Job 39:21

21 Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

Job 39:21 Meaning and Commentary

Job 39:21

He paweth in the valley
Where armies are usually pitched and set in battle army, and especially the cavalry, for which the valley is most convenient; and here the horse is impatient of engaging, cannot stand still, but rises up with his fore feet and paws and prances, and, as the word signifies, digs the earth and makes it hollow, by a continual striking upon it; so generally horses are commonly described in this manner ^F19;

and rejoiceth in [his] strength;
of which he is sensible, and glories in it; marches to the battle with pride and stateliness, defying, as it were, the enemy, and as if sure of victory, of which he has knowledge when obtained; for Lactantius says ^F20 of horses, when conquerors they exult, when conquered they grieve; it has its name in the Hebrew language from rejoicing ^F21;

he goeth on to meet the armed men;
without any fear or dread of them, as follows.

---

FOOTNOTES:

F19 "Cavatque tellurem". Virgil. Georgic. l. 3. v. 87.
F20 Institut. l. 3. c. 8.
F21 (vwv) "gavisus est". Vid. Buxtorf. in voce (owo) .

Job 39:21 In-Context

19 Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

20 Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

21 Als het tijd is, verheft zij zich in de hoogte; zij belacht het paard en zijn rijder.

22 Zult gij het paard sterkte geven? Kunt gij zijn hals met donder bekleden?

23 Zult gij het beroeren als een sprinkhaan? De pracht van zijn gesnuif is een verschrikking.