Deuteronomium 1:22

22 Toen naderdet gij allen tot mij, en zeidet: Laat ons mannen voor ons aangezicht heenzenden, die ons het land uitspeuren, en ons bescheid wederbrengen, wat weg wij daarin optrekken zullen, en tot wat steden wij komen zullen.

Deuteronomium 1:22 Meaning and Commentary

Deuteronomy 1:22

And ye came near unto me everyone of you
Not every individual of them, but the heads of their tribes, that represented them; this is not to be understood of the present generation personally, but of their fathers, who all died in the wilderness, save a very few of them; but they being the same people and nation, it is so expressed:

and said, we will send men before us;
that is, they thought it was proper and prudent so to do, and came to Moses to consult him about it; for we are not to suppose that they had determined upon it, whether he approved of it or not:

and they shall search us out the land:
that they might know what sort of land it was, whether good or bad, fruitful or not, and whether woody or not: see ( Numbers 13:19 Numbers 13:20 )

and bring us word again by what way we must go up;
or, "concerning the way ^F13 in which we must go"; which is the best way of entering it, most easy and accessible, where the passes are most open and least dangerous:

and into what cities we shall come;
which it would be the most proper to attack and subdue first.

---

FOOTNOTES:

F13 (Krdh ta) , "de via", Noldius, p. 117. No. 594. so the Arabic version, Junius & Tremellius, Piscator.

Deuteronomium 1:22 In-Context

20 Toen zeide ik tot ulieden: Gij zijt gekomen tot het gebergte der Amorieten, dat de HEERE, onze God, ons geven zal.

21 Ziet, de HEERE, uw God, heeft dat land gegeven voor uw aangezicht; trekt op, bezit het erfelijk, gelijk als de HEERE, uwer vaderen God, tot u gesproken heeft; vreest niet, en ontzet u niet.

22 Toen naderdet gij allen tot mij, en zeidet: Laat ons mannen voor ons aangezicht heenzenden, die ons het land uitspeuren, en ons bescheid wederbrengen, wat weg wij daarin optrekken zullen, en tot wat steden wij komen zullen.

23 Deze zaak nu was goed in mijn ogen; zo nam ik uit u twaalf mannen, van elken stam een man.

24 Die keerden zich, en togen op naar het gebergte, en kwamen tot het dal Eskol, en verspiedden datzelve.