Exodus 32:12

12 Waarom zouden de Egyptenaars spreken, zeggende: In kwaadheid heeft Hij hen uitgevoerd, opdat Hij hen doodde op de bergen, en opdat Hij hen vernielde van den aardbodem? Keer af van de hittigheid Uws toorns, en laat het U over het kwaad Uws volks berouwen.

Exodus 32:12 Meaning and Commentary

Exodus 32:12

Wherefore should the Egyptians speak and say
Those that remained, as the Targum of Jonathan, who were not drowned in the Red sea: a good man will be concerned for the honour and glory of God among the enemies of his people, that their mouths may not be opened to blaspheme the Lord and speak ill of his ways, see ( Joshua 7:9 ) and this is sometimes an argument with God himself, not to do that to his people they deserve, lest it should give occasion to the enemy to speak reproachfully, insult, and triumph, ( Deuteronomy 32:26 Deuteronomy 32:27 )

for mischief did he bring them out, to slay them in the mountains,
and to consume them from the face of the earth;
that he brought them out of Egypt, not with a good but ill design; not to bring them into the land of Canaan, as they promised themselves, but to destroy them in the mountains; not to erect them into a great kingdom and nation, which should make a considerable figure in the world, but to cut them off from being a people at all: the mountains where they now were, were Sinai and Horeb, and there might be others thereabout, among which they were encamped: the Targum of Jonathan is,

``among the mountains of Tabor, and Hermon, and Sirion, and Sinai:''

turn from thy fierce wrath, and repent of this evil against thy
people;
not that there is any turning or shadow of turning with God, or any change of his mind, or any such passions and affections in him as here expressed; but this is said after the manner of men concerning him, when he alters the course of his dealings with men according to his unalterable will, and does not do the evil threatened by him, and which the sins of men deserve.

Exodus 32:12 In-Context

10 En nu, laat Mij toe, dat Mijn toorn tegen hen ontsteke, en hen vertere; zo zal Ik u tot een groot volk maken.

11 Doch Mozes aanbad het aangezicht des HEEREN zijns Gods, en hij zeide: O HEERE! waarom zou Uw toorn ontsteken tegen Uw volk, hetwelk Gij met grote kracht, en met een sterke hand, uit Egypteland uitgevoerd hebt?

12 Waarom zouden de Egyptenaars spreken, zeggende: In kwaadheid heeft Hij hen uitgevoerd, opdat Hij hen doodde op de bergen, en opdat Hij hen vernielde van den aardbodem? Keer af van de hittigheid Uws toorns, en laat het U over het kwaad Uws volks berouwen.

13 Gedenk aan Abraham, aan Izak en aan Israel, Uw knechten, aan welke Gij bij Uzelven gezworen hebt, en hebt tot hen gesproken: Ik zal uw zaad vermenigvuldigen als de sterren des hemels; en dit gehele land, waarvan Ik gezegd heb, zal Ik aan ulieder zaad geven, dat zij het erfelijk bezitten in eeuwigheid.

14 Toen berouwde het den HEERE over het kwaad, hetwelk Hij gesproken had Zijn volk te zullen doen.