Psalmen 109

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. O God mijns lofs! zwijg niet.

2 Want de mond des goddelozen en de mond des bedrogs zijn tegen mij opengedaan; zij hebben met mij gesproken met een valse tong.

3 En met hatelijke woorden hebben zij mij omsingeld; ja, zij hebben mij bestreden zonder oorzaak.

4 Voor mijn liefde, staan zij mij tegen; maar ik was steeds in het gebed.

5 En zij hebben mij kwaad voor goed opgelegd, en haat voor mijn liefde.

6 Stel een goddeloze over hem, en de satan sta aan zijn rechterhand.

7 Als hij gericht wordt, zo ga hij schuldig uit, en zijn gebed zij tot zonde.

8 Dat zijn dagen weinig zijn; een ander neme zijn ambt;

9 Dat zijn kinderen wezen worden, en zijn vrouw weduwe.

10 En dat zijn kinderen hier en daar omzwerven, en bedelen, en de nooddruft uit hun verwoeste plaatsen zoeken.

11 Dat de schuldeiser aansla al wat hij heeft, en dat de vreemden zijn arbeid roven.

12 Dat hij niemand hebbe, die weldadigheid over hem uitstrekke, en dat er niemand zij, die zijn wezen genadig zij.

13 Dat zijn nakomelingen uitgeroeid worden; hun naam worde uitgedelgd in het andere geslacht.

14 De ongerechtigheid zijner vaderen worde gedacht bij den HEERE, en de zonde zijner moeder worde niet uitgedelgd.

15 Dat zij gedurig voor den HEERE zijn; en Hij roeie hun gedachtenis uit van de aarde.

16 Omdat hij niet gedacht heeft weldadigheid te doen, maar heeft den ellendigen en den nooddruftigen man vervolgd, en den verslagene van hart, om hem te doden.

17 Dewijl hij den vloek heeft liefgehad, dat die hem overkome, en geen lust gehad heeft tot den zegen, zo zij die verre van hem.

18 En hij zij bekleed met den vloek, als met zijn kleed, en dat die ga tot in het binnenste van hem als het water, en als de olie in zijn beenderen.

19 Die zij hem als een kleed, waarmede hij zich bedekt, en tot een gordel, waarmede hij zich steeds omgordt.

20 Dit zij het werkloon mijner tegenstanders van den HEERE, en dergenen, die kwaad spreken tegen mijn ziel.

21 Maar Gij, o HEERE Heere! maak het met mij om Uws Naams wil; dewijl Uw goedertierenheid goed is, verlos mij.

22 Want ik ben ellendig en nooddruftig, en mijn hart is in het binnenste van mij doorwond.

23 Ik ga heen gelijk een schaduw, wanneer zij zich neigt; ik worde omgedreven als een sprinkhaan.

24 Mijn knieen struikelen van vasten, en mijn vlees is vermagerd, zodat er geen vet aan is.

25 Nog ben ik hun een smaad; als zij mij zien, zo schudden zij hun hoofd.

26 Help mij, HEERE, mijn God! verlos mij naar Uw goedertierenheid.

27 Opdat zij weten, dat dit Uw hand is, dat Gij het, HEERE! gedaan hebt.

28 Laat hen vloeken, maar zegen Gij; laat hen zich opmaken, maar dat zij beschaamd worden; doch dat zich Uw knecht verblijde.

29 Laat mijn tegenstanders met schande bekleed worden, en dat zij met hun beschaamdheid zich bedekken, als met een mantel.

30 Ik zal den HEERE met mijn mond zeer loven, en in het midden van velen zal ik Hem prijzen.

31 Want Hij zal den nooddruftige ter rechterhand staan, om hem te verlossen van degenen, die zijn ziel veroordelen.

Psalmen 109 Commentary

Chapter 109

David complains of his enemies. (1-5) He prophesies their destruction. (6-20) Prayers and praises. (21-31)

1-5. It is the unspeakable comfort of all believers, that whoever is against them, God is for them; and to him they may apply as to one pleased to concern himself for them. David's enemies laughed at him for his devotion, but they could not laugh him out of it.

Verses 6-20 The Lord Jesus may speak here as a Judge, denouncing sentence on some of his enemies, to warn others. When men reject the salvation of Christ, even their prayers are numbered among their sins. See what hurries some to shameful deaths, and brings the families and estates of others to ruin; makes them and theirs despicable and hateful, and brings poverty, shame, and misery upon their posterity: it is sin, that mischievous, destructive thing. And what will be the effect of the sentence, "Go, ye cursed," upon the bodies and souls of the wicked! How it will affect the senses of the body, and the powers of the soul, with pain, anguish, horror, and despair! Think on these things, sinners, tremble and repent.

Verses 21-31 The psalmist takes God's comforts to himself, but in a very humble manner. He was troubled in mind. His body was wasted, and almost worn away. But it is better to have leanness in the body, while the soul prospers and is in health, than to have leanness in the soul, while the body is feasted. He was ridiculed and reproached by his enemies. But if God bless us, we need not care who curses us; for how can they curse whom God has not cursed; nay, whom he has blessed? He pleads God's glory, and the honour of his name. Save me, not according to my merit, for I pretend to none, but according to thy-mercy. He concludes with the joy of faith, in assurance that his present conflicts would end in triumphs. Let all that suffer according to the will of God, commit the keeping of their souls to him. Jesus, unjustly put to death, and now risen again, is an Advocate and Intercessor for his people, ever ready to appear on their behalf against a corrupt world, and the great accuser.

Chapter Summary

To the chief Musician, A Psalm of David. This psalm was written by David, under the inspiration of the Holy Spirit, concerning Judas the betrayer of Christ, as is certain from Acts 1:16 hence it is used to be called by the ancients the Iscariotic psalm. Whether the occasion of it was the rebellion of Absalom, as some, or the persecution of Saul, as Kimchi; and whoever David might have in view particularly, whether Ahithophel, or Doeg the Edomite, as is most likely; yet it is evident that the Holy Ghost foresaw the sin of Judas, and prophesies of that, and of the ruin and misery that should come upon him; for the imprecations in this psalm are no other than predictions of future events, and so are not to be drawn into an example by men; nor do they breathe out anything contrary to the spirit of Christianity, but are proofs of it, since what is here predicted has been exactly accomplished. The title in the Syriac version is, "a psalm of David when they created Absalom king without his knowledge, and for this cause he was slain; but to us it expounds the sufferings of the Christ of God;" and indeed he is the person that is all along speaking in this psalm.