Zacharia 11

1 Doe uw deuren open, o Libanon! opdat het vuur uw cederen vertere.

2 Huilt, gij dennen! dewijl de cederen gevallen zijn, dewijl die heerlijke bomen verwoest zijn; huilt, gij eiken van Basan! dewijl het sterke woud nedergevallen is.

3 Er is een stem des gehuils der herderen, dewijl hun heerlijkheid verwoest is; een stem des gebruls der jonge leeuwen, dewijl de hoogmoed van de Jordaan verwoest is.

4 Alzo zegt de HEERE, mijn God: Weidt deze slachtschapen.

5 Welker bezitters hen doden, en houden het voor geen schuld; en een ieder dergenen, die ze verkopen, zegt: Geloofd zij de HEERE, dat ik rijk geworden ben; en niemand van degenen, die ze weiden, verschoont ze.

6 Zekerlijk, Ik zal niet meer de inwoners dezes lands verschonen, spreekt de HEERE; maar ziet, Ik zal de mensen overleveren, elkeen in de hand zijns naasten, en in de hand zijns konings, en zij zullen dit land te morzel slaan, en Ik zal ze uit hun hand niet verlossen.

7 Dies heb ik deze slachtschapen geweid, dewijl zij ellendige schapen zijn; en ik heb mij genomen twee stokken, den een heb ik genoemd LIEFELIJKHEID, en den anderen heb ik genoemd SAMENBINDERS; en ik heb die schapen geweid.

8 En ik heb drie herders in een maand afgesneden; want mijn ziel was over hen verdrietig geworden, en ook had hun ziel een walg van mij.

9 En ik zeide: Ik zal ulieden niet meer weiden; wat sterft, dat sterve, en wat afgesneden is, dat zij afgesneden, en dat de overgeblevenen de een des anderen vlees verslinden.

10 En ik nam mijn stok LIEFELIJKHEID, en ik verbrak denzelven, te niet doende mijn verbond, hetwelk ik met al deze volken gemaakt had.

11 Dus werd het te dien dage vernietigd, en alzo hebben de ellendigen onder de schapen, die op mij wachtten, bekend, dat het des HEEREN woord was.

12 Want ik had tot henlieden gezegd: Indien het goed is in uw ogen, brengt mijn loon, en zo niet, laat het na. En zij hebben mijn loon gewogen, dertig zilverlingen.

13 Doch de HEERE zeide tot mij: Werp ze henen voor den pottenbakker: een heerlijken prijs, dien ik waard geacht ben geweest van hen! En ik nam die dertig zilverlingen, en wierp ze in het huis des HEEREN, voor den pottenbakker.

14 Toen verbrak ik mijn tweeden stok, SAMENBINDERS, te niet doende de broederschap tussen Juda en tussen Israel.

15 Verder zeide de HEERE tot mij: Neem u nog eens dwazen herders gereedschap.

16 Want ziet, Ik zal een herder verwekken in dit land; dat gereed is om afgesneden te worden, zal hij niet bezoeken; het jonge zal hij niet zoeken, en het verbrokene zal hij niet helen, en het stilstaande zal hij niet dragen; maar het vlees van het vette zal hij eten, en derzelver klauwen zal hij verscheuren.

17 Wee den nietigen herder, den verlater der kudde! Het zwaard zal over zijn arm zijn, en over zijn rechteroog; zijn arm zal ten enenmale verdorren, en zijn rechteroog zal ten enenmale donker worden.

Zacharia 11 Commentary

Chapter 11

Destruction to come upon the Jews. (1-3) The Lord's dealing with the Jews. (4-14) The emblem and curse of a foolish shepherd. (15-17)

Verses 1-3 In figurative expressions, that destruction of Jerusalem, and of the Jewish church and nation, is foretold, which our Lord Jesus, when the time was at hand, prophesied plainly and expressly. How can the fir trees stand, if the cedars fall? The falls of the wise and good into sin, and the falls of the rich and great into trouble, are loud alarms to those every way their inferiors. It is sad with a people, when those who should be as shepherds to them, are as young lions. The pride of Jordan was the thickets on the banks; and when the river overflowed the banks, the lions came up from them roaring. Thus the doom of Jerusalem may alarm other churches.

Verses 4-14 Christ came into this world for judgment to the Jewish church and nation, which were wretchedly corrupt and degenerate. Those have their minds wofully blinded, who do ill, and justify themselves in it; but God will not hold those guiltless who hold themselves so. How can we go to God to beg a blessing on unlawful methods of getting wealth, or to return thanks for success in them? There was a general decay of religion among them, and they regarded it not. The Good Shepherd would feed his flock, but his attention would chiefly be directed to the poor. As an emblem, the prophet seems to have taken two staves; Beauty, denoted the privileges of the Jewish nation, in their national covenant; the other he called Bands, denoting the harmony which hitherto united them as the flock of God. But they chose to cleave to false teachers. The carnal mind and the friendship of the world are enmity to God; and God hates all the workers of iniquity: it is easy to foresee what this will end in. The prophet demanded wages, or a reward, and received thirty pieces of silver. By Divine direction he cast it to the potter, as in disdain for the smallness of the sum. This shadowed forth the bargain of Judas to betray Christ, and the final method of applying it. Nothing ruins a people so certainly, as weakening the brotherhood among them. This follows the dissolving of the covenant between God and them: when sin abounds, love waxes cold, and civil contests follow. No wonder if those fall out among themselves, who have provoked God to fall out with them. Wilful contempt of Christ is the great cause of men's ruin. And if professors rightly valued Christ, they would not contend about little matters.

Verses 15-17 God, having showed the misery of this people in their being justly left by the Good Shepherd, shows their further misery in being abused by foolish shepherds. The description suits the character Christ gives of the scribes and Pharisees. They never do any thing to support the weak, or comfort the feeble-minded; but seek their own ease, while they are barbarous to the flock. The idol shepherd has the garb and appearance of a shepherd, receives submission, and is supported at much expense; but he leaves the flock to perish through neglect, or leads them to ruin by his example. This suits many in different churches and nations, but the warning had an awful fulfilment in the Jewish teachers. And while such deceive others to their ruin, they will themselves have the deepest condemnation.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO ZECHARIAH 11

This chapter contains a prophecy of the destruction of the Jews, and shows the causes and reasons of it; and is concluded with a prediction concerning antichrist. The destruction of the temple and city of Jerusalem, and the inhabitants of it, is signified by figurative expressions, Zec 11:1,2 which occasions an howling among the shepherds or rulers of Israel, on account of whose cruelty and covetousness the wrath of God came upon them without mercy, Zec 11:3,5,6 but inasmuch as there were a remnant according to the election of grace among them, named the flock of the slaughter, Christ is called upon to feed them; who undertakes it, and prepares for it, Zec 11:4,7 but being abhorred by the shepherds, whom he therefore loathed and cut off, he determines to leave the people to utter ruin and destruction, Zec 11:8,9 and, as a token of it, breaks the two staves asunder he had took to feed them with, Zec 11:10,11,14 and, as an instance of their ingratitude to him, and which is a justification of his conduct towards them, notice is taken of his being valued at and sold for thirty pieces of silver, Zec 11:12,13 but, in the place of these shepherds cut off, it is suggested that another should arise, who is described by his folly, negligence, and cruelty, Zec 11:15,16 to whom a woe is denounced, Zec 11:17.