Genesis 40

1 En het geschiedde na deze dingen, dat de schenker des konings van Egypte en de bakker, zondigden tegen hun heer, tegen den koning van Egypte.

2 Zodat Farao zeer toornig werd op zijn twee hovelingen, op den overste der schenkers, en op den overste der bakkers.

3 En hij leverde hen in bewaring, ten huize van den overste der trawanten, in het gevangenhuis, ter plaatse, waar Jozef gevangen was.

4 En de overste der trawanten bestelde Jozef bij hen, dat hij hen diende; en zij waren sommige dagen in bewaring.

5 Zij droomden nu beiden een droom, elk zijn droom, in een nacht, elk naar de uitlegging zijns drooms, de schenker en de bakker, die des konings van Egypte waren, die gevangen waren in het gevangenhuis.

6 En Jozef kwam des morgens tot hen, en hij zag hen aan, en ziet, zij waren ontsteld.

7 Toen vraagde hij de hovelingen van Farao, die bij hem waren in hechtenis van het huis zijns heren, zeggende: Waarom zijn uw aangezichten heden kwalijk gesteld?

8 En zij zeiden tot hem: Wij hebben een droom gedroomd, en er is niemand, die hem uitlegge. En Jozef zeide tot hen: Zijn de uitleggingen niet van God? Vertelt ze mij toch.

9 Toen vertelde de overste der schenkers Jozef zijn droom, en zeide tot hem: In mijn droom, zie, zo was een wijnstok voor mijn aangezicht;

10 En aan den wijnstok waren drie ranken; en hij was als bottende, zijn bloeisel ging op, zijn trossen brachten rijpe druiven voort.

11 En Farao's beker was in mijn hand; en ik nam die druiven, en drukte ze uit in Farao's beker, en ik gaf den beker op Farao's hand.

12 Toen zeide Jozef tot hem: Dit is zijn uitlegging: de drie ranken zijn drie dagen.

13 Binnen nog drie dagen zal Farao uw hoofd verheffen, en zal u in uw staat herstellen; en gij zult Farao's beker in zijn hand geven, naar de vorige wijze, toen gij zijn schenker waart.

14 Doch gedenk mijner bij uzelven, wanneer het u wel gaan zal, en doe toch weldadigheid aan mij, en doe van mij melding bij Farao, en maak, dat ik uit dit huis kome.

15 Want ik ben diefelijk ontstolen uit het land der Hebreen; en ook heb ik hier niets gedaan, dat zij mij in dezen kuil gezet hebben.

16 Toen de overste der bakkers zag, dat hij een goede uitlegging gedaan had, zo zeide hij tot Jozef: Ik was ook in mijn droom, en zie, drie getraliede korven waren op mijn hoofd.

17 En in den opperste korf was van alle spijze van Farao, die bakkerswerk is; en het gevogelte at dezelve uit de korf, van boven mijn hoofd.

18 Toen antwoordde Jozef, en zeide: Dit is zijn uitlegging: de drie korven zijn drie dagen.

19 Binnen nog drie dagen zal Farao uw hoofd verheffen van boven u, en hij zal u aan een hout hangen, en het gevogelte zal uw vlees van boven u eten.

20 En het geschiedde op den derden dag, den dag van Farao's geboorte, dat hij voor al zijn knechten een maaltijd maakte; en hij verhief het hoofd van den overste der schenkers, en het hoofd van den overste der bakkers, in het midden zijner knechten.

21 En hij deed den overste der schenkers wederkeren tot zijn schenkambt, zodat hij den beker op Farao's hand gaf.

22 Maar den overste der bakkers hing hij op; gelijk Jozef hun uitgelegd had.

23 Doch de overste der schenkers gedacht aan Jozef niet, maar vergat hem.

Genesis 40 Commentary

Chapter 40

The chief butler and baker of Pharaoh in prison, Their dreams interpreted by Joseph. (1-19) The ingratitude of the chief butler. (20-23)

Verses 1-19 It was not so much the prison that made the butler and baker sad, as their dreams. God has more ways than one to sadden the spirits. Joseph had compassion towards them. Let us be concerned for the sadness of our brethren's countenances. It is often a relief to those that are in trouble to be noticed. Also learn to look into the causes of our own sorrow. Is there a good reason? Is there not comfort sufficient to balance it, whatever it is? Why art thou cast down, O my soul? Joseph was careful to ascribe the glory to God. The chief butler's dream foretold his advancement. The chief baker's dream his death. It was not Joseph's fault that he brought the baker no better tidings. And thus ministers are but interpreters; they cannot make the thing otherwise than it is: if they deal faithfully, and their message prove unpleasing, it is not their fault. Joseph does not reflect upon his brethren that sold him; nor does he reflect on the wrong done him by his mistress and his master, but mildly states his own innocence. When we are called on to clear ourselves, we should carefully avoid, as much as may be, speaking ill of others. Let us be content to prove ourselves innocent, and not upbraid others with their guilt.

Verses 20-23 Joseph's interpretation of the dreams came to pass on the very day fixed. On Pharaoh's birth-day, all his servants attended him, and then the cases of these two came to be looked into. We may all profitably take notice of our birth-days, with thankfulness for the mercies of our birth, sorrow for the sinfulness of our lives, and expectation of the day of our death, as better than the day of our birth. But it seems strange that worldly people, who are so fond of living here, should rejoice at the end of one year after another of their short span of life. A Christian has cause to rejoice that he was born, also that he comes nearer to the end of his sin and sorrow, and nearer to his everlasting happiness. