Esther 7

1 Toen de koning met Haman gekomen was, om te drinken met de koningin Esther;

2 Zo zeide de koning tot Esther, ook op den tweeden dag, op den maaltijd des wijns: Wat is uw bede, koningin Esther? en zij zal u gegeven worden; en wat is uw verzoek? Het zal geschieden, ook tot de helft des koninkrijks.

3 Toen antwoordde de koningin Esther, en zeide: Indien ik, o koning, genade in uw ogen gevonden heb, en indien het den koning goeddunkt, men geve mij mijn leven, om mijner bede wil, en mijn volk, om mijns verzoeks wil.

4 Want wij zijn verkocht, ik en mijn volk, dat men ons verdelge, dode en ombrenge. Indien wij nog tot knechten en tot dienstmaagden waren verkocht geweest, ik zou gezwegen hebben, ofschoon de onderdrukker de schade des konings geenszins zou kunnen vergoeden.

5 Toen sprak de koning Ahasveros, en zeide tot de koningin Esther: Wie is die, en waar is diezelve, die zijn hart vervuld heeft, om alzo te doen?

6 En Esther zeide: De man, de onderdrukker en vijand, is deze boze Haman! Toen verschrikte Haman voor het aangezicht des konings en der koningin.

7 En de koning stond op in zijn grimmigheid van den maaltijd des wijns, en ging naar den hof van het paleis. En Haman bleef staan, om van de koningin Esther, aangaande zijn leven verzoek te doen; want hij zag, dat het kwaad van de koning over hem ten volle besloten was.

8 Toen de koning wederkwam uit den hof van het paleis in het huis van den maaltijd des wijns, zo was Haman gevallen op het bed, waarop Esther was. Toen zeide de koning: Zou hij ook wel de koningin verkrachten bij mij in het huis? Het woord ging uit des konings mond, en zij bedekten Hamans aangezicht.

9 En Charbona, een van de kamerlingen, voor het aanschijn des konings staande, zeide: Ook zie, de galg, welke Haman gemaakt heeft voor Mordechai, die goed voor den koning gesproken heeft, staat bij Hamans huis, vijftig ellen hoog. Toen zeide de koning: Hang hem daaraan.

10 Alzo hingen zij Haman aan de galg, die hij voor Mordechai had doen bereiden; en de grimmigheid des konings werd gestild.

Esther 7 Commentary

Chapter 7

Esther accuses Haman. (1-6) Haman hanged on his own gallows. (7-10)

Verses 1-6 If the love of life causes earnest pleadings with those that can only kill the body, how fervent should our prayers be to Him, who is able to destroy both body and soul in hell! How should we pray for the salvation of our relatives, friends, and all around us! When we petition great men, we must be cautious not to give them offence; even just complaints must often be kept back. But when we approach the King of kings with reverence, we cannot ask or expect too much. Though nothing but wrath be our due, God is able and willing to do exceeding abundantly, even beyond all we can ask or think.

Verses 7-10 The king was angry: those that do things with self-will, reflect upon them afterward with self-reproach. When angry, we should pause before we come to any resolution, and thus rule our own spirits, and show that we are governed by reason. Those that are most haughty and insolent when in power and prosperity, commonly, like Haman, are the most abject and poor-spirited when brought down. The day is coming when those that hate and persecute God's chosen ones, would gladly be beholden to them. The king returns yet more angry against Haman. Those about him were ready to put his wrath into execution. How little can proud men be sure of the interest they think they have! The enemies of God's church have often been thus taken in their own craftiness. The Lord is known by such judgments. Then was the king's wrath pacified, and not till then. And who pities Haman hanged on his own gallows? who does not rather rejoice in the Divine righteousness displayed in the destruction his own art brought upon him? Let the workers of iniquity tremble, turn to the Lord, and seek pardon through the blood of Jesus.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ESTHER 7

Esther, being solicited by the king to tell him her petition, asks for her life and the lives of her people, who were sold to be destroyed, Es 7:1-4, the king, amazed at her request, inquires who was the person that dared to do so vile a thing; and was told by her it was Haman there present, Es 7:5,6 on which the king went out into the garden in wrath, and, returning, found Haman on Esther's bed, which still more incensed him; and being told that Haman had prepared a gallows for Mordecai, the king ordered that he himself should be hanged upon it, which was done accordingly, Es 7:7-10.