Jozua 5

1 En het geschiedde, toen al de koningen der Amorieten, die aan deze zijde van de Jordaan westwaarts, en al de koningen der Kanaanieten, die aan de zee waren, hoorden, dat de HEERE de wateren van de Jordaan had uitgedroogd, voor het aangezicht der kinderen Israels, totdat wij daardoor gegaan waren; zo versmolt hun hart, en er was geen moed meer in hen, voor het aangezicht der kinderen Israels.

2 Te dier tijd sprak de HEERE tot Jozua: Maak u stenen messen, en besnijd wederom de kinderen Israels ten tweeden maal.

3 Toen maakte zich Jozua stenen messen, en besneed de kinderen Israels op den heuvel der voorhuiden.

4 Dit nu was de oorzaak, waarom hen Jozua besneed: al het volk, dat uit Egypte getogen was, de manspersonen, alle krijgslieden, waren gestorven in de woestijn, op den weg, nadat zij uit Egypte getogen waren.

5 Want al het volk, dat er uittoog, was besneden; maar al het volk, dat geboren was in de woestijn op den weg, nadat zij uit Egypte getrokken waren, hadden zij niet besneden.

6 Want de kinderen Israels wandelden veertig jaren in de woestijn, totdat vergaan was het ganse volk der krijgslieden, die uit Egypte gegaan waren; die de stem des HEEREN niet gehoorzaam geweest waren, denwelken de HEERE gezworen had, dat Hij hun niet zoude laten zien het land, hetwelk de HEERE hun vaderen gezworen had ons te zullen geven, een land vloeiende van melk en honig.

7 Maar hun zonen heeft Hij aan hun plaats gesteld; die heeft Jozua besneden, omdat zij de voorhuid hadden; want zij hadden hen op den weg niet besneden.

8 En het geschiedde, als men een einde gemaakt had van al dat volk te besnijden, zo bleven zij in hun plaats in het leger, totdat zij genezen waren.

9 Verder sprak de HEERE tot Jozua: Heden heb Ik den smaad van Egypte van ulieden afgewenteld; daarom noemde men den naam dier plaats Gilgal, tot op dezen dag.

10 Terwijl de kinderen Israels te Gilgal gelegerd lagen, zo hielden zij het pascha op den veertienden dag derzelver maand, in den avond, op de vlakke velden van Jericho.

11 En zij aten van het overjarige koren des lands, des anderen daags van het pascha, ongezuurde broden en verzengde aren, even op dienzelven dag.

12 En het Manna hield op des anderen daags, nadat zij van des lands overjarige koren gegeten hadden; en de kinderen Israels hadden geen Manna meer, maar zij aten in hetzelve jaar van de inkomst des lands Kanaan.

13 Voorts geschiedde het, als Jozua bij Jericho was, dat hij zijn ogen ophief, en zag toe, en ziet, er stond een Man tegenover hem, Die een uitgetogen zwaard in Zijn hand had. En Jozua ging tot Hem, en zeide tot Hem: Zijt Gij van ons, of van onze vijanden?

14 En Hij zeide: Neen, maar Ik ben de Vorst van het heir des HEEREN: Ik ben nu gekomen! Toen viel Jozua op zijn aangezicht ter aarde en aanbad, en zeide tot Hem: Wat spreekt mijn Heere tot Zijn knecht?

15 Toen zeide de Vorst van het heir des HEEREN tot Jozua: Trek uw schoenen af van uw voeten; want de plaats, waarop gij staat, is heilig. En Jozua deed alzo.

Jozua 5 Commentary

Chapter 5

The Canaanites are afraid, Circumcision renewed. (1-9) The passover at Gilgal The manna ceases. (10-12) The Captain of the Lord's host appears to Joshua. (13-15)

Verses 1-9 How dreadful is their case, who see the wrath of God advancing towards them, without being able to turn it aside, or escape it! Such will be the horrible situation of the wicked; nor can words express the anguish of their feelings, or the greatness of their terror. Oh that they would now take warning, and before it be too late, flee for refuge to lay hold upon that hope set before them in the gospel! God impressed these fears on the Canaanites, and dispirited them. This gave a short rest to the Israelites, and circumcision rolled away the reproach of Egypt. They were hereby owned to be the free-born children of God, having the seal of the covenant. When God glorifies himself in perfecting the salvation of his people, he not only silences all enemies, but rolls back their reproaches upon themselves.

Verses 10-12 A solemn passover was kept, at the time appointed by the law, in the plains of Jericho, in defiance of the Canaanites round about them. It was a performance of the promise, that when they went up to keep the feasts, their land should be under the special protection of the Divine providence, ( Exodus 34:24 ) . Notice is taken of the ceasing of the manna as soon as they had eaten the old corn of the land. For as it came just when they needed, so it continued as long as they needed it. This teaches us not to expect supplies by miracles, when they may be had in a common way. The word and ordinances of God are spiritual manna, with which God nourishes his people in this wilderness. Though often forfeited, yet they are continued while we are here; but when we come to the heavenly Canaan, this manna will cease, for we shall no longer need it.

Verses 13-15 We read not of any appearance of God's glory to Joshua till now. There appeared to him one as a man to be noticed. This Man was the Son of God, the eternal Word. Joshua gave him Divine honours: he received them, which a created angel would not have done, and he is called Jehovah, chap. 6:2 . To Abraham he appeared as a traveller; to Joshua as a man of war. Christ will be to his people what their faith needs. Christ had his sword drawn, which encouraged Joshua to carry on the war with vigour. Christ's sword drawn in his hand, denotes how ready he is for the defence and salvation of his people. His sword turns every way. Joshua will know whether he is a friend or a foe. The cause between the Israelites and Canaanites, between Christ and Beelzebub, will not admit of any man's refusing to take one part or the other, as he may do in worldly contests. Joshua's inquiry shows an earnest desire to know the will of Christ, and a cheerful readiness and resolution to do it. All true Christians must fight under Christ's banner, and they will conquer by his presence and assistance.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JOSHUA 5

The Canaanites being dispirited on the passage of the children of Israel through Jordan, Jos 5:1; Joshua is ordered to circumcise such of the people of Israel that were uncircumcised, Jos 5:2-9; in order to their eating of the passover, which was now to be kept, Jos 5:10; and they being now provided with corn sufficient, the manna ceased, Jos 5:11,12; and there appeared to Joshua a divine Person, in an human form, to encourage and direct him what to do in the conquest of the land, and particularly Jericho, Jos 5:13-15.