Jesaja 16

1 Zendt de lammeren van den heerser des lands van Sela af, naar de woestijn henen, tot den berg der dochter van Sion.

2 Anderszins zal het geschieden, dat de dochteren van Moab aan de veren van Arnon zullen zijn, als een zwervende vogel, uit het nest gedreven zijnde.

3 Brengt een raad aan, houdt gericht, maakt uw schaduw op het midden van den middag, gelijk van den nacht; verbergt de verdrevenen, en meldt den omzwervende niet.

4 Laat mijn verdrevenen onder u verkeren, o Moab! wees gij hun een schuilplaats voor het aangezicht des verstoorders; want de onderdrukker heeft een einde, de verstoring is te niet geworden, de vertreders zijn van de aarde verdaan.

5 Want er zal een troon bevestigd worden in goedertierenheid, en op denzelven zal bestendig een zitten in de tent van David, een, die oordeelt en het recht zoekt, en vaardig is ter gerechtigheid.

6 Wij hebben gehoord de hovaardij van Moab, hij is zeer hovaardig; zijn hoogmoed, en zijn hovaardij, en zijn verbolgenheid, zijn alzo zijn grendelen niet.

7 Daarom zal Moab over Moab huilen, altemaal zullen zij huilen; over de fondamenten van Kir-Hareseth zult gijlieden zuchten, gewisselijk, zij zijn gebroken.

8 Want de velden van Hesbon zijn verflauwd, ook de wijnstok van Sibma, de heren der heidenen hebben zijn uitgelezen planten verpletterd; zij reiken tot Jaezer toe, zij dwalen door de woestijn; hun scheuten zijn uitgespreid, zij zijn gegaan over zee.

9 Daarom beween ik, in de wening over Jaezer, den wijnstok van Sibma, ik maak u doornat met mijn tranen, o Hesbon en Eleale! want het vreugdegeschrei over uw zomervruchten en over uw oogst is gevallen;

10 Alzo dat de blijdschap en vrolijkheid weggenomen is van het vruchtbare veld, en in de wijngaarden wordt niet gezongen, noch enig gejuich gemaakt; de druiven treder treedt geen wijn uit in de wijnbakken, ik heb het vreugdegeschrei doen ophouden.

11 Daarom rommelt mijn ingewand over Moab, als een harp, en mijn binnenste over Kir-heres.

12 En het zal geschieden, als men zien zal, dat Moab vermoeid is geworden op de hoogten, dan zal hij in zijn heiligdom gaan om te aanbidden, maar hij zal niet vermogen.

13 Dit is het woord, dat de HEERE tegen Moab gesproken heeft, van toen af.

14 Maar nu spreekt de HEERE, zeggende: Binnen drie jaren (als de jaren eens huurlings), dan zal de eer van Moab verachtzaam gemaakt worden, met al die grote menigte; en het overblijfsel zal klein, weinig, onmachtig wezen.

Jesaja 16 Commentary

Chapter 16

Moab is exhorted to yield obedience. (1-5) The pride and the judgments of Moab. (6-14)

Verses 1-5 God tells sinners what they may do to prevent ruin; so he does to Moab. Let them send the tribute they formerly engaged to pay to Judah. Take it as good advice. Break off thy sins by righteousness, it may lengthen thy quiet. And this may be applied to the great gospel duty of submission to Christ. Send him the lamb, the best you have, yourselves a living sacrifice. When you come to God, the great Ruler, come in the name of the Lamb, the Lamb of God. Those who will not submit to Christ, shall be as a bird that wanders from her nest, which shall be snatched up by the next bird of prey. Those who will not yield to the fear of God, shall be made to yield to the fear of every thing else. He advises them to be kind to the seed of Israel. Those that expect to find favour when in trouble themselves, must show favour to those in trouble. What is here said concerning the throne of Hezekiah, also belongs, in a much higher sense, to the kingdom of Jesus Christ. Though by subjection to Him we may not enjoy worldly riches or honours, but may be exposed to poverty and contempt, we shall have peace of conscience and eternal life.

Verses 6-14 Those who will not be counselled, cannot be helped. More souls are ruined by pride than by any other sin whatever. Also, the very proud are commonly very passionate. With lies many seek to gain the gratification of pride and passion, but they shall not compass proud and angry projects. Moab was famous for fields and vineyards; but they shall be laid waste by the invading army. God can soon turn laughter into mourning, and joy into heaviness. In God let us always rejoice with holy triumph; in earthly things let us always rejoice with holy trembling. The prophet looks with concern on the desolations of such a pleasant country; it causes inward grief. The false gods of Moab are unable to help; and the God of Israel, the only true God, can and will make good what he has spoken. Let Moab know her ruin is very near, and prepare. The most awful declarations of Divine wrath, discover the way of escape to those who take warning. There is no escape, but by submission to the Son of David, and devoting ourselves to him. And, at length, when the appointed time comes, all the glory, prosperity, and multitude of the wicked shall perish.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ISAIAH 16

This chapter is a continuation of the prophecy against Moab; in which the prophet gives good advice, but in case of a haughty neglect of it, which he foresaw, threatens with ruin, and fixes a time for it. He advises the Moabites to pay their tribute to the king of Judah, or otherwise they should be turned out of their land, as a bird out of its nest, Isa 16:1,2 to protect, and not betray the people of the Jews that should flee to them, because of the Assyrian army, Isa 16:3,4 and for this end gives a great character of the king of Judah, and assures them of the stability of his kingdom, Isa 16:5 but for their pride, wrath, and lying, they are threatened with destruction, and are represented as howling under it, Isa 16:6,7 because of the spoil of their cities, vineyards, and fields, so that they have no harvest, nor vintage, nor gathering of summer fruits, or joy on these accounts, Isa 16:8-10 for which even the prophet expresses a concern, Isa 16:11 and after having observed the application of the Moabites to their gods without success, Isa 16:12 the chapter is closed with an assurance of the certain ruin of Moab, and of the time when it should be, Isa 16:13,14.