Genesis 20

1 En Abraham reisde van daar naar het land van het zuiden, en woonde tussen Kades en tussen Sur; en hij verkeerde als vreemdeling te Gerar.

2 Als nu Abraham van Sara, zijn huisvrouw, gezegd had: Zij is mijn zuster, zo zond Abimelech, de koning van Gerar, en nam Sara weg.

3 Maar God kwam tot Abimelech in een droom des nachts, en Hij zeide tot hem: Zie, gij zijt dood om der vrouwe wil, die gij weggenomen hebt; want zij is met een man getrouwd.

4 Doch Abimelech was tot haar niet genaderd; daarom zeide hij: Heere! zult Gij dan ook een rechtvaardig volk doden?

5 Heeft hij zelf mij niet gezegd: Zij is mijn zuster? en zij, ook zij heeft gezegd: Hij is mijn broeder. In oprechtheid mijns harten en in reinheid mijner handen, heb ik dit gedaan.

6 En God zeide tot hem in den droom: Ik heb ook geweten, dat gij dit in oprechtheid uws harten gedaan hebt, en Ik heb u ook belet van tegen Mij te zondigen; daarom heb Ik u niet toegelaten, haar aan te roeren.

7 Zo geef dan nu dezes mans huisvrouw weder; want hij is een profeet, en hij zal voor u bidden, opdat gij leeft; maar zo gij haar niet wedergeeft, weet, dat gij voorzeker sterven zult, gij, en al wat uwes is!

8 Toen stond Abimelech des morgens vroeg op, en riep al zijn knechten, en sprak al deze woorden voor hun oren. En die mannen vreesden zeer.

9 En Abimelech riep Abraham, en zeide tot hem: Wat hebt gij ons gedaan? en wat heb ik tegen u gezondigd, dat gij over mij en over mijn koninkrijk een grote zonde gebracht hebt? gij hebt daden met mij gedaan, die niet zouden gedaan worden.

10 Voorts zeide Abimelech tot Abraham: Wat hebt gij gezien, dat gij deze zaak gedaan hebt?

11 En Abraham zeide: Want ik dacht: alleen is de vreze Gods in deze plaats niet, zodat zij mij om mijner huisvrouw wil zullen doden.

12 En ook is zij waarlijk mijn zuster; zij is mijns vaders dochter, maar niet mijner moeder dochter; en zij is mij ter vrouwe geworden.

13 En het is geschied, als God mij uit mijns vaders huis deed dwalen, zo sprak ik tot haar: Dit zij uw weldadigheid, die gij bij mij doen zult; aan alle plaatsen waar wij komen zullen, zeg van mij: Hij is mijn broeder!

14 Toen nam Abimelech schapen en runderen, ook dienstknechten en dienstmaagden, en gaf dezelve aan Abraham; en hij gaf hem Sara zijn huisvrouw weder.

15 En Abimelech zeide: Zie, mijn land is voor uw aangezicht; woon, waar het goed is in uw ogen.

16 En tot Sara zeide hij: Zie, ik heb uw broeder duizend zilverlingen gegeven; zie, hij zij u een deksel der ogen, allen, die met u zijn, ja, bij allen, en wees geleerd.

17 En Abraham bad tot God; en God genas Abimelech, en zijn huisvrouw, en zijn dienstmaagden, zodat zij baarden.

18 Want de HEERE had al de baarmoeders van het huis van Abimelech ganselijk toegesloten, ter oorzake van Sara, Abrahams huisvrouw.

Genesis 20 Commentary

Chapter 20

Abraham's sojourn at Gerar, Sarah is taken by Abimelech. (1-8) Abimelech's rebuke to Abraham. (9-13) Abimelech restores Sarah. (14-18)

Verses 1-8 Crooked policy will not prosper: it brings ourselves and others into danger. God gives Abimelech notice of his danger of sin, and his danger of death for his sin. Every wilful sinner is a dead man, but Abimelech pleads ignorance. If our consciences witness, that, however we may have been cheated into a snare, we have not knowingly sinned against God, it will be our rejoicing in the day of evil. It is matter of comfort to those who are honest, that God knows their honesty, and will acknowledge it. It is a great mercy to be hindered from committing sin; of this God must have the glory. But if we have ignorantly done wrong, that will not excuse us, if we knowingly persist in it. He that does wrong, whoever he is, prince or peasant, shall certainly receive for the wrong which he has done, unless he repent, and, if possible, make restitution.

Verses 9-13 See here much to blame, even in the father of the faithful. Mark his distrust of God, his undue care about life, his intent to deceive. He also threw temptation in the way of others, caused affliction to them, exposed himself and Sarah to just rebukes, and yet attempted an excuse. These things are written for our warning, not for us to imitate. Even Abraham hath not whereof to glory. He cannot be justified by his works, but must be indebted for justification, to that righteousness which is upon all and unto all them that believe. We must not condemn all as hypocrites who fall into sin, if they do not continue in it. But let the unhumbled and impenitent take heed that they do not sin on, thinking that grace may abound. Abimelech, being warned of God, takes the warning; and being truly afraid of sin and its consequences, he rose early to pursue the directions given him.

Verses 14-18 We often trouble ourselves, and even are led into temptation and sin, by groundless suspicions; and find the fear of God where we expected it not. Agreements to deceive generally end in shame and sorrow; and restraints from sin, though by suffering, should be thankfully acknowledged. Though the Lord rebuke, yet he will pardon and deliver his people, and he will give them favour in the sight of those with whom they sojourn; and overrule their infirmities, when they are humbled for them, so that they shall prove useful to themselves and others.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO GENESIS 20

This chapter relates the removal of Abraham to Gerar, Ge 20:1; the king of Gerar's taking to him Sarah, whom Abraham had called his sister, Ge 20:2; who is rebuked of God for it in a dream, Ge 20:3; for which he makes an apology that is admitted, only he is ordered to restore to Abraham his wife, Ge 20:4-7; and accordingly early in the morning he called his servants, and acquainted them with what had happened, Ge 20:8; and then sent for Abraham, and expressed his resentment at his usage of him, Ge 20:9; which Abraham defended as well as he could, Ge 20:10-13; the issue of all which was, great kindness was shown to Abraham, and his wife restored to him, though with a reproof to her from the king, Ge 20:14-16; upon which Abraham prayed for the healing of Abimelech and his family, in which he was heard and answered, Ge 20:17,18.