Job 9

1 Maar Job antwoordde en zeide:

2 Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?

3 Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.

4 Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?

5 Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;

6 Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

7 Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

8 Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

9 Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;

10 Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.

11 Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

12 Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?

13 God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.

14 Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?

15 Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.

16 Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.

17 Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.

18 Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.

19 Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?

20 Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

21 Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.

22 Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.

23 Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.

24 De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

25 En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.

26 Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.

27 Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;

28 Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.

29 Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

30 Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;

31 Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.

32 Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.

33 Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.

34 Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;

35 Zo zal ik spreken, en Hem niet vrezen; want zodanig ben ik niet bij mij.

Job 9 Commentary

Chapter 9

Job acknowledges God's justice. (1-13) He is not able to contend with God. (14-21) Men not to be judged by outward condition. (22-24) Job complains of troubles. (25-35)

Verses 1-13 In this answer Job declared that he did not doubt the justice of God, when he denied himself to be a hypocrite; for how should man be just with God? Before him he pleaded guilty of sins more than could be counted; and if God should contend with him in judgment, he could not justify one out of a thousand, of all the thoughts, words, and actions of his life; therefore he deserved worse than all his present sufferings. When Job mentions the wisdom and power of God, he forgets his complaints. We are unfit to judge of God's proceedings, because we know not what he does, or what he designs. God acts with power which no creature can resist. Those who think they have strength enough to help others, will not be able to help themselves against it.

Verses 14-21 Job is still righteous in his own eyes, ch. 32:1 , and this answer, though it sets forth the power and majesty of God, implies that the question between the afflicted and the Lord of providence, is a question of might, and not of right; and we begin to discover the evil fruits of pride and of a self-righteous spirit. Job begins to manifest a disposition to condemn God, that he may justify himself, for which he is afterwards reproved. Still Job knew so much of himself, that he durst not stand a trial. If we say, We have no sin, we not only deceive ourselves, but we affront God; for we sin in saying so, and give the lie to the Scripture. But Job reflected on God's goodness and justice in saying his affliction was without cause.

Verses 22-24 Job touches briefly upon the main point now in dispute. His friends maintained that those who are righteous and good, always prosper in this world, and that none but the wicked are in misery and distress: he said, on the contrary, that it is a common thing for the wicked to prosper, and the righteous to be greatly afflicted. Yet there is too much passion in what Job here says, for God doth not afflict willingly. When the spirit is heated with dispute or with discontent, we have need to set a watch before our lips.

Verses 25-35 What little need have we of pastimes, and what great need to redeem time, when it runs on so fast towards eternity! How vain the enjoyments of time, which we may quite lose while yet time continues! The remembrance of having done our duty will be pleasing afterwards; so will not the remembrance of having got worldly wealth, when it is all lost and gone. Job's complaint of God, as one that could not be appeased and would not relent, was the language of his corruption. There is a Mediator, a Daysman, or Umpire, for us, even God's own beloved Son, who has purchased peace for us with the blood of his cross, who is able to save to the uttermost all who come unto God through him. If we trust in his name, our sins will be buried in the depths of the sea, we shall be washed from all our filthiness, and made whiter than snow, so that none can lay any thing to our charge. We shall be clothed with the robes of righteousness and salvation, adorned with the graces of the Holy Spirit, and presented faultless before the presence of his glory with exceeding joy. May we learn the difference between justifying ourselves, and being thus justified by God himself. Let the tempest-tossed soul consider Job, and notice that others have passed this dreadful gulf; and though they found it hard to believe that God would hear or deliver them, yet he rebuked the storm, and brought them to the desired haven. Resist the devil; give not place to hard thoughts of God, or desperate conclusions about thyself. Come to Him who invites the weary and heavy laden; who promises in nowise to cast them out.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JOB 9

This and the following chapter contain Job's answer to Bildad, and in this he asserts the strict justice at God; which is such, that no man can be just in his sight, not being able to answer to one charge, or for one sin, of a thousand he is guilty of, Job 9:1-3; and that such are his wisdom and power, that the most daring man cannot expect to succeed in an opposition to him, Job 9:4; instances are given of his power in the works of nature and providence, Job 9:5-10; notice is taken of the imperceptibleness of his actions and motions, and of his sovereignty in all his ways, Job 9:11,12; and of his fierce wrath and anger, which is such as obliges the proudest of men to stoop under him; and therefore Job chose not to contend in a judicial way with him, but in a suppliant manner would entreat him, since his hand was so heavy upon him, Job 9:13-21; he affirms, in direct opposition to Bildad and his friends, and insists upon it, that God afflicts both the righteous and the wicked; yea, gives the earth to the latter when he slays the former, Job 9:22-24; he then observes the shortness of his days, and complains of his heavy afflictions, Job 9:25-28; and concludes, that it was in vain for him to expect his cause to be heard before God, there being no daysman between them; and wishes that the dread of the Divine Majesty might be taken from him, and then he would freely and without fear speak unto him, Job 9:29-35.