Psalm 68:2-12

2 God zal opstaan, Zijn vijanden zullen verstrooid worden, en Zijn haters zullen van Zijn aangezicht vlieden.

3 Gij zult hen verdrijven, gelijk rook verdreven wordt; gelijk was voor het vuur smelt, zullen de goddelozen vergaan van Gods aangezicht.

4 Maar de rechtvaardigen zullen zich verblijden; zij zullen van vreugde opspringen voor Gods aangezicht, en van blijdschap vrolijk zijn.

5 Zingt Gode, psalmzingt Zijn Naam; hoogt de wegen voor Dien, Die in de vlakken velden rijdt, omdat Zijn Naam is HEERE; en springt op van vreugde voor Zijn aangezicht.

6 Hij is een Vader der wezen, en een Rechter der weduwen; God, in de woonstede Zijner heiligheid.

7 Een God, Die de eenzamen zet in een huisgezin, uitvoert, die in boeien gevangen zijn; maar de afvalligen wonen in het dorre.

8 O God! toen Gij voor het aangezicht Uws volks uittoogt, toen Gij daarhenen tradt in de woestijn; Sela.

9 Daverde de aarde, ook dropen de hemelen voor Gods aanschijn; zelfs deze Sinai, voor het aanschijn Gods, des Gods van Israel.

10 Gij hebt zeer milden regen doen druipen, o God! en Gij hebt Uw erfenis gesterkt, als zij mat was geworden.

11 Uw hoop woonde daarin; Gij bereiddet ze door Uw goedheid voor den ellendige, o God!

12 De HEERE gaf te spreken; der boodschappers van goede tijdingen was een grote heirschaar.

Psalm 68:2-12 Meaning and Commentary

To the chief Musician, A Psalm [or] Song of David. The Targum makes the argument of this psalm to be the coming of the children of Israel out of Egypt, and the giving of the law on Mount Sinai; in which it is followed by many of the Jewish interpreters: but Aben Ezra rejects such an interpretation of it, and thinks that David composed it, concerning the war he had with the uncircumcised nations, the Philistines and others, 2 Samuel 8:1, &c. And so the title of the Syriac version begins, "a psalm of David, when the kings prepared themselves to fight against him:" and Kimchi says it was composed on account of Sennacherib's army coming against Jerusalem, in the times of Hezekiah, and so delivered by David, under a spirit of prophecy concerning that affair; though he owns that some of their writers interpret it of the war of Gog and Magog, in the times of the Messiah they yet expect. But they are much nearer the truth, who take it that it was written on occasion of the ark being brought to the city of David; seeing it begins with much the same words that Moses used when the ark set forward in his times, Numbers 10:35; and the bringing of which was attended with great joy and gladness, 2 Samuel 6:14; such as the righteous are called upon to express in this psalm, Psalm 68:3. And this being a type of Christ, and of his ascending the holy hill of God, may be allowed of; for certain it is that this psalm treats of the coming of Christ, and of blessings by him, and of victory over his enemies; and particularly of his ascension to heaven, as most evidently appears from Ephesians 4:8; and from prophecies in it, concerning the calling of the Gentiles. Wherefore the latter part of the Syriac inscription of it is very pertinent; "also a prophecy concerning the dispensation of the Messiah, and concerning the calling of the Gentiles to the faith." Jarchi interprets Psalm 68:31 of the Messiah.