Psalmen 18:41

41 En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, en mijn haters, die vernielde ik.

Psalmen 18:41 Meaning and Commentary

Psalms 18:41

They cried, but [there was] none to save [them]
It is in ( 2 Samuel 22:42 ) ; "they looked"; that is, they looked round about, here and there, to see if there were any near at hand to help and deliver them; they cried in their distress, and because of the anguish of their spirits, and for help and assistance, but in vain; they cried, as Jarchi thinks, to their idols, as Jonah's mariners cried everyone to their god; and, if so, it is no wonder there was none to save; for such are gods that cannot save: but it follows,

[even] unto the Lord, but he answered them not;
as Saul, for instance, ( 1 Samuel 28:6 ) ; so God deals with wicked men, often by way of righteous retaliation; see ( Proverbs 1:28 ) ( Zechariah 7:13 ) .

Psalmen 18:41 In-Context

39 Ik doorstak hen, dat zij niet weder konden opstaan; zij vielen onder mijn voeten.

40 Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.

41 En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, en mijn haters, die vernielde ik.

42 Zij riepen, maar er was geen verlosser; tot den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.

43 Toen vergruisde ik hen als stof voor den wind; ik ruimde hen weg als slijk der straten.