Jeremia 3

1 Men zegt: Zo een man zijn huisvrouw verlaat, en zij gaat van hem, en wordt eens anderen mans, zal hij ook tot haar nog wederkeren? Zou datzelve land niet grotelijks ontheiligd worden? Gij nu hebt met veel boeleerders gehoereerd, keer nochtans weder tot Mij, spreekt de HEERE.

2 Hef uw ogen op naar de hoge plaatsen, en zie toe, waar zijt gij niet beslapen? Gij hebt voor hen gezeten aan de wegen, als een Arabier in de woestijn; alzo hebt gij het land ontheiligd met uw hoererijen en met uw boosheid.

3 Daarom zijn de regendruppelen ingehouden, en er is geen spade regen geweest. Maar gij hebt een hoerenvoorhoofd, gij weigert schaamrood te worden.

4 Zult gij niet van nu af tot Mij roepen: Mijn Vader! Gij zijt de leidsman mijner jeugd!

5 Zal Hij in eeuwigheid den toorn behouden? Zal Hij dien gestadig bewaren? Zie, gij spreekt en doet die boosheden, en neemt de overhand.

6 Voorts zeide de HEERE tot mij, in de dagen van den koning Josia: Hebt gij gezien, wat de afgekeerde Israel gedaan heeft? Zij ging henen op allen hogen berg, en tot onder allen groenen boom, en hoereerde aldaar.

7 En Ik zeide, nadat zij zulks alles gedaan had: Bekeer u tot Mij; maar zij bekeerde zich niet. Dit zag de trouweloze, haar zuster Juda.

8 En Ik zag, als Ik ter oorzake van alles, waarin de afgekeerde Israel overspel bedreven had, haar verlaten, en haar haar scheidbrief gegeven had, dat de trouweloze, haar zuster Juda, niet vreesde, maar ging henen, en hoereerde zelve ook.

9 Ja, het geschiedde, vanwege het gerucht harer hoererij, dat zij het land ontheiligde; want zij bedreef overspel met steen en met hout.

10 En zelfs in dit alles heeft zich haar trouweloze zuster Juda tot Mij niet bekeerd met haar ganse hart, maar valselijk, spreekt de HEERE.

11 Dies de HEERE tot mij zeide: De afgekeerde Israel heeft haar ziel gerechtvaardigd, meer dan de trouweloze Juda.

12 Gij henen, en roep deze woorden uit tegen het noorden, en zeg: Bekeer u, gij afgekeerde Israel! spreekt de HEERE, zo zal Ik Mijn toorn op ulieden niet doen vallen; want Ik ben goedertieren, spreekt de HEERE. Ik zal den toorn niet in eeuwigheid behouden.

13 Alleen ken uw ongerechtigheid, dat gij tegen den HEERE, uw God, hebt overtreden, en uw wegen verstrooid hebt tot de vreemden, onder allen groenen boom, maar gij zijt Mijner stem niet gehoorzaam geweest, spreekt de HEERE.

14 Bekeert u, gij afkerige kinderen! spreekt de HEERE, want Ik heb u getrouwd, en Ik zal u aannemen, een uit een stad, en twee uit een geslacht, en zal u brengen te Sion.

15 En Ik zal ulieden herders geven naar Mijn hart; die zullen u weiden met wetenschap en verstand.

16 En het zal geschieden, wanneer gij vermenigvuldigd en vruchtbaar zult geworden zijn in het land, in die dagen, spreekt de HEERE, zullen zij niet meer zeggen: De ark des verbonds des HEEREN, ook zal zij in het hart niet opkomen; en zij zullen aan haar niet gedenken, en haar niet bezoeken, en zij zal niet weder gemaakt worden.

17 Te dier tijd zullen zij Jeruzalem noemen, des HEEREN troon; en al de heidenen zullen tot haar vergaderd worden, om des HEEREN Naams wil, te Jeruzalem; en zij zullen niet meer wandelen naar het goeddunken van hun boos hart.

18 In die dagen zal het huis van Juda gaan tot het huis van Israel; en zij zullen te zamen komen uit het land van het noorden, in het land, dat Ik uw vaderen ten erve gegeven heb.

19 Ik zeide wel: Hoe zal Ik u onder de kinderen zetten, en u geven het gewenste land, de sierlijke erfenis van de heirscharen der heidenen? Maar Ik zeide: Gij zult tot Mij roepen: Mijn Vader! en gij zult van achter Mij niet afkeren.

20 Waarlijk, gelijk een vrouw trouwelooslijk scheidt van haar vriend, alzo hebt gijlieden trouwelooslijk tegen Mij gehandeld, gij huis Israels! spreekt de HEERE.

21 Er is een stem gehoord op de hoge plaatsen, een geween en smekingen der kinderen Israels, omdat zij hun weg verkeerd, en den HEERE, hun God, vergeten hebben.

22 Keert weder, gij afkerige kinderen! Ik zal uw afkeringen genezen. Zie, hier zijn wij, wij komen tot U, want Gij zijt de HEERE, onze God!

23 Waarlijk, tevergeefs verwacht men het van de heuvelen en de menigte der bergen; waarlijk, in den HEERE, onzen God, is Israels heil!

24 Want de schaamte heeft den arbeid onzer vaderen opgegeten, van onze jeugd aan; hun schapen en hun runderen, hun zonen en hun dochteren.

