Ruth 2

1 Naomi nu had een bloedvriend van haar man, een man, geweldig van vermogen, van het geslacht van Elimelech; en zijn naam was Boaz.

2 En Ruth, de Moabietische, zeide tot Naomi: Laat mij toch in het veld gaan, en van de aren oplezen, achter dien, in wiens ogen ik genade zal vinden. En zij zeide tot haar: Ga heen, mijn dochter!

3 Zo ging zij heen, en kwam en las op in het veld, achter de maaiers; en haar viel bij geval voor, een deel van het veld van Boaz, die van het geslacht van Elimelech was.

4 En ziet, Boaz kwam van Bethlehem, en zeide tot de maaiers: De HEERE zij met ulieden! En zij zeiden tot hem: De HEERE zegene u!

5 Daarna zeide Boaz tot zijn jongen, die over de maaiers gezet was: Wiens is deze jonge vrouw?

6 En de jongen, die over de maaiers gezet was, antwoordde en zeide: Deze is de Moabietische jonge vrouw, die met Naomi wedergekomen is uit de velden Moabs;

7 En zij heeft gezegd: Laat mij toch oplezen en aren bij de garven verzamelen, achter de maaiers; zo is zij gekomen en heeft gestaan van des morgens af tot nu toe; nu is haar te huis blijven weinig.

8 Toen zeide Boaz tot Ruth: Hoort gij niet, mijn dochter? Ga niet, om in een ander veld op te lezen; ook zult gij van hier niet weggaan, maar hier zult gij u houden bij mijn maagden.

9 Uw ogen zullen zijn op dit veld, dat zij maaien zullen, en gij zult achter haarlieden gaan; heb ik den jongens niet geboden, dat men u niet aanroere? Als u dorst, zo ga tot de vaten, en drink van hetgeen de jongens zullen geschept hebben.

10 Toen viel zij op haar aangezicht, en boog zich ter aarde, en zij zeide tot hem: Waarom heb ik genade gevonden in uw ogen, dat gij mij kent, daar ik een vreemde ben?

11 En Boaz antwoordde en zeide tot haar: Het is mij wel aangezegd alles, wat gij bij uw schoonmoeder gedaan hebt, na de dood uws mans, en hebt uw vader en uw moeder, en het land uwer geboorte verlaten, en zijt heengegaan tot een volk, dat gij van te voren niet kendet.

12 De HEERE vergelde u uw daad en uw loon zij volkomen, van den HEERE, den God Israels, onder wiens vleugelen gij gekomen zijt om toevlucht te nemen!

13 En zij zeide: Laat mij genade vinden in uw ogen, mijn heer, dewijl gij mij getroost hebt, en dewijl gij naar het hart uwer dienstmaagd gesproken hebt, hoewel ik niet ben, gelijk een uwer dienstmaagden.

14 Als het nu etenstijd was, zeide Boaz tot haar: Kom hier bij, en eet van het brood, en doop uw bete in den azijn. Zo zat zij neder aan de zijde van de maaiers, en hij langde haar geroost koren, en zij at, en werd verzadigd, en hield over.

15 Als zij nu opstond, om op te lezen, zo gebood Boaz zijn jongens, zeggende: Laat haar ook tussen de garven oplezen, en beschaamt haar niet.

16 Ja, laat ook allengskens van de handvollen voor haar wat vallen, en laat het liggen, dat zij het opleze, en bestraft haar niet.

17 Alzo las zij op in dat veld, tot aan den avond; en zij sloeg uit, wat zij opgelezen had, en het was omtrent een efa gerst.

18 En zij nam het op, en kwam in de stad; en haar schoonmoeder zag, wat zij opgelezen had; ook bracht zij voort, en gaf haar, wat zij van haar verzadiging overgehouden had.

19 Toen zeide haar schoonmoeder tot haar: Waar hebt gij heden opgelezen, en waar hebt gij gewrocht? Gezegend zij, die u gekend heeft! En zij verhaalde haar schoonmoeder, bij wien zij gewrocht had, en zeide: De naam des mans, bij welken ik heden gewrocht heb, is Boaz.

20 Toen zeide Naomi tot haar schoondochter: Gezegend zij den HEERE, Die Zijn weldadigheid niet heeft nagelaten aan de levenden en aan de doden! Voorts zeide Naomi tot haar: Die man is ons nabestaande; hij is een van onze lossers.

21 En Ruth, de Moabietische, zeide: Ook, omdat hij tot mij gezegd heeft: Gij zult u houden bij de jongens, die ik heb, totdat zij den gansen oogst, die ik heb, zullen hebben voleindigd.

