Nehemia 2:1

1 Toen geschiedde het in de maand Nisan, in het twintigste jaar van den koning Arthahsasta, als er wijn voor zijn aangezicht was, dat ik den wijn opnam, en gaf hem den koning; nu was ik nooit treurig geweest voor zijn aangezicht.

Nehemia 2:1 Meaning and Commentary

Nehemiah 2:1

And it came to pass in the month Nisan; in the twentieth
year of Artaxerxes
It was still but in the twentieth year of his reign; for though Nisan or March was the first month of the year with the Jews, and from whence the reigns of their kings were dated {l}; yet, with other nations, Tisri or September was the beginning of the reigns of their kings ^F13; so that Chisleu or November being since, see ( Nehemiah 1:1 ) , it was no more in Nisan or March than the twentieth of the said king's reign, and was three or four months after Nehemiah had first heard of the distress of his people; which time he either purposely spent in fasting and prayer on that account, or until now his turn did not come about to exercise his office, in waiting upon the king as his cupbearer: but now it was

that wine was before him;
the king; it was brought and set in a proper place, from whence it might be taken for his use:

and I took up the wine, and gave it to the king;
according to Xenophon {n}, the cupbearer with the Persians and Medes used to take the wine out of the vessels into the cup, and pour some of it into their left hand, and sup it up, that, if there was any poison in it, the king might not be harmed, and then he delivered it to him upon three fingers {o}:

now I had not been before time sad in his presence;
but always pleasant and cheerful, so that the sadness of his countenance was the more taken notice of.

---

FOOTNOTES:

F12 Misn. Roshhashanah, c. 1. sect. 3.
F13 T. Bab. Rashhashanah, fol. 3. 1.
F14 Cyropaedia, l. 1. c. 11.
F15 Vid. Heliodor. Ethiopic. l. 7. c. 27.

Nehemia 2:1 In-Context

1 Toen geschiedde het in de maand Nisan, in het twintigste jaar van den koning Arthahsasta, als er wijn voor zijn aangezicht was, dat ik den wijn opnam, en gaf hem den koning; nu was ik nooit treurig geweest voor zijn aangezicht.

2 Zo zeide de koning tot mij: Waarom is uw aangezicht treurig, zo gij toch niet krank zijt? Dit is niet dan treurigheid des harten. Toen vreesde ik gans zeer.

3 En ik zeide tot de koning: De koning leve in eeuwigheid! Hoe zou mijn aangezicht niet treurig zijn, daar de stad, de plaats der begravenissen mijner vaderen, woest is, en haar poorten met vuur verteerd zijn?

4 En de koning zeide tot mij: Wat verzoekt gij nu? Toen bad ik tot God van den hemel.

5 En ik zeide tot den koning: Zo het den koning goeddunkt, en zo uw knecht voor uw aangezicht aangenaam is, dat gij mij zendt naar Juda, naar de stad der begravenissen mijner vaderen, dat ik ze bouwe.