd, zijn os, noch zijn ezel, noch iets, dat uws naasten is.

22 Deze woorden sprak de HEERE tot uw ganse gemeente, op den berg, uit het midden des vuurs, der wolk en der donkerheid, met een grote stem, en deed daar niets toe; en Hij schreef ze op twee stenen tafelen, en gaf ze mij.

23 En het geschiedde, als gij die stem uit het midden der duisternis hoordet, en de berg van vuur brandde, zo naderdet gij tot mij, alle hoofden uwer stammen, en uw oudsten,

24 En zeidet: Zie, de HEERE, onze God, heeft ons Zijn heerlijkheid en Zijn grootheid laten zien, en wij hebben Zijn stem gehoord uit het midden des vuurs; dezen dag hebben wij gezien, dat God met den mens spreekt, en dat hij levend blijft.