Jeremia 29

1 Voorts zijn dit de woorden des briefs, dien de profeet Jeremia zond van Jeruzalem tot de overige oudsten, die gevankelijk waren weggevoerd, mitsgaders tot de priesteren, en tot de profeten, en tot het ganse volk, dat Nebukadnezar van Jeruzalem gevankelijk had weggevoerd naar Babel.

2 (Nadat de koning Jechonia, en de koningin, en de kamerlingen, de vorsten van Juda en Jeruzalem, mitsgaders de timmerlieden en smeden van Jeruzalem waren uitgegaan);

3 Door de hand van Elasa, den zoon van Safan, en Gemarja, den zoon van Hilkia, die Zedekia, de koning van Juda, naar Babel zond, tot Nebukadnezar, den koning van Babel, zeggende:

4 Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels, tot allen, die gevankelijk zijn weggevoerd, die Ik gevankelijk heb doen wegvoeren van Jeruzalem naar Babel:

5 Bouwt huizen en woont daarin, en plant hoven en eet de vrucht daarvan;

6 Neemt vrouwen, en gewint zonen en dochteren, en neemt vrouwen voor uw zonen, en geeft uw dochteren aan mannen, dat zij zonen en dochteren baren; en wordt aldaar vermenigvuldigd, en wordt niet verminderd.

7 En zoekt den vrede der stad, waarhenen Ik u gevankelijk heb doen wegvoeren, en bidt voor haar tot den HEERE; want in haar vrede zult gij vrede hebben.

8 Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Laat uw profeten en uw waarzeggers, die in het midden van u zijn, u niet bedriegen, en hoort niet naar uw dromers, die gij doet dromen.

9 Want zij profeteren u valselijk in Mijn Naam; Ik heb hen niet gezonden, spreekt de HEERE.

10 Want zo zegt de HEERE: Zekerlijk, als zeventig jaren te Babel zullen vervuld zijn, zal Ik ulieden bezoeken, en Ik zal Mijn goed woord over u verwekken, u wederbrengende tot deze plaats.

11 Want Ik weet de gedachten, die Ik over u denk, spreekt de HEERE, gedachten des vredes, en niet des kwaads, dat Ik u geve het einde en de verwachting.

12 Dan zult gij Mij aanroepen, en henengaan, en tot Mij bidden; en Ik zal naar u horen.

13 En gij zult Mij zoeken en vinden, wanneer gij naar Mij zult vragen met uw ganse hart.

14 En Ik zal van ulieden gevonden worden, spreekt de HEERE, en Ik zal uw gevangenis wenden, en u vergaderen uit al de volken, en uit al de plaatsen, waarhenen Ik u gedreven heb, spreekt de HEERE; en Ik zal u wederbrengen tot de plaats, van waar Ik u gevankelijk heb doen wegvoeren.

15 Omdat gij zegt: de HEERE heeft ons profeten naar Babel verwekt;

16 Daarom zegt de HEERE alzo van den koning, die op Davids troon zit, en van al het volk, dat in deze stad woont, te weten, uw broederen, die met u niet zijn uitgegaan in de gevangenis;

17 Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Ziet, Ik zal het zwaard, den honger en de pestilentie onder hen zenden; en Ik zal ze maken als de afschuwelijke vijgen, die vanwege de boosheid niet kunnen gegeten worden.

18 En Ik zal ze achterna jagen met het zwaard, met den honger en met de pestilentie; en Ik zal ze overgeven tot een beroering, allen koninkrijken der aarde, tot een vloek, en tot een schrik, en tot een aanfluiting, en tot een smaadheid, onder al de volken, waar Ik ze henengedreven zal hebben;

19 Omdat zij naar Mijn woorden niet gehoord hebben, spreekt de HEERE, als Ik Mijn knechten, de profeten, tot hen zond, vroeg op zijnde en zendende; maar gijlieden hebt niet gehoord, spreekt de HEERE.

