Daniël 6:15

15 Toen de koning deze rede hoorde, was hij zeer bedroefd bij zichzelven, en hij stelde het hart op Daniel om hem te verlossen; ja, tot den ondergang der zon toe bemoeide hij zich, om hem te redden.

Daniël 6:15 Meaning and Commentary

Daniel 6:15

Then these men assembled to the king
Who had left him for a while to consider of the case; or they departed to consult among themselves about the king's proposals to them; or went home to their own houses to dinner, and returned in a body; they came in a tumultuous way, as the word signifies; see ( Daniel 6:6 ) , they cluttered about him, and were very rude and noisy, and addressed him in an authoritative and threatening manner: and said unto the king, know O king, that the law of the Medes and
Persians is, that no decree nor statute which the king establisheth
may be changed;
they perceived that he was desirous of altering or nullifying the decree he had made, which to have done would have been to his reputation; and to this they oppose a fundamental law of the realm, that no decree ratified by the king could be altered; to attempt to do this would be a breach of their constitution, and of dangerous consequence; it would lessen the king's authority, and be a means of his subjects rising up in rebellion against him: for that there was such a law, the king knew as well as they; nor do they say this by way of information, but to urge him to the execution of the decree; and there is no doubt to be made that there was such a fundamental law, though a foolish one, and which afterwards continued, ( Esther 1:19 ) , but the instance which some writers give out of Diodorus Siculus ^F6, concerning Charidemus, a general of the Athenians, whom another Darius king of Persia condemned to die for the freedom of speech he used with him and afterwards repented of it, but in vain; for his royal power, as the historian observes, could not make that undone which was done; this is no proof of the immutability of the laws of the Persians, since the king's repentance was after the general's death, which then was too late.

---

FOOTNOTES:

F6 Bibliothec. Hist. l. 17. p. 510.

Daniël 6:15 In-Context

13 Toen kwamen zij nader, en spraken voor den koning van het gebod des konings: Hebt gij niet een gebod getekend, dat alle man, die in dertig dagen van enigen god of mens iets verzoeken zou, behalve van u, o koning! in den kuil der leeuwen zou geworpen worden? De koning antwoordde en zeide: Het is een vaste rede, naar de wet der Meden en Perzen, die niet mag wederroepen worden.

14 Toen antwoordden zij, en zeiden voor den koning: Daniel, een van de gevankelijk weggevoerden uit Juda heeft, o koning! op u geen acht gesteld, noch op het gebod dat gij getekend hebt; maar hij bidt op drie tijden 's daags zijn gebed.

15 Toen de koning deze rede hoorde, was hij zeer bedroefd bij zichzelven, en hij stelde het hart op Daniel om hem te verlossen; ja, tot den ondergang der zon toe bemoeide hij zich, om hem te redden.

16 Toen kwamen die mannen met hopen tot den koning, en zij zeiden tot den koning: Weet, o koning! dat der Meden en der Perzen wet is, dat geen gebod noch ordonnantie, die de koning verordend heeft, mag veranderd worden.

17 Toen beval de koning, en zij brachten Daniel voor, en wierpen hem in den kuil der leeuwen; en de koning antwoordde en zeide tot Daniel: Uw God, Dien gij geduriglijk eert, Die verlosse u!