Jesaja 17

1 De last van Damaskus. Ziet, Damaskus zal weggenomen worden, dat zij geen stad meer zij, maar zij zal een vervallen steenhoop zijn.

2 De steden van Aroer zullen verlaten worden; voor de kudden zullen zij wezen, die zullen daar nederliggen, en niemand zal ze verschrikken.

3 En de vesting zal ophouden van Efraim, en het koninkrijk van Damaskus, en het overblijfsel der Syriers; zij zullen zijn gelijk de heerlijkheid der kinderen Israels, spreekt de HEERE der heirscharen.

4 En het zal geschieden te dien dage, dat de heerlijkheid van Jakob verdund zal worden, en dat de vettigheid van zijn vlees mager worden zal.

5 Want hij zal zijn, gelijk wanneer een maaier het staande koren verzamelt, en zijn arm aren afmaait; ja, hij zal zijn, gelijk wanneer iemand aren leest in het dal Refraim.

6 Doch een nalezing zal daarin overig blijven, gelijk in de afschudding eens olijfbooms, twee of drie bezien in den top der opperste twijg, en vier of vijf aan zijn vruchtbare takken, spreekt de HEERE, de God Israels.

7 Te dien dage zal de mens zien naar Dien, Die hem gemaakt heeft, en zijn ogen zullen op den Heilige Israels zien.

8 En hij zal niet aanschouwen de altaren, het werk zijner handen, ook hetgeen zijn vingeren gemaakt hebben, zal hij niet aanzien, noch de bossen, noch de zonnebeelden.

9 Te dien dage zullen zijn sterke steden zijn, als een verlaten struik, en opperste tak, welke zij verlaten hebben, om der kinderen Israels wil, hoewel daar verwoesting zal wezen.

10 Want gij hebt den God uws heils vergeten, en niet gedacht aan den Rotssteen uwer sterkte; daarom zult gij wel liefelijke planten planten, en gij zult hem met uitlandse ranken bezetten;

11 Ten dage, als gij ze zult geplant hebben, zult gij die doen wassen, en in den morgenstond zult gij uw zaad doen bloeien; doch het zal maar een hoop van het gemaaide zijn, in den dag der krankheid en der pijnlijke smart.

12 Wee der veelheid der grote volken, die daar bruisen, gelijk de zeeen bruisen; en wee het geruis der natien, die daar ruisen, gelijk de geweldige wateren ruisen!

13 De natien zullen wel ruisen, gelijk grote wateren ruisen; doch Hij zal hem schelden, zo zal hij verre wegvlieden, ja, hij zal gejaagd worden, als het kaf der bergen van den wind, en gelijk een kloot van den wervelwind.

14 Ten tijde des avonds, ziet, zo is er verschrikking, eer het morgen is, is hij er niet meer. Dit is het deel dergenen, die ons beroven, en het lot dergenen, die ons plunderen.

Jesaja 17 Commentary

Chapter 17

Syria and Israel threatened. (1-11) The woe of Israel's enemies. (12-14)

Verses 1-11 Sin desolates cities. It is strange that great conquerors should take pride in being enemies to mankind; but it is better that flocks should lie down there, than that they should harbour any in open rebellion against God and holiness. The strong holds of Israel, the kingdom of the ten tribes, will be brought to ruin. Those who are partakers in sin, are justly made partakers in ruin. The people had, by sins, made themselves ripe for ruin; and their glory was as quickly cut down and taken away by the enemy, as the corn is out of the field by the husbandman. Mercy is reserved in the midst of judgment, for a remnant. But very few shall be marked to be saved. Only here and there one was left behind. But they shall be a remnant made holy. The few that are saved were awakened to return to God. They shall acknowledge his hand in all events; they shall give him the glory due to his name. To bring us to this, is the design of his providence, as he is our Maker; and the work of his grace, as he is the Holy One of Israel. They shall look off from their idols, the creatures of their own fancy. We have reason to account those afflictions happy, which part between us and our sins. The God of our salvation is the Rock of our strength; and our forgetfulness and unmindfulness of him are at the bottom of all sin. The pleasant plants, and shoots from a foreign soil, are expressions for strange and idolatrous worship, and the vile practices connected therewith. Diligence would be used to promote the growth of these strange slips, but all in vain. See the evil and danger of sin, and its certain consequences.

Verses 12-14 The rage and force of the Assyrians resembled the mighty waters of the sea; but when the God of Israel should rebuke them, they would flee like chaff, or like a rolling thing, before the whirlwind. In the evening Jerusalem would be in trouble, because of the powerful invader, but before morning his army would be nearly cut off. Happy are those who remember God as their salvation, and rely on his power and grace. The trouble of the believers, and the prosperity of their enemies, will be equally short; while the joy of the former, and the destruction of those that hate and spoil them, shall last for ever.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ISAIAH 17

This chapter contains a prophecy of the ruin of Syria and Israel, the ten tribes; who were in alliance; and also of the overthrow of the Assyrian army, that should come against Judah. The destruction of Damascus, the metropolis of Syria, and of other cities, is threatened, Isa 17:1,2 yea, of the whole kingdom of Syria, together with Ephraim or the ten tribes, and Samaria the head of them, Isa 17:3 whose destruction is expressed by various similes, as by thinness and leanness, and by the reaping and gathering of corn, Isa 17:4,5 and yet a remnant should be preserved, compared to gleaning gapes, and a few berries on an olive tree, who should look to the Lord, and not to idols, Isa 17:6-8 and the reason of the desolation of their cities, and of their fields and vineyards, was their forgetfulness of the Lord, Isa 17:9-11 and the chapter is closed with a prophecy of the defeat of the Assyrian army, who are compared for their multitude and noise to the seas, and to mighty waters, and the noise and rushing of them, Isa 17:12 and yet should be, at the rebuke of God, as chaff, or any small light thing, before a blustering wind, Isa 17:13 and who, in the evening, would be a trouble to the Jews, and be dead before morning; which was to be the portion of the spoilers and plunderers of the Lord's people, Isa 17:14.