Jozua 20

1 Verder sprak de HEERE tot Jozua, zeggende:

2 Spreek tot de kinderen Israels, zeggende: Geeft voor ulieden de vrijsteden, waarvan Ik met ulieden gesproken heb door den dienst van Mozes.

3 Dat daarheen vliede de doodslager, die een ziel door dwaling, niet met wetenschap, verslaat; opdat zij ulieden zijn tot een toevlucht voor den bloedwreker.

4 Als hij vlucht tot een van die steden, zo zal hij staan aan de deur der stadspoort, en hij zal zijn woorden spreken voor de oren van de oudsten derzelver stad; dan zullen zij hem tot zich in de stad nemen, en hem plaats geven, dat hij bij hen wone.

5 En als de bloedwreker hem najaagt, zo zullen zij den doodslager in zijn hand niet overgeven, dewijl hij zijn naaste niet met wetenschap verslagen heeft, en hem gisteren en eergisteren niet heeft gehaat.

6 En hij zal in dezelve stad wonen, totdat hij sta voor het aangezicht der vergadering voor het gericht, totdat de hogepriester sterve, die in die dagen zijn zal; dan zal de doodslager wederkeren, en komen tot zijn stad, en tot zijn huis, tot de stad, van waar hij gevloden is.

7 Toen heiligden zij Kedes in Galilea, op het gebergte van Nafthali, en Sichem op het gebergte van Efraim, en Kirjath-Arba, deze is Hebron, op het gebergte van Juda.

8 En aan gene zijde van de Jordaan, van Jericho oostwaarts, gaven zij Bezer in de woestijn, in het platte land, van den stam van Ruben; en Ramoth in Gilead, van den stam van Gad; en Golan in Bazan, van den stam van Manasse.

9 Dit nu zijn de steden, die bestemd waren voor al de kinderen Israels, en voor den vreemdeling, die in het midden van henlieden verkeert, opdat derwaarts vluchte al wie een ziel slaat door dwaling; opdat hij niet sterve door de hand des bloedwrekers, totdat hij voor het aangezicht der vergadering gestaan zal hebben.

Jozua 20 Commentary

Chapter 20

The law concerning the cities of refuge. (1-6) The cities appointed as refuges. (7-9)

Verses 1-6 When the Israelites were settled in their promised inheritance, they were reminded to set apart the cities of refuge, whose use and typical meaning have been explained, Nu 35; De 19. God's spiritual Israel have, and shall have in Christ and heaven, not only rest to repose in, but refuge to secure themselves in. These cities were designed to typify the relief which the gospel provides for penitent sinners, and their protection from the curse of the law and the wrath of God, in our Lord Jesus, to whom believers flee for refuge, ( Hebrews 6:18 ) .

Verses 7-9 These cities, as those also on the other side Jordan, stood so that a man might in half a day reach one of them from any part of the country. God is ever a Refuge at hand. They were all Levites' cities. It was kindness to the poor fugitive, that when he might not go up to the house of the Lord, yet he had the servants of God with him, to instruct him, and pray for him, and to help to make up the want of public ordinances. Some observe a significance in the names of these cities with application to Christ our Refuge. Kedesh signifies holy, and our Refuge is the holy Jesus. Shechem, a shoulder, and the government is upon his shoulder. Hebron, fellowship, and believers are called into the fellowship of Christ Jesus our Lord. Bezer, a fortification, for he is a strong hold to all those that trust in him. Ramoth, high or exalted, for Him hath God exalted with his own right hand. Golan, joy or exultation, for in Him all the saints are justified, and shall glory.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JOSHUA 20

The contents of this chapter are the renewal of the order to appoint cities of refuge for such that commit manslaughter ignorantly, to flee unto, and have shelter in from the avenger of blood, Jos 20:1-6; and the execution of this order, Jos 20:7-9.