Deuteronomium 8

1 Alle geboden, die ik u heden gebiede, zult gij waarnemen om te doen, opdat gij leeft, en vermenigvuldigt, en inkomt, en het land erft, dat de HEERE aan uw vaderen gezworen heeft.

2 En gij zult gedenken aan al den weg, dien u den HEERE, uw God, deze veertig jaren in de woestijn geleid heeft; opdat Hij u verootmoedige, om u te verzoeken, om te weten, wat in uw hart was, of gij Zijn geboden zoudt houden, of niet.

3 En Hij verootmoedigde u, en liet u hongeren, en spijsde u met het Man, dat gij niet kendet, noch uw vaderen gekend hadden; opdat Hij u bekend maakte, dat de mens niet alleen van het brood leeft, maar dat de mens leeft van alles, wat uit des HEEREN mond uitgaat.

4 Uw kleding is aan u niet verouderd, en uw voet is niet gezwollen, deze veertig jaren.

5 Bekent dan in uw hart, dat de HEERE, uw God, u kastijdt, gelijk als een man zijn zoon kastijdt.

6 En houdt de geboden des HEEREN, uws Gods, om in Zijn wegen te wandelen, en om Hem te vrezen.

7 Want de HEERE, uw God, brengt u in een goed land, een land van waterbeken, fonteinen en diepten, die in dalen en in bergen uitvlieten;

8 Een land van tarwe en gerst, en wijnstokken, en vijgebomen, en granaatappelen; een land van olierijke olijfbomen, en van honig;

9 Een land, waarin gij brood zonder schaarsheid eten zult, waarin u niets ontbreken zal; een land, welks stenen ijzer zijn, en uit welks bergen gij koper uithouwen zult.

10 Als gij dan zult gegeten hebben, en verzadigd zijn, zo zult gij den HEERE, uw God, loven over dat goede land, dat Hij u zal hebben gegeven.

11 Wacht u, dat gij den HEERE, uw God, niet vergeet, dat gij niet zoudt houden Zijn geboden, en Zijn rechten, en Zijn inzettingen, die ik u heden gebiede;

12 Opdat niet misschien, als gij zult gegeten hebben, en verzadigd zijn, en goede huizen gebouwd hebben, en die bewonen,

13 En uw runderen en uw schapen zullen vermeerderd zijn, ook zilver en goud u zal vermeerderd zijn, ja, al wat gij hebt vermeerderd zal zijn;

14 Uw hart zich alsdan verheffe, dat gij vergeet den HEERE, uw God, Die u uit Egypteland, uit het diensthuis, uitgevoerd heeft;

15 Die u geleid heeft in die grote en vreselijke woestijn, waar vurige slangen, en schorpioenen, en dorheid, waar geen water was; Die u water uit de keiachtige rots voortbracht;

16 Die u in de woestijn spijsde met Man, dat uw vaderen niet gekend hadden; om u te verootmoedigen, en om u te verzoeken, opdat Hij u ten laatste weldeed;

17 En gij in uw hart zegt: Mijn kracht, en de sterkte mijner hand heeft mij dit vermogen verkregen.

18 Maar gij zult gedenken den HEERE, uw God, dat Hij het is, Die u kracht geeft om vermogen te verkrijgen; opdat Hij Zijn verbond bevestige, dat Hij aan uw vaderen gezworen heeft, gelijk het te dezen dage is.

19 Maar indien het geschiedt, dat gij den HEERE, uw God, ganselijk vergeet, en andere goden navolgt, en hen dient, en u voor dezelve buigt, zo betuig ik heden tegen u, dat gij voorzeker zult vergaan.

20 Gelijk de heidenen, die de HEERE voor uw aangezicht verdaan heeft, alzo zult gij vergaan, omdat gij de stem des HEEREN, uws Gods, niet gehoorzaam zult geweest zijn.

Deuteronomium 8 Commentary

Chapter 8

Exhortations and cautions, enforced by the Lord's former dealings with Israel, and his promises. (1-9) Exhortations and cautions further enforced. (10-20)

Verses 1-9 Obedience must be, 1. Careful, observe to do; 2. Universal, to do all the commandments; and 3. From a good principle, with a regard to God as the Lord, and their God, and with a holy fear of him. To engage them to this obedience. Moses directs them to look back. It is good to remember all the ways, both of God's providence and grace, by which he has led us through this wilderness, that we may cheerfully serve him and trust in him. They must remember the straits they were sometimes brought into, for mortifying their pride, and manifesting their perverseness; to prove them, that they and others might know all that was in their heart, and that all might see that God chose them, not for any thing in them which might recommend them to his favour. They must remember the miraculous supplies of food and raiment granted them. Let none of God's children distrust their Father, nor take any sinful course for the supply of their necessities. Some way or other, God will provide for them in the way of duty and honest diligence, and verily they shall be fed. It may be applied spiritually; the word of God is the food of the soul. Christ is the word of God; by him we live. They must also remember the rebukes they had been under, and not without need. This use we should make of all our afflictions; by them let us be quickened to our duty. Moses also directs them to look forward to Canaan. Look which way we will, both to look back and to look forward, to Canaan. Look which way we will, both to look back and to look forward will furnish us with arguments for obedience. Moses saw in that land a type of the better country. The gospel church is the New Testament Canaan, watered with the Spirit in his gifts and graces, planted with trees of righteousness, bearing fruits of righteousness. Heaven is the good land, in which nothing is wanting, and where is fulness of joy.

Verses 10-20 Moses directs to the duty of a prosperous condition. Let them always remember their Benefactor. In everything we must give thanks. Moses arms them against the temptations of a prosperous condition. When men possess large estates, or are engaged in profitable business, they find the temptation to pride, forgetfulness of God, and carnal-mindedness, very strong; and they are anxious and troubled about many things. In this the believing poor have the advantage; they more easily perceive their supplies coming from the Lord in answer to the prayer of faith; and, strange as it may seem, they find less difficulty in simply trusting him for daily bread. They taste a sweetness therein, which is generally unknown to the rich, while they are also freed from many of their temptations. Forget not God's former dealings with thee. Here is the great secret of Divine Providence. Infinite wisdom and goodness are the source of all the changes and trials believers experience. Israel had many bitter trials, but it was "to do them good." Pride is natural to the human heart. Would one suppose that such a people, after their slavery at the brick-kilns, should need the thorns of the wilderness to humble them? But such is man! And they were proved that they might be humbled. None of us live a single week without giving proofs of our weakness, folly, and depravity. To broken-hearted souls alone the Saviour is precious indeed. Nothing can render the most suitable outward and inward trials effectual, but the power of the Spirit of God. See here how God's giving and our getting are reconciled, and apply it to spiritual wealth. All God's gifts are in pursuance of his promises. Moses repeats the warning he had often given of the fatal consequences of forsaking God. Those who follow others in sin, will follow them to destruction. If we do as sinners do, we must expect to fare as sinners fare.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO DEUTERONOMY 8

In this chapter Moses repeats the exhortation to observe the commands of God, and urges the Israelites to it, from the consideration of the great and good things God had done for them in the wilderness, and even in those instances which were chastisements, and were of an humbling nature, De 8:1-6, and on the consideration of the blessings of the good land they were going to possess, De 8:7-9 for which blessings they are exhorted to be thankful, and are cautioned against pride of heart through them, and forgetfulness of God, and of his goodness to them while in the wilderness, and when brought into the land of Canaan, which they were to ascribe to his power and goodness, and not their own, De 8:10-18, and the chapter is concluded with a warning against idolatry, lest they perish through it as the nations before them, De 8:19,20.