20 Gij dan, hoort des HEEREN woord, gij allen, die gevankelijk zijt weggevoerd, die Ik van Jeruzalem naar Babel heb weggezonden!

21 Zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels, van Achab, zoon van Kolaja, en van Zedekia, zoon van Maaseja, die ulieden in Mijn Naam valselijk profeteren: Ziet, Ik zal hen geven in de hand van Nebukadrezar, den koning van Babel, en hij zal ze voor uw ogen slaan.

22 En van hen zal een vloek genomen worden bij al de gevankelijk weggevoerden van Juda, die in Babel zijn, dat men zegge: De HEERE stelle u als Zedekia, en als Achab, die de koning van Babel aan het vuur braadde;

23 Omdat zij een dwaasheid deden in Israel, en overspel bedreven met de vrouwen hunner naasten, en spraken het woord valselijk in Mijn Naam, dat Ik hun niet geboden had; en Ik ben Degene, Die het weet, en een getuige daarvan, spreekt de HEERE.

24 Tot Semaja nu, den Nechelamiet, zult gij spreken, zeggende:

25 Zo spreekt de HEERE der heirscharen, de God Israels, zeggende: Omdat gij brieven in uw naam gezonden hebt tot al het volk, dat te Jeruzalem is, en tot Zefanja, den zoon van Maaseja, den priester, en tot al de priesteren, zeggende:

26 De HEERE heeft u tot priester gesteld, in plaats van den priester Jojada, dat gij opzieners zoudt zijn in des HEEREN huis over allen man, die onzinnig is, en zich voor een profeet uitgeeft, dat gij dien stelt in de gevangenis en in den stok.

27 Nu dan, waarom hebt gij Jeremia, den Anathothiet, niet gescholden, die zich bij ulieden voor een profeet uitgeeft?

28 Want daarom heeft hij tot ons naar Babel gezonden, zeggende: Het zal lang duren; bouwt huizen, en woont daarin en plant hoven, en eet de vrucht daarvan.

29 Zefanja nu, de priester, had dezen brief gelezen voor de oren van den profeet Jeremia.

30 Daarom geschiedde des HEEREN woord tot Jeremia, zeggende:

31 Zend henen tot allen, die gevankelijk weggevoerd zijn, zeggende: Zo zegt de HEERE van Semaja, den Nechelamiet: Omdat Semaja ulieden geprofeteerd heeft, daar Ik hem niet gezonden heb, en heeft gemaakt, dat gij op leugen vertrouwt;

32 Daarom zegt de HEERE alzo: Ziet, Ik zal bezoeking doen over Semaja, den Nechelamiet, en over zijn zaad; hij zal niemand hebben, die in het midden dezes volks wone, en zal het goede niet zien, dat Ik Mijn volke doen zal, spreekt de HEERE; want hij heeft een afval gesproken tegen den HEERE.

Jeremia 29 Commentary

Chapter 29

Two letters to the captives in Babylon; In the first, they are recommended to be patient and composed. (1-19) In the second, judgments are denounced against the false prophets who deceived them. (20-32)

Verses 1-7 The written word of God is as truly given by inspiration of God as his spoken word. The zealous servant of the Lord will use every means to profit those who are far off, as well as those who are near him. The art of writing is very profitable for this end; and by the art of printing it is rendered most beneficial for circulating the knowledge of the word of God. God's sending to the captives by this letter would show that he had not forsaken them, though he was displeased, and corrected them. If they live in the fear of God, they may live comfortably in Babylon. In all conditions of life, it is our wisdom and duty not to throw away the comfort of what we may have, because we have not all we would have. They are directed to seek the good of the country where they were captives. While the king of Babylon protected them, they must live quiet and peaceable lives under him, in all godliness and honesty; patiently leaving it to God to work deliverance for them in due time.

Verses 8-19 Let men beware how they call those prophets whom they choose after their own fancies, and how they consider their fancies and dreams to be revelations from God. False prophets flatter people in their sins, because they love to be flattered; and they speak smoothly to their prophets, that their prophets may speak smoothly to them. God promises that they should return after seventy years were accomplished. By this it appears, that the seventy years of the captivity are not to be reckoned from the last captivity, but the first. It will be the bringing to pass of God's good word to them. This shall form God's purposes. We often do not know our own minds, but the Lord is never at an uncertainty. We are sometimes ready to fear that God's designs are all against us; but as to his own people, even that which seems evil, is for good. He will give them, not the expectations of their fears, or the expectations of their fancies, but the expectations of their faith; the end he has promised, which will be the best for them. When the Lord pours out an especial spirit of prayer, it is a good sign that he is coming toward us in mercy. Promises are given to quicken and encourage prayer. He never said, Seek ye me in vain. Those who remained at Jerusalem would be utterly destroyed, notwithstanding what the false prophets said to the contrary. The reason has often been given, and it justifies the eternal ruin of impenitent sinners; Because they have not hearkened to my words; I called, but they refused.

Verses 20-32 Jeremiah foretells judgments upon the false prophets, who deceived the Jews in Babylon. Lying was bad; lying to the people of the Lord, to delude them into a false hope, was worse; but pretending to rest their own lies upon the God of truth, was worst of all. They flattered others in their sins, because they could not reprove them without condemning themselves. The most secret sins are known to God; and there is a day coming when he will bring to light all the hidden works of darkness. Shemaiah urges the priests to persecute Jeremiah. Their hearts are wretchedly hardened who justify doing mischief by having power to do it. They were in a miserable thraldom for mocking the messengers of the Lord, and misusing his prophets; yet in their distress they trespass still more against the Lord. Afflictions will not of themselves cure men of their sins, unless the grace of God works with them. Those who slight the blessings, deserve to lose the benefit of God's word, like Shemaiah. The accusations against many active Christians in all ages, amount to no more than this, that they earnestly counsel men to attend to their true interest and duties, and to wait for the performance of God's promises in his appointed way.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 29

Thus chapter contains a letter of Jeremiah to the captives in Babylon; and gives an account of another sent from thence by Shemaiah to the people at Jerusalem; and is closed with threatening him with punishment for so doing. Jeremiah's letter concerns both the captives at Babylon, and the people left at Jerusalem, The persons to whom and by whom it was sent, and the time of writing and sending it, are mentioned in Jer 29:1-3; and though the prophet was the amanuensis, God was the author of it, as well as of their captivity, Jer 29:4; the contents of, it, respecting the captives, are advices to them to provide for their comfortable settlement in Babylon, and not think of returning quickly, by building houses, planting gardens, marrying, and giving in marriage, Jer 29:5,6; and to seek and pray for the prosperity of the place where they were; in which their own was concerned, Jer 29:7; to give no heed to their false prophets and diviners, Jer 29:8,9; and to expect a return to Jerusalem at the end of seventy years; which they might be assured of, since God had resolved upon it in his own mind, Jer 29:10,11; and especially if they called upon him, prayed to him, and sought him heartily, Jer 29:12-14; the other part of the letter respects the Jews in Jerusalem; concerning whom the captives are directed to observe, that both the king and people should suffer much by sword, famine, pestilence, and captivity, with the reason of it, Jer 29:15-19; particularly it is foretold, that Ahab and Zedekiah, two lying prophets, should be made an example of vengeance; and a proverbial curse should be taken of them, because of their villany, lewdness, and lies, Jer 29:20-23; next follows some account of Shemaiah's letter from Babylon, to the people and priests at Jerusalem, stirring them up against Jeremiah the prophet; which came to be known, by the priests reading it to him, Jer 29:24-29; upon which Shemaiah is threatened with punishment, and his seed after him, Jer 29:30-32.