Deuteronomium 27

1 En Mozes, te zamen met de oudsten van Israel, gebood het volk, zeggende: Behoudt al deze geboden, die ik ulieden heden gebiede.

2 Het zal dan geschieden, ten dage als gij over de Jordaan zult gegaan zijn in het land, dat u de HEERE, uw God, geven zal, zo zult gij u grote stenen oprichten, en bestrijken ze met kalk;

3 En gij zult daarop schrijven alle woorden dezer wet, als gij overgegaan zult zijn; opdat gij komt in het land, dat de HEERE, uw God, u geven zal, een land vloeiende van melk en honig, gelijk als de HEERE, uwer vaderen God, tot u gesproken heeft.

4 Het zal dan geschieden, als gij over de Jordaan gegaan zult zijn, dat gij dezelve stenen, van dewelke ik u heden gebiede, zult oprichten op den berg Ebal, en gij zult ze met kalk bestrijken;

5 En gij zult aldaar den HEERE, uw God, een altaar bouwen, een altaar van stenen; gij zult geen ijzer over hetzelve bewegen.

6 Van gehele stenen zult gij het altaar des HEEREN, uws Gods, bouwen, en gij zult den HEERE, uw God, brandofferen daarop offeren.

7 Ook zult gij dankofferen offeren, en zult aldaar eten, en vrolijk zijn voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods.

8 En gij zult op deze stenen schrijven alle woorden dezer wet, die wel uitdrukkende.

9 Voorts sprak Mozes, te zamen met de Levietische priesteren, tot gans Israel, zeggende: Luistert toe en hoort o Israel! Op dezen dag zijt gij den HEERE, uw God, tot een volk geworden.

10 Daarom zult gij der stem des HEEREN, uws Gods, gehoorzaam zijn, en gij zult doen Zijn geboden en Zijn inzettingen, die ik u heden gebiede.

11 En Mozes gebood het volk te dien dage, zeggende:

12 Dezen zullen staan, om het volk te zegenen op den berg Gerizim, als gij over de Jordaan gegaan zult zijn: Simeon, en Levi, en Juda, en Issaschar, en Jozef, en Benjamin.

13 En dezen zullen staan over den vloek op den berg Ebal: Ruben, Gad en Aser, Zebulon, Dan en Nafthali.

14 En de Levieten zullen betuigen en zeggen tot allen man van Israel, met verhevene stem:

15 Vervloekt zij de man, die een gesneden of gegoten beeld, een gruwel des HEEREN, een werk van 's werkmeesters handen, zal maken, en zetten in het verborgene! En al het volk zal antwoorden en zeggen: Amen.

16 Vervloekt zij, die zijn vader of zijn moeder veracht! En al het volk zal zeggen: Amen.

17 Vervloekt zij, die zijns naasten landpale verrukt! En al het volk zal zeggen: Amen.

18 Vervloekt zij, die een blinde op den weg doet dolen! En al het volk zal zeggen: Amen.

19 Vervloekt zij, die het recht van den vreemdeling, van den wees en van de weduwe buigt! En al het volk zal zeggen: Amen.

20 Vervloekt zij, die bij de vrouw zijns vaders ligt, omdat hij zijns vaders slippe ontdekt heeft! En al het volk zal zeggen: Amen.

21 Vervloekt zij, die bij enig beest ligt! En al het volk zal zeggen: Amen.

22 Vervloekt zij, die bij zijn zuster ligt, de dochter zijns vaders of de dochter zijner moeder! En al het volk zal zeggen: Amen.

23 Vervloekt zij, die bij zijn schoonmoeder ligt! En al het volk zal zeggen: Amen.

24 Vervloekt zij, die zijn naaste in het verborgene verslaat! En al het volk zal zeggen: Amen.

25 Vervloekt zij, die geschenk neemt, om een ziel, het bloed eens onschuldigen, te verslaan! En al het volk zal zeggen: Amen.

26 Vervloekt zij, die de woorden dezer wet niet zal bevestigen, doende dezelve! En al het volk zal zeggen: Amen.

Deuteronomium 27 Commentary

Chapter 27

The law to be written on stones in the promised land. (1-10) The curses to be pronounced on mount Ebal. (11-26)

Verses 1-10 As soon as they were come into Canaan, they must set up a monument, on which they must write the words of this law. They must set up an altar. The word and prayer must go together. Though they might not, of their own heads, set up any altar besides that at the tabernacle; yet, by the appointment of God, they might, upon special occasion. This altar must be made of unhewn stones, such as they found upon the field. Christ, our Altar, is a stone cut out of the mountain without hands, refused by the builders, as having no form or comeliness, but accepted of God the Father, and made the Head of the corner. In the Old Testament the words of the law are written, with the curse annexed; which would overcome us with horror, if we had not, in the New Testament, an altar erected close by, which gives consolation. Blessed be God, the printed copies of the Scriptures among us, do away the necessity of such methods as were presented to Israel. The end of the gospel ministry is, and the end of preachers ought to be, to make the word of God as plain as possible. Yet, unless the Spirit of God prosper such labours with Divine power, we shall not, even by these means, be made wise unto salvation: for this blessing we should therefore daily and earnestly pray.

Verses 11-26 The six tribes appointed for blessing, were all children of the free women, for to such the promise belongs, ( Galatians 4:31 ) . Levi is here among the rest. Ministers should apply to themselves the blessing and curse they preach to others, and by faith set their own Amen to it. And they must not only allure people to their duty with the promises of a blessing, but awe them with the threatenings of a curse, by declaring that a curse would be upon those who do such things. To each of the curses the people were to say, Amen. It professed their faith, that these, and the like curses, were real declarations of the wrath of God against the ungodliness and unrighteousness of men, not one jot of which shall fall to the ground. It was acknowledging the equity of these curses. Those who do such things deserve to fall, and lie under the curse. Lest those who were guilty of other sins, not here mentioned, should think themselves safe from the curse, the last reaches all. Not only those who do the evil which the law forbids, but those also who omit the good which the law requires. Without the atoning blood of Christ, sinners can neither have communion with a holy God, nor do any thing acceptable to him; his righteous law condemns every one who, at any time, or in any thing, transgresses it. Under its awful curse we remain as transgressors, until the redemption of Christ is applied to our hearts. Wherever the grace of God brings salvation, it teaches the believer to deny ungodliness and wordly lusts, to live soberly, righteously, and godly in this present world, consenting to, and delighting in the words of God's law, after the inward man. In this holy walk, true peace and solid joy are to be found.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO DEUTERONOMY 27

In this chapter the people of Israel are ordered to write the law on plastered stones, and set them on Mount Ebal, De 27:1-4; where they are bid to erect an altar, and offer sacrifices on it, De 27:5-8; and are charged by Moses and the priests to obey the Lord, and keep his commandments, De 27:9,10; and a direction is given to each tribes which should stand and bless, and which curse, and where, De 27:11-13; and the curses which the Levites should pronounce with a loud voice, and the people should say Amen to, are recited, De 27:14-25; and the whole is concluded with a curse on all who in general do not perform the whole law, De 27:26.