Job 9:3-13

3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.

4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?

5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;

6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;

10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.

11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?

13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.

Job 9:3-13 Meaning and Commentary

INTRODUCTION TO JOB 9

This and the following chapter contain Job's answer to Bildad, and in this he asserts the strict justice at God; which is such, that no man can be just in his sight, not being able to answer to one charge, or for one sin, of a thousand he is guilty of, Job 9:1-3; and that such are his wisdom and power, that the most daring man cannot expect to succeed in an opposition to him, Job 9:4; instances are given of his power in the works of nature and providence, Job 9:5-10; notice is taken of the imperceptibleness of his actions and motions, and of his sovereignty in all his ways, Job 9:11,12; and of his fierce wrath and anger, which is such as obliges the proudest of men to stoop under him; and therefore Job chose not to contend in a judicial way with him, but in a suppliant manner would entreat him, since his hand was so heavy upon him, Job 9:13-21; he affirms, in direct opposition to Bildad and his friends, and insists upon it, that God afflicts both the righteous and the wicked; yea, gives the earth to the latter when he slays the former, Job 9:22-24; he then observes the shortness of his days, and complains of his heavy afflictions, Job 9:25-28; and concludes, that it was in vain for him to expect his cause to be heard before God, there being no daysman between them; and wishes that the dread of the Divine Majesty might be taken from him, and then he would freely and without fear speak unto him, Job 9:29-35.