2 Koningen 22

1 Josia was acht jaren oud, toen hij koning werd, en regeerde een en dertig jaren te Jeruzalem; en de naam zijner moeder was Jedida, een dochter van Adaja, van Bozkath.

2 En hij deed dat recht was in de ogen des HEEREN; en hij wandelde in al den weg van zijn vader David, en week niet af ter rechterhand noch ter linkerhand.

3 Het geschiedde nu in het achttiende jaar van den koning Josia, dat de koning den schrijver Safan, den zoon van Azalia, den zoon van Mesullam, zond in het huis des HEEREN, zeggende:

4 Ga op tot Hilkia, den hogepriester, opdat hij het geld opsomme, dat in het huis des HEEREN gebracht is, hetwelk de wachters des dorpels van het volk verzameld hebben;

5 En dat zij dat geven in de hand der verzorgers van het werk, die besteld zijn over het huis des HEEREN; opdat zij het geven aan degenen, die het werk doen, dat in het huis des HEEREN is, om de breuken van het huis te beteren;

6 Aan de timmerlieden en de bouwlieden, en de metselaars, en om hout en gehouwene stenen te kopen, om het huis te beteren.

7 Doch er werd met hen geen rekening gehouden van het geld, dat in hun hand geleverd was, want zij handelden trouwelijk.

8 Toen zeide de hogepriester Hilkia tot Safan, den schrijver: Ik heb het wetboek in het huis des HEEREN gevonden; en Hilkia gaf dat boek aan Safan, die las het.

9 Daarna kwam Safan, de schrijver, tot den koning, en bracht den koning bescheid weder, en hij zeide: Uw knechten hebben het geld, dat in het huis gevonden was, samengebracht, en hebben het gegeven in de hand der verzorgers van het werk, die besteld waren over het huis des HEEREN.

10 Ook gaf Safan, de schrijver, den koning te kennen, zeggende: De priester Hilkia heeft mij een boek gegeven. En Safan las dat voor het aangezicht des konings.

11 Het geschiedde nu, als de koning de woorden des wetboeks hoorde, dat hij zijn klederen scheurde.

12 En de koning gebood Hilkia, den priester, en Ahikam, den zoon van Safan, en Achbor, den zoon van Michaja, en Safan, den schrijver, en Asaja, den knecht des konings, zeggende:

13 Gaat henen, vraagt den HEERE voor mij, en voor het volk, en voor het ganse Juda, over de woorden dezes boeks, dat gevonden is; want de grimmigheid des HEEREN is groot, dewelke tegen ons aangestoken is, omdat onze vaderen niet gehoord hebben naar de woorden dezes boeks, om te doen naar al wat voor ons geschreven is.

14 Toen ging de priester Hilkia, en Ahikam, en Achbor, en Safan, en Asaja henen tot de profetes Hulda, de huisvrouw van Sallum, den zoon van Tikva, den zoon van Harhas, den klederbewaarder (zij nu woonde te Jeruzalem, in het tweede deel), en zij spraken tot haar.

15 En zij zeide tot hen: Zo zegt de HEERE, de God Israels: Zegt tot den man, die u tot mij gezonden heeft:

16 Zo zegt de HEERE: Zie, Ik zal kwaad over deze plaats brengen, en voer haar inwoners, namelijk al de woorden des boeks, dat de koning van Juda gelezen heeft.

17 Daarom dat zij Mij verlaten, en anderen goden gerookt hebben, opdat zij Mij tot toorn verwekten met al het werk hunner handen, zo zal Mijn grimmigheid aangestoken worden, tegen deze plaats, en niet uitgeblust worden.

18 Maar tot den koning van Juda, die u gezonden heeft, om den HEERE te vragen, alzo zult gij tot hem zeggen: Zo zegt de HEERE, de God Israels: Aangaande de woorden, die gij gehoord hebt;

19 Omdat uw hart week geworden is, en gij u voor het aangezicht des HEEREN vernederd hebt, als gij hoordet, wat Ik gesproken heb tegen deze plaats en derzelver inwoners, dat zij tot een verwoesting en vloek zullen worden, en dat gij uw klederen gescheurd en voor Mijn aangezicht geweend hebt; zo heb Ik u ook verhoord, spreekt de HEERE.

20 Daarom zie, Ik zal u verzamelen tot uw vaderen, en gij zult met vrede in uw graf verzameld worden, en uw ogen zullen al het kwaad niet zien, dat Ik over deze plaats brengen zal. En zij brachten den koning het antwoord weder.

2 Koningen 22 Commentary

Chapter 22

Josiah's good reign, His care for repairing the temple, The book of the law found. (1-10) Josiah consults Huldah the prophetess. (11-20)

Verses 1-10 The different event of Josiah's early succession from that of Manasseh, must be ascribed to the distinguishing grace of God; yet probably the persons that trained him up were instruments in producing this difference. His character was most excellent. Had the people joined in the reformation as heartily as he persevered in it, blessed effects would have followed. But they were wicked, and had become fools in idolatry. We do not obtain full knowledge of the state of Judah from the historical records, unless we refer to the writings of the prophets who lived at the time. In repairing the temple, the book of the law was found, and brought to the king. It seems, this book of the law was lost and missing; carelessly mislaid and neglected, as some throw their Bibles into corners, or maliciously concealed by some of the idolaters. God's care of the Bible plainly shows his interest in it. Whether this was the only copy in being or not, the things contained in it were new, both to the king and to the high priest. No summaries, extracts, or collections out of the Bible, can convey and preserve the knowledge of God and his will, like the Bible itself. It was no marvel that the people were so corrupt, when the book of the law was so scarce; they that corrupted them, no doubt, used arts to get that book out of their hands. The abundance of Bibles we possess aggravates our national sins; for what greater contempt of God can we show, than to refuse to read his word when put into our hands, or, reading it, not to believe and obey it? By the holy law is the knowledge of sin, and by the blessed gospel is the knowledge of salvation. When the former is understood in its strictness and excellence, the sinner begins to inquire, What must I do to be saved? And the ministers of the gospel point out to him Jesus Christ, as the end of the law for righteousness to every one that believeth.

Verses 11-20 The book of the law is read before the king. Those best honour their Bibles, who study them; daily feed on that bread, and walk by that light. Convictions of sin and wrath should put us upon this inquiry, What shall we do to be saved? Also, what we may expect, and must provide for. Those who are truly apprehensive of the weight of God's wrath, cannot but be very anxious how they may be saved. Huldah let Josiah know what judgments God had in store for Judah and Jerusalem. The generality of the people were hardened, and their hearts unhumbled, but Josiah's heart was tender. This is tenderness of heart, and thus he humbled himself before the Lord. Those who most fear God's wrath, are least likely to feel it. Though Josiah was mortally wounded in battle, yet he died in peace with God, and went to glory. Whatever such persons suffer or witness, they are gathered to the grave in peace, and shall enter into the rest which remaineth for the people of God.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO 2 KINGS 22

This chapter begins with the age and character of Josiah king of Judah, 2Ki 22:1-2, relates his orders for repairing the temple, 2Ki 22:3-7, his attention to the book of the law, which was found, and read to him, and the effect it had upon him, 2Ki 22:8-11, the command he gave to certain persons to inquire of the Lord about it, who applied to Huldah the prophetess, 2Ki 22:12-14, who returned an answer by them to the king, foretelling the destruction of Jerusalem, and giving the reason of it, and at the same time assuring the king it should not be in his days, 2Ki 22:15-20.