Psalmen 44

1 Een onderwijzing, voor den opperzangmeester, onder de kinderen van Korach.

2 O God! wij hebben het met onze oren gehoord, onze vaders hebben het ons verteld: Gij hebt een werk gewrocht in hun dagen, in de dagen van ouds.

3 Gij hebt de heidenen met Uw hand uit de bezitting verdreven, maar henlieden geplant; Gij hebt de volken geplaagd, henlieden daarentegen doen voortschieten.

4 Want zij hebben het land niet geerfd door hun zwaard, en hun arm heeft hun geen heil gegeven; maar Uw rechterhand, en Uw arm, en het licht Uws aangezichts, omdat Gij een welbehagen in hen hadt.

5 Gij Zelf zijt mijn Koning, o God! gebied de verlossingen Jakobs.

6 Door U zullen wij onze wederpartijders met hoornen stoten; in Uw Naam zullen wij vertreden, die tegen ons opstaan.

7 Want ik vertrouw niet op mijn boog, en mijn zwaard zal mij niet verlossen.

8 Maar Gij verlost ons van onze wederpartijders, en Gij maakt onze haters beschaamd.

9 In God roemen wij den gansen dag, en Uw Naam zullen wij loven in eeuwigheid. Sela.

10 Maar nu hebt Gij ons verstoten en te schande gemaakt, dewijl Gij met onze krijgsheiren niet uittrekt.

11 Gij doet ons achterwaarts keren van den wederpartijder; en onze haters beroven ons voor zich.

12 Gij geeft ons over als schapen ter spijze, en Gij verstrooit ons onder de heidenen.

13 Gij verkoopt Uw volk om geen waardij; en Gij verhoogt hun prijs niet.

14 Gij stelt ons onze naburen tot smaad, tot spot en schimp dengenen, die rondom ons zijn.

15 Gij stelt ons tot een spreekwoord onder de heidenen, tot een hoofdschudding onder de volken.

16 Mijn schande is den gansen dag voor mij, en de schaamte mijns aangezichts bedekt mij;

17 Om de stem des honers en des lasteraars, vanwege den vijand en den wraakgierige.

18 Dit alles is ons overkomen, nochtans hebben wij U niet vergeten, noch valselijk gehandeld tegen Uw verbond.

19 Ons hart is niet achterwaarts gekeerd, noch onze gang geweken van Uw pad.

20 Hoewel Gij ons verpletterd hebt in een plaats der draken, en ons met een doodsschaduw bedekt hebt.

21 Zo wij den Naam onzes Gods hadden vergeten, en onze handen tot een vreemden God uitgebreid.

22 Zou God zulks niet onderzoeken? Want Hij weet de verborgenheden des harten.

23 Maar om Uwentwil worden wij den gansen dag gedood; wij worden geacht als slachtschapen.

24 Waak op, waarom zoudt Gij slapen, HEERE! Ontwaak, verstoot niet in eeuwigheid.

25 Waarom zoudt Gij Uw aangezicht verbergen, onze ellende en onze onderdrukking vergeten?

26 Want onze ziel is in het stof nedergebogen; onze buik kleeft aan de aarde. [ (Psalms 44:27) Sta op, ons ter hulp, en verlos ons om Uwer goedertierenheid wil. ]

Psalmen 44 Commentary

Chapter 44

A petition for succour and relief.

Verses 1-8 Former experiences of God's power and goodness are strong supports to faith, and powerful pleas in prayer under present calamities. The many victories Israel obtained, were not by their own strength or merit, but by God's favour and free grace. The less praise this allows us, the more comfort it affords, that we may see all as coming from the favour of God. He fought for Israel, else they had fought in vain. This is applicable to the planting of the Christian church in the world, which was not by any human policy or power. Christ, by his Spirit, went forth conquering and to conquer; and he that planted a church for himself in the world, will support it by the same power and goodness. They trusted and triumphed in and through him. Let him that glories, glory in the Lord. But if they have the comfort of his name, let them give unto him the glory due unto it.

Verses 9-16 The believer must have times of temptation, affliction, and discouragement; the church must have seasons of persecution. At such times the people of God will be ready to fear that he has cast them off, and that his name and truth will be dishonoured. But they should look above the instruments of their trouble, to God, well knowing that their worst enemies have no power against them, but what is permitted from above.

Verses 17-26 In afflictions, we must not seek relief by any sinful compliance; but should continually meditate on the truth, purity, and knowledge of our heart-searching God. Hearts sins and secret sins are known to God, and must be reckoned for. He knows the secret of the heart, therefore judges of the words and actions. While our troubles do not drive us from our duty to God, we should not suffer them to drive us from our comfort in God. Let us take care that prosperity and ease do not render us careless and lukewarm. The church of God cannot be prevailed on by persecution to forget God; the believer's heart does not turn back from God. The Spirit of prophecy had reference to those who suffered unto death, for the testimony of Christ. Observe the ( psalms 44:25-26 ) but the poor sinner's pleas. None that belong to Christ shall be cast off, but every one of them shall be saved, and that for ever. The mercy of God, purchased, promised, and constantly flowing forth, and offered to believers, does away every doubt arising from our sins; while we pray in faith, Redeem us for thy mercies' sake.

Chapter Summary

To the chief Musician for the sons of Korah, Maschil. It is not certain who was the writer of this psalm, nor when it was written, and to what time it belongs: some have thought it was composed by one of the Babylonish captivity, and that it gives an account of the church and people of God in those times; but what is said in Psalm 44:17 does not seem to agree with Daniel 9:5. It is most likely it was written by David, and to him the Targum ascribes it; though it does not respect his times; since what is said in Psalm 44:9 cannot agree with them; yet he being a prophet might, under a prophetic influence, speak of future times, and represent the church in them. Some are of opinion that he prophetically speaks of the times of the Maccabees and of Antiochus, when the church and people of God suffered much for the true religion, and abode steadfast in it; so Theodoret: but rather the whole may be applied to the times of the New Testament, since Psalm 44:22 is cited by the Apostle Paul, Romans 8:36, and is applied to his times, and as descriptive of the suffering state and condition of the church then; and which seems to be the guide and key for the opening of the whole psalm.