Jesaja 43

1 Maar nu, alzo zegt de HEERE, uw Schepper, o Jakob! en uw Formeerder, o Israel! vrees niet, want Ik heb u verlost; Ik heb u bij uw naam geroepen, gij zijt Mijn.

2 Wanneer gij zult gaan door het water, Ik zal bij u zijn, en door de rivieren, zij zullen u niet overstromen; wanneer gij door het vuur zult gaan, zult gij niet verbranden, en de vlam zal u niet aansteken.

3 Want Ik ben de HEERE, uw God, de Heilige Israels, uw Heiland; Ik heb Egypte, Morenland en Seba gegeven tot uw losgeld in uw plaats.

4 Van toen af, dat gij kostelijk zijt geweest in Mijn ogen, zijt gij verheerlijkt geweest, en Ik heb u liefgehad; daarom heb Ik mensen in uw plaats gegeven, en volken in plaats van uw ziel.

5 Vrees niet, want Ik ben met u; Ik zal uw zaad van den opgang brengen, en Ik zal u verzamelen van den ondergang.

6 Ik zal zeggen tot het noorden: Geef; en tot het zuiden: Houd niet terug; breng Mijn zonen van verre, en Mijn dochters van het einde der aarde;

7 Een ieder, die naar Mijn Naam genoemd is, en dien Ik geschapen heb tot Mijn eer, dien Ik geformeerd heb, dien Ik ook gemaakt heb.

8 Breng voort het blinde volk, hetwelk ogen heeft, en de doven, die oren hebben.

9 Laat al de heidenen samen vergaderd worden, en laat de volken verzameld worden; wie onder hen zal dit verkondigen? Of laat hen ons doen horen de vorige dingen, laat hen hun getuigen voortbrengen, opdat zij gerechtvaardigd worden, en men het hore en zegge: Het is de waarheid.

10 Gijlieden zijt Mijn getuigen, spreekt de HEERE, en Mijn knecht, dien Ik uitverkoren heb; opdat gij het weet, en Mij gelooft, en verstaat, dat Ik Dezelve ben, dat voor Mij geen God geformeerd is, en na Mij geen zijn zal.

11 Ik, Ik ben de HEERE, en er is geen Heiland behalve Mij.

12 Ik heb verkondigd, en Ik heb verlost, en Ik heb het doen horen, en geen vreemd god was onder ulieden; en gij zijt Mijn getuigen, spreekt de HEERE, dat Ik God ben.

13 Ook eer de dag was, ben Ik, en er is niemand, die uit Mijn hand redden kan; Ik zal werken, en wie zal het keren?

14 Alzo zegt de HEERE, uw Verlosser, de Heilige Israels: Om ulieder wil heb Ik naar Babel gezonden, en heb hen allen vluchtig doen nederdalen, te weten de Chaldeen, in de schepen, op welke zij juichten.

15 Ik ben de HEERE, uw Heilige; de Schepper van Israel, ulieder Koning.

16 Alzo zegt de HEERE, Die in de zee een weg, en in de sterke wateren een pad maakte;

17 Die wagenen en paarden, heir en macht voortbracht; te zamen zijn zij nedergelegen, zij zullen niet weder opstaan, zij zijn uitgeblust, gelijk een vlaswiek zijn zij uitgegaan.

18 Gedenkt der vorige dingen niet, en overlegt de oude dingen niet.

19 Ziet, Ik zal wat nieuws maken, nu zal het uitspruiten, zult gijlieden dat niet weten? Ja, Ik zal in de woestijn een weg leggen, en rivieren in de wildernis.

20 Het gedierte des velds zal Mij eren, de draken en de jonge struisen; want Ik zal in de woestijn wateren geven, en rivieren in de wildernis, om Mijn volk, Mijn uitverkorenen drinken te geven.

21 Dit volk heb Ik Mij geformeerd, zij zullen Mijn lof vertellen.

22 Doch gij hebt Mij niet aangeroepen, o Jakob! als gij u tegen Mij vermoeid hebt, o Israel!

23 Mij hebt gij niet gebracht het kleine vee uwer brandofferen, en met uw slachtofferen hebt gij Mij niet geeerd; Ik heb u Mij niet doen dienen met spijsoffer, en Ik heb u niet vermoeid met wierook.

24 Mij hebt gij geen kalmus voor geld gekocht, en met het vette uwer slachtoffers hebt gij Mij niet gedrenkt; maar gij hebt Mij arbeid gemaakt, met uw zonden, gij hebt Mij vermoeid met uw ongerechtigheden.

25 Ik, Ik ben het, Die uw overtredingen uitdelg, om Mijnentwil, en Ik gedenk uwer zonden niet.

26 Maakt Mij indachtig, laat ons te zamen richten, vertelt gij uw redenen, opdat gij moogt gerechtvaardigd worden.

27 Uw eerste vader heeft gezondigd, en uw uitleggers hebben tegen Mij overtreden.

28 Daarom zal Ik de oversten des heiligdoms ontheiligen, en Jakob ten ban overgeven, en Israel tot beschimpingen.

Jesaja 43 Commentary

God's unchangeable love for his people. (1-7) Apostates and idolaters addressed. (8-13) The deliverance from Babylon, and the conversion of the Gentiles. (14-21) Admonition to repent of sin. (22-28)

Verses 1-7 God's favour and good-will to his people speak abundant comfort to all believers. The new creature, wherever it is, is of God's forming. All who are redeemed with the blood of his Son, he has set apart for himself. Those that have God for them need not fear who or what can be against them. What are Egypt and Ethiopia, all their lives and treasures, compared with the blood of Christ? True believers are precious in God's sight, his delight is in them, above any people. Though they went as through fire and water, yet, while they had God with them, they need fear no evil; they should be born up, and brought out. The faithful are encouraged. They were to be assembled from every quarter. And with this pleasing object in view, the prophet again dissuades from anxious fears.

Verses 8-13 Idolaters are called to appear in defence of their idols. Those who make them, and trust in them, are like unto them. They have the shape and faculties of men; but they have not common sense. But God's people know the power of his grace, the sweetness of his comforts, the kind care of his providence, and the truth of his promise. All servants of God can give such an account of what he has wrought in them, and done for them, as may lead others to know and believe his power, truth, and love

Verses 14-21 The deliverance from Babylon is foretold, but there is reference to greater events. The redemption of sinners by Christ, the conversion of the Gentiles, and the recall of the Jews, are described. All that is to be done to rescue sinners, and to bring the believer to glory, is little, compared with that wondrous work of love, the redemption of man.

Verses 22-28 Those who neglect to call upon God, are weary of him. The Master tired not the servants with his commands, but they tired him with disobedience. What were the riches of God's mercy toward them? I, even I, am he who yet blotteth out thy transgressions. This encourages us to repent, because there is forgiveness with God, and shows the freeness of Divine mercy. When God forgives, he forgets. It is not for any thing in us, but for his mercies' sake, his promise' sake; especially for his Son's sake. He is pleased to reckon it his honour. Would man justify himself before God? The attempt is desperate: our first father broke the covenant, and we all have copied his example. We have no reason to expect pardon, except we seek it by faith in Christ; and that is always attended by true repentance, and followed by newness of life, by hatred of sin, and love to God. Let us then put him in remembrance of the promises he has made to the penitent, and the satisfaction his Son has made for them. Plead these with him in wrestling for pardon; and declare these things, that thou mayest be justified freely by his grace. This is the only way, and it is a sure way to peace.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ISAIAH 43

Is this chapter the Lord comforts his own people, under their afflictions, with many precious promises; asserts his deity against the idols of the nations; promises deliverance from Babylon, and a greater redemption than that; one branch of which is forgiveness of sin; and closes the chapter with a prediction of the destruction of the Jews by the Romans, for their iniquities. The Lord claims his interest in his people, not only on the foot of creation, but of redemption and calling, and promises them his presence in the midst of afflictions, Isa 43:1,2, puts them in mind of what he had done for them; and assures them of future layouts, as the effect of his unchangeable love to them, Isa 43:3,4 and promises the conversion of their seed and offspring in the several parts of the world, Isa 43:5-7 then challenges the Heathen nations to give such proofs of the deity of their idols as he was capable of giving of his, as his people were witnesses, taken from his eternity and immutability, as the alone Jehovah, and from his omniscience and omnipotence, Isa 43:8-13, after which the destruction of Babylon is prophesied of, and the redemption of his people out of it; which they are encouraged to believe from his being Jehovah, their Sanctifier, Creator, and King; and from what he had done formerly for them, when he brought them out of Egypt, Isa 43:14-17, and which yet was not to be mentioned or remembered, in comparison of what he would do in the world, a new thing, redemption by the Messiah, and the conversion of the Gentiles to the glory of his grace, Isa 43:18-21, the sins of omission and commission the people of God had been guilty of are mentioned, which are freely pardoned for Christ's sake, Isa 43:22-25 when the body and bulk of the Jewish nation were given up to destruction, because of their sins, Isa 43:26-28.