Genesis 17

1 Als nu Abram negen en negentig jaren oud was, zo verscheen de HEERE aan Abram, en zeide tot hem: Ik ben God, de Almachtige! Wandel voor Mijn aangezicht, en zijt oprecht!

2 En Ik zal Mijn verbond stellen tussen Mij en tussen u, en Ik zal u gans zeer vermenigvuldigen.

3 Toen viel Abram op zijn aangezicht, en God sprak met hem, zeggende:

4 Mij aangaande, zie, Mijn verbond is met u; en gij zult tot een vader van menigte der volken worden!

5 En uw naam zal niet meer genoemd worden Abram; maar uw naam zal wezen Abraham; want Ik heb u gesteld tot een vader van menigte der volken.

6 En Ik zal u gans zeer vruchtbaar maken, en Ik zal u tot volken stellen, en koningen zullen uit u voortkomen.

7 En Ik zal Mijn verbond oprichten tussen Mij en tussen u, en tussen uw zaad na u in hun geslachten, tot een eeuwig verbond, om u te zijn tot een God, en uw zaad na u.

8 En Ik zal u, en uw zaad na u, het land uwer vreemdelingschappen geven, het gehele land Kanaan, tot eeuwige bezitting; en Ik zal hun tot een God zijn.

9 Voorts zeide God tot Abraham: Gij nu zult Mijn verbond houden, gij, en uw zaad na u, in hun geslachten.

10 Dit is Mijn verbond, dat gijlieden houden zult tussen Mij en tussen u, en tussen uw zaad na u: dat al wat mannelijk is, u besneden worde.

11 En gij zult het vlees uwer voorhuid besnijden; en dat zal tot een teken zijn van het verbond tussen Mij en tussen u.

12 Een zoontje dan van acht dagen zal u besneden worden, al wat mannelijk is in uw geslachten: de ingeborene van het huis, en de gekochte met geld van allen vreemde, welke niet is van uw zaad;

13 De ingeborene van uw huis, en de gekochte met uw geld zal zekerlijk besneden worden; en Mijn verbond zal zijn in ulieder vlees, tot een eeuwig verbond.

14 En wat mannelijk is, de voorhuid hebbende, wiens voorhuids vlees niet zal besneden worden, dezelve ziel zal uit haar volken uitgeroeid worden; hij heeft Mijn verbond gebroken.

15 Nog zeide God tot Abraham: Gij zult den naam van uw huisvrouw Sarai, niet Sarai noemen; maar haar naam zal zijn Sara.

16 Want Ik zal haar zegenen, en u ook uit haar een zoon geven; ja, Ik zal haar zegenen, zodat zij tot volken worden zal: koningen der volken zullen uit haar worden!

17 Toen viel Abraham op zijn aangezicht, en hij lachte; en hij zeide in zijn hart: Zal een, die honderd jaren oud is, een kind geboren worden; en zal Sara, die negentig jaren oud is, baren?

18 En Abraham zeide tot God: Och, dat Ismael mocht leven voor Uw aangezicht!

19 En God zeide: Voorwaar, Sara, uw huisvrouw, zal u een zoon baren, en gij zult zijn naam noemen Izak; en Ik zal Mijn verbond met hem oprichten, tot een eeuwig verbond zijn zade na hem.

20 En aangaande Ismael heb Ik u verhoord; zie, Ik heb hem gezegend, en zal hem vruchtbaar maken, en hem gans zeer vermenigvuldigen; twaalf vorsten zal hij gewinnen, en Ik zal hem tot een groot volk stellen;

21 Maar Mijn verbond zal Ik met Izak oprichten, die u Sara op dezen gezetten tijd in het andere jaar baren zal.

22 En Hij eindigde met hem te spreken, en God voer op van Abraham.

23 Toen nam Abraham zijn zoon Ismael, en al de ingeborenen van zijn huis, en alle gekochten met zijn geld, al wat mannelijk was onder de lieden van het huis van Abraham, en hij besneed het vlees hunner voorhuid, even ten zelfden dage, gelijk als God met hem gesproken had.

24 En Abraham was oud negen en negentig jaren, als hem het vlees zijner voorhuid besneden werd.

25 En Ismael, zijn zoon, was dertien jaren oud, als hem het vlees zijner voorhuid besneden werd.

26 Even op dezen zelfden dag werd Abraham besneden, en Ismael, zijn zoon.

27 En alle mannen van zijn huis, de ingeborenen des huizes, en de gekochten met geld, van den vreemde af, werden met hem besneden.

Genesis 17 Commentary

Chapter 17

God renews the covenant with Abram. (1-6) Circumcision instituted. (7-14) Sarai's name changed, Isaac promised. (15-22) Abraham and his family are circumcised. (23-27)

Verses 1-6 The covenant was to be accomplished in due time. The promised Seed was Christ, and Christians in him. And all who are of faith are blessed with faithful Abram, being partakers of the same covenant blessings. In token of this covenant his name was changed from Abram, "a high father," to Abraham, "the father of a multitude." All that the Christian world enjoys, it is indebted for to Abraham and his Seed.

Verses 7-14 The covenant of grace is from everlasting in the counsels of it, and to everlasting in the consequences of it. The token of the covenant was circumcision. It is here said to be the covenant which Abraham and his seed must keep. Those who will have the Lord to be to them a God, must resolve to be to him a people. Not only Abraham and Isaac, and his posterity by Isaac, were to be circumcised, but also Ishmael and the bond-servants. It sealed not only the covenant of the land of Canaan to Isaac's posterity, but of heaven, through Christ, to the whole church of God. The outward sign is for the visible church; the inward seal of the Spirit is peculiar to those whom God knows to be believers, and he alone can know them. The religious observance of this institution was required, under a very severe penalty. It is dangerous to make light of Divine institutions, and to live in the neglect of them. The covenant in question was one that involved great blessings for the world in all future ages. Even the blessedness of Abraham himself, and all the rewards conferred upon him, were for Christ's sake. Abraham was justified, as we have seen, not by his own righteousness, but by faith in the promised Messiah.

Verses 15-22 Here is the promise made to Abraham of a son by Sarai, in whom the promise made to him should be fulfilled. The assurance of this promise was the change of Sarai's name into Sarah. Sarai signifies my princess, as if her honour were confined to one family only; Sarah signifies a princess. The more favours God confers upon us, the more low we should be in our own eyes. Abraham showed great joy; he laughed, it was a laughter of delight, not of distrust. Now it was that Abraham rejoiced to see Christ's day; now he saw it and was glad, ( John 8:56 ) . Abraham, dreading lest Ishmael should be abandoned and forsaken of God, put up a petition on his behalf. God gives us leave in prayer to be particular in making known our requests. Whatever is our care and fear, should be spread before God in prayer. It is the duty of parents to pray for their children, and the great thing we should desire is, that they may be kept in covenant with Him, and may have grace to walk before him in uprightness. Common blessings are secured to Ishmael. Outward good things are often given to those children of godly parents who are born after the flesh, for their parents' sake. Covenant blessings are reserved for Isaac, and appropriated to him.

Verses 23-27 Abraham and all his family were circumcised; so receiving the token of the covenant, and distinguishing themselves from other families that had no part nor lot in the matter. It was an implicit obedience; he did as God said unto him, and did not ask why or wherefore. He did it because God bade him. It was a speedy obedience; in the self-same day. Sincere obedience makes no delay. Not only the doctrines of revelation, but the seals of God's covenant, remind us that we are guilty, polluted sinners. They show us our need of the blood of atonement; they point to the promised Saviour, and teach us to exercise faith in him. They show us that without regeneration, and sanctification by his Spirit, and the mortification of our corrupt and carnal inclinations, we cannot be in covenant with God. But let us remember that the true circumcision is that of the heart, by the Spirit, ( romans 2:28 romans 2:29 ) . Both under the old and new dispensation, many have had the outward profession, and the outward seal, who were never sealed by the Holy Spirit of promise.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO GENESIS 17

This chapter treats of a covenant made with Abram, sometimes called the covenant of circumcision, the time when God appeared to him, and promised to make it, and did, Ge 17:1-3; the particulars of it, both with respect to himself, whose name was now changed, and to his posterity, Ge 17:4-8; the token of it, circumcision, the time of its performance, and the persons obliged to it, Ge 17:9-14; the change of Sarai's name, and a promise made that she should have a son, to the great surprise of Abraham, Ge 17:15-17; a prayer of his for Ishmael, and the answer to it, with a confirmation of Sarah's having a son, whose name should be called Isaac, and the establishment of the covenant with him, Ge 17:18-22; and the chapter is closed with an account of the circumcision of Abraham, and all his family of the male sort, agreeably to the command of God, Ge 17:23-27.