22 En Naomi zeide tot haar schoondochter Ruth: Het is goed, mijn dochter, dat gij met zijn maagden uitgaat, opdat zij u niet tegenvallen in een ander veld.

23 Alzo hield zij zich bij de maagden van Boaz, om op te lezen, totdat de gersteoogst en tarweoogst voleindigd waren; en zij bleef bij haar schoonmoeder.

Ruth 2 Commentary

Chapter 2

Ruth gleans in the field of Boaz. (1-3) The kindness of Boaz to Ruth. (4-16) Ruth returns to her mother-in-law. (17-23)

Verses 1-3 Observe Ruth's humility. When Providence had made her poor, she cheerfully stoops to her lot. High spirits will rather starve than stoop; not so Ruth. Nay, it is her own proposal. She speaks humbly in her expectation of leave to glean. We may not demand kindness as a debt, but ask, and take it as a favour, though in a small matter. Ruth also was an example of industry. She loved not to eat the bread of idleness. This is an example to young people. Diligence promises well, both for this world and the other. We must not be shy of any honest employment. No labour is a reproach. Sin is a thing below us, but we must not think any thing else so, to which Providence call us. She was an example of regard to her mother, and of trust in Providence. God wisely orders what seem to us small events; and those that appear altogether uncertain, still are directed to serve his own glory, and the good of his people.

Verses 4-16 The pious and kind language between Boaz and his reapers shows that there were godly persons in Israel. Such language as this is seldom heard in our field; too often, on the contrary, what is immoral and corrupt. A stranger would form a very different opinion of our land, from that which Ruth would form of Israel from the converse and conduct of Boaz and his reapers. But true religion will teach a man to behave aright in all states and conditions; it will form kind masters and faithful servants, and cause harmony in families. True religion will cause mutual love and kindness among persons of different ranks. It had these effects on Boaz and his men. When he came to them he prayed for them. They did not, as soon as he was out of hearing curse him, as some ill-natured servants that hate their master's eye, but they returned his courtesy. Things are likely to go on well where there is such good-will as this between masters and servants. They expressed their kindness to each other by praying one for another. Boaz inquired concerning the stranger he saw, and ordered her to be well treated. Masters must take care, not only that they do no hurt themselves, but that they suffer not their servants and those under them to do wrong. Ruth humbly owned herself unworthy of favours, seeing she was born and brought up a heathen. It well becomes us all to think humbly of ourselves, esteeming others better than ourselves. And let us, in the kindness of Boaz to Ruth, note the kindness of the Lord Jesus Christ to poor sinners.

Verses 17-23 It encourages industry, that in all labour, even that of gleaning, there is profit. Ruth was pleased with what she gained by her own industry, and was careful to secure it. Let us thus take care that we lose not those things which we have wrought, ( 2 John. 1:8 ) should examine their children, as Naomi did, not to frighten or discourage them, so as to make them hate home, or tempt them to tell a lie; but to commend them if they have done well, and with mildness to reprove and caution them if they have done otherwise. It is a good question for us to ask ourselves every night, Where have I gleaned to-day? What improvement have I made in knowledge and grace? What have I done that will turn to a good account? When the Lord deals bountifully with us, let us not be found in any other field, nor seeking for happiness and satisfaction in the creature. We lose Divine favours, if we slight them. Ruth dutifully observed her mother's directions. And when the harvest was ended, she kept her aged mother company at home. Dinah went out to see the daughters of the land; her vanity ended in disgrace, ( Genesis 34 ) . Ruth kept at home, and helped to maintain her mother, and went out on no other errand than to get provision for her; her humility and industry ended in preferment.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO RUTH 2

In this chapter we have an account of Ruth's gleaning corn in the fields of Boaz, a relation of Naomi, Ru 2:1-3, and of Boaz coming to his reapers, whom he saluted in a very kind manner; and observing a woman gleaning after them, inquired of them who she was, and they informed him, Ru 2:4-9, upon which he addressed himself to her, and gave her leave to glean in his field, and desired her to go nowhere else, and bid her eat and drink with his servants, Ru 2:8-14 and gave directions to his servants to let her glean, and to let fall some of the handfuls on purpose, that she might gather them up, Ru 2:15-17 and then an account is given of her returning to her mother-in-law with her gleanings, to whom she related where she had gleaned, who was owner of the field, and what he had said to her, upon which Naomi gave her advice, Ru 2:18-23.