Nahum 2

1 De verstrooier trekt tegen uw aangezicht op, bewaar de vesting; bezichtig den weg; sterk de lenden, versterk de kracht zeer.

2 Want de HEERE heeft de hovaardij Jakobs afgewend, gelijk de hovaardij Israels; want de ledigmakers hebben ze ledig gemaakt, en zij hebben hun wijnranken verdorven.

3 De schilden zijner helden zijn rood gemaakt, de kloeke mannen zijn scharlakenvervig; de wagens zijn in het vuur der fakkelen, ten dage als hij zich bereidt; en de spiesen worden geschud.

4 De wagens razen door de wijken, zij lopen ginds en weder op de straten; hun gedaanten zijn als der fakkelen, zij lopen door elkander henen als de bliksemen.

5 Hij zal aan zijn voortreffelijken gedenken, doch zij zullen struikelen in hun tochten; zij zullen haasten naar hun muur, als het beschutsel vaardig zal wezen.

6 De poorten der rivieren zullen geopend worden, en het paleis zal versmelten.

7 En Huzab zal gevankelijk weggevoerd worden, men zal haar heten voortgaan; en haar maagden zullen haar geleiden, als met een stem der duiven, trommelende op haar harten.

8 Nineve is wel als een watervijver, van de dagen af dat zij geweest is, doch zij zullen vluchten. Staat, staat! zal men roepen, maar niemand zal omzien.

9 Rooft zilver, rooft goud, want er is geen einde des voorraads, der heerlijkheid van allerlei gewenste vaten.

10 Zij is geledigd, ja, uitgeledigd, uitgeput, en haar hart versmelt, en de knieen schudden, en in al de lenden is smart, en hun aller aangezichten betrekken, als een pot.

11 Waar is nu de woning der leeuwen, en die weide der jonge leeuwen? Alwaar de leeuw, de oude leeuw, en het leeuwenwelp wandelde, en er was niemand, die hen verschrikte.

12 De leeuw, die genoeg roofde voor zijn welpen, en worgde voor zijn oude leeuwinnen, die zijn holen vervulde met roof, en zijn woningen met het geroofde.

13 Ziet, Ik wil aan u, spreekt de HEERE der heirscharen, en Ik zal haar wagenen in rook verbranden, en het zwaard zal uw jonge leeuwen verteren, en Ik zal uw roof uitroeien van de aarde, en de stem uwer gezanten zal niet meer gehoord worden.

Nahum 2 Commentary

Chapter 2

Nineveh's destruction foretold. (1-10) The true cause, their sinning against God, and his appearing against them. (11-13)

Verses 1-10 Nineveh shall not put aside this judgment; there is no counsel or strength against the Lord. God looks upon proud cities, and brings them down. Particular account is given of the terrors wherein the invading enemy shall appear against Nineveh. The empire of Assyria is represented as a queen, about to be led captive to Babylon. Guilt in the conscience fills men with terror in an evil day; and what will treasures or glory do for us in times of distress, or in the day of wrath? Yet for such things how many lose their souls!

Verses 11-13 The kings of Assyria had long been terrible and cruel to their neighbours, but the Lord would destroy their power. Many plead as an excuse for rapine and fraud, that they have families to provide for; but what is thus obtained will never do them any good. Those that fear the Lord, and get honestly what they have, shall not want for themselves and theirs. It is just with God to deprive those of children, or of comfort in them, who take sinful courses to enrich them. Those are not worthy to be heard again, that have spoken reproachfully of God. Let us then come to God upon his mercy-seat, that having peace with him through our Lord Jesus Christ, we may know that he is for us, and that all things shall work together for our everlasting good.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO NAHUM 2

This chapter gives an account of the destruction of the city of Nineveh; describes the instruments of it as very terrible and powerful, and not to be resisted, Na 2:1-4. The manner of taking it, the flight of its inhabitants, and the spoil of its riches and treasures, Na 2:5-10 and the king and the princes thereof, compared to a lion, and a lion's whelp, are insulted as being without a den or dwelling place, because of their cruelty and ravening, for which the Lord was against them, and threatened them with utter ruin, which he brought upon them, Na 2:11-13.