Jeremia 21

1 Het woord, dat van den HEERE geschied is tot Jeremia, als koning Zekekia tot hem zond Pashur, den zoon van Malchia, en Zefanja, den zoon van Maaseja, den priester, zeggende:

2 Vraag toch den HEERE voor ons, want Nebukadrezar, de koning van Babel, strijdt tegen ons; misschien zal de HEERE met ons doen naar al Zijn wonderen, dat hij van ons optrekke.

3 Toen zeide Jeremia tot hen: Zo zult gijlieden tot Zedekia zeggen:

4 Zo zegt de HEERE, de God Israels: Ziet, Ik zal de krijgswapenen omwenden, die in ulieder hand zijn, met dewelke gij strijdt tegen den koning van Babel en tegen de Chaldeen, die u belegeren, van buiten aan den muur; en Ik zal ze verzamelen in het midden van deze stad.

5 En Ik Zelf zal tegen ulieden strijden, met een uitgestrekte hand en met een sterken arm, ja, met toorn, en met grimmigheid, en met grote verbolgenheid.

6 En Ik zal de inwoners dezer stad slaan, zowel de mensen als de beesten; door een grote pestilentie zullen zij sterven.

7 En daarna, spreekt de HEERE, zal Ik Zedekia, den koning van Juda, en zijn knechten, en het volk, en die in deze stad overgebleven zijn, van de pestilentie, van het zwaard en van den honger, geven in de hand van Nebukadrezar, den koning van Babel, en in de hand hunner vijanden, en in de hand dergenen, die hun ziel zoeken; en hij zal ze slaan met de scherpte des zwaards; hij zal ze niet sparen, noch verschonen, noch zich ontfermen.

8 En tot dit volk zult gij zeggen: Zo zegt de HEERE: Ziet, Ik stel voor ulieder aangezicht den weg des levens en den weg des doods.

9 Die in deze stad blijft, zal sterven door het zwaard, of door den honger, of door de pestilentie; maar die er uitgaat en valt tot de Chaldeen, die ulieden belegeren, die zal leven, en zijn ziel zal hem tot een buit zijn.

10 Want Ik heb Mijn aangezicht tegen deze stad gesteld ten kwade en niet ten goede, spreekt de HEERE; zij zal gegeven worden in de hand des konings van Babel, en hij zal ze met vuur verbranden.

11 En aangaande het huis des konings van Juda, hoort des HEEREN woord.

12 O huis Davids! zo zegt de HEERE: Richt des morgens recht, en verlost den beroofde uit den hand des verdrukkers; opdat Mijn gramschap niet uitvare als een vuur, en brande, dat niemand blussen kunne, vanwege de boosheid uwer handelingen.

13 Ziet, Ik wil aan u, gij inwoneres des dals, gij rots van het plein! spreekt de HEERE; gijlieden, die zegt: Wie zou tegen ons afkomen, of wie zou komen in onze woningen?

14 En Ik zal over ulieden bezoeking doen naar de vrucht uwer handelingen, spreekt de HEERE; en Ik zal een vuur aansteken in haar woud, dat zal verteren al wat rondom haar is.

Jeremia 21 Commentary

Chapter 21

The only way of deliverance is to be surrendering to the Babylonians. (1-10) The wickedness of the king and his household. (11-14)

Verses 1-10 When the siege had begun, Zedekiah sent to ask of Jeremiah respecting the event. In times of distress and danger, men often seek those to counsel and pray for them, whom, at other times, they despise and oppose; but they only seek deliverance from punishment. When professors continue in disobedience, presuming upon outward privileges, let them be told that the Lord will prosper his open enemies against them. As the king and his princes would not surrender, the people are exhorted to do so. No sinner on earth is left without a Refuge, who really desires one; but the way of life is humbling, it requires self-denial, and exposes to difficulties.

Verses 11-14 The wickedness of the king and his family was the worse because of their relation to David. They were urged to act with justice, at once, lest the Lord's anger should be unquenchable. If God be for us, who can be against us? But if he be against us, who can do any thing for us?

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 21

This chapter contains Jeremiah's answer to King Zedekiah's message to him; in which he assures him of the destruction of the city of Jerusalem, and gives advice both to the people and the king. The names of the persons sent to him are mentioned, Jer 21:1; and the errand they were sent upon, to desire the prophet to pray to the Lord, that the king of Babylon might be obliged to depart from Jerusalem, Jer 21:2; the answer from the Lord by him is, that their opposition to the king of Babylon should be fruitless; that he should be so far from quitting the siege, that he should enter the city, Jer 21:3,4; yea, that the Lord himself would fight against them, and destroy men and beast with the pestilence; and that such who escaped the sword, famine, and pestilence, should fall into the hands of the king of Babylon, Jer 21:5-7; and then some advice is given to the inhabitants of Jerusalem, to go out and give up themselves to the Chaldeans; which was the best way to save their lives, since the city would certainly fall into their hands, and be burnt by them, Jer 21:8-10; and as for the royal family, they are advised to do justice and deliver the oppressed; the not doing of which, it is suggested, was the cause of their ruin, Jer 21:11,12; and the chapter is closed with a denunciation of destruction upon the city, notwithstanding the vain trust and confidence of the inhabitants of it, Jer 21:13,14.