25 Wij liggen in onze schaamte, en onze schande overdekt ons, want wij hebben tegen den HEERE, onzen God, gezondigd, wij en onze vaderen, van onze jeugd aan tot op dezen dag; en wij zijn der stem des HEEREN, onzes Gods, niet gehoorzaam geweest.

Jeremia 3 Commentary

Chapter 3

Exhortations to repentance. (1-5) Judah more guilty than Israel. (6-11) But pardon is promised. (12-20) The children of Israel express their sorrow and repentance. (21-25)

Verses 1-5 In repentance, it is good to think upon the sins of which we have been guilty, and the places and companies where they have been committed. How gently the Lord had corrected them! In receiving penitents, he is God, and not man. Whatever thou hast said or done hitherto, wilt thou not from this time apply to me? Will not this grace of God overcome thee? Now pardon is proclaimed, wilt thou not take the benefit? They will hope to find in him the tender compassions of a Father towards a returning prodigal. They will come to him as the Guide of their youth: youth needs a guide. Repenting sinners may encourage themselves that God will not keep his anger to the end. All God's mercies, in every age, suggest encouragement; and what can be so desirable for the young, as to have the Lord for their Father, and the Guide of their youth? Let parents daily direct their children earnestly to seek this blessing.

Verses 6-11 If we mark the crimes of those who break off from a religious profession, and the consequences, we see abundant reason to shun evil ways. It is dreadful to be proved more criminal than those who have actually perished in their sins; yet it will be small comfort in everlasting punishment, for them to know that others were viler than they.

Verses 12-20 See God's readiness to pardon sin, and the blessings reserved for gospel times. These words were proclaimed toward the north; to Israel, the ten tribes, captive in Assyria. They are directed how to return. If we confess our sins, the Lord is faithful and just to forgive them. These promises are fully to come to pass in the bringing back the Jews in after-ages. God will graciously receive those that return to him; and by his grace, he takes them out from among the rest. The ark of the covenant was not found after the captivity. The whole of that dispensation was to be done away, which took place after the multitude of believers had been greatly increased by the conversion of the Gentiles, and of the Israelites scattered among them. A happy state of the church is foretold. He can teach all to call him Father; but without thorough change of heart and life, no man can be a child of God, and we have no security for not departing from Him.

Verses 21-25 Sin is turning aside to crooked ways. And forgetting the Lord our God is at the bottom of all sin. By sin we bring ourselves into trouble. The promise to those that return is, God will heal their backslidings, by his pardoning mercy, his quieting peace, and his renewing grace. They come devoting themselves to God. They come disclaiming all expectations of relief and succour from any but the Lord. Therefore they come depending upon him only. He is the Lord, and he only can save. It points out the great salvation from sin Jesus Christ wrought out for us. They come justifying God in their troubles, and judging themselves for their sins. True penitents learn to call sin shame, even the sin they have been most pleased with. True penitents learn to call sin death and ruin, and to charge upon it all they suffer. While men harden themselves in sin, contempt and misery are their portion: for he that covereth his sins shall not prosper, but he that confesseth and forsaketh them, shall find mercy.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 3

In this chapter the sins of the people of Israel and Judah are exposed; particularly their idolatry, signified by playing the harlot; which is aggravated by the number of lovers or idols they had worshipped; by the many places where they had committed it; by their impudence in doing it; and by the bad consequence of it, showers of rain being withheld from them on that account, Jer 3:1-3 and the grace of God towards them is abundantly declared by frequent calls unto them to repent and turn to him, and this after putting them away, which is not usual, Jer 3:1,8, the Lord expostulates with them, and puts words into their mouths, what they should say to him, even after they had spoken and done as evil things as they could, Jer 3:4,5 the sin of Judah is particularly aggravated, by having seen what Israel, or the ten tribes, had done; their impenitence, notwithstanding the divine call; their going into captivity for their sin; and yet all this had no effect on Judah, to restrain them from the like sins, and to engage them to repentance; so that, of the two, the men of Judah were most to blame, Jer 3:6-11, wherefore the prophet is bid to go towards the north, where Babylon lay, and Israel were carried captive, and call upon them to return to the Lord, and proclaim his grace and mercy to them, only insisting upon an acknowledgment of their sins, their idolatry and disobedience, Jer 3:12,13 and next the call to them to return is repeated; to which they are encouraged by observing the relations, they stood in to him, which continued, by promising to bring a remnant of them to Zion, and give them pastors approved of by him, and profitable to them, Jer 3:14,15 which respect Gospel times, and the latter day, when the ceremonial law would be abrogated, Jer 3:16, the Gentiles called, Jer 3:17 and an entire agreement between Judah and Israel, Jer 3:18 and yet the Lord expresses a concern how he should reckon them as his children, and treat them as such, who had behaved so ill towards him; but his grace gets over the difficulties; finds out a way, by putting it into their mouths to call him their Father, and not turn away from him, Jer 3:19 and this, notwithstanding their great treachery to him, perversion of their ways, and forgetfulness of the Lord, Jer 3:20,21, and they are again exhorted to repent and turn, with a promise of healing their backslidings, which has such an effect upon them, as to engage them to come to him, Jer 3:22 acknowledging their salvation is only in him, and not in their idols; and that sin was the cause of all their calamities; and that shame and confusion of face belonged unto them on that account, Jer 3:23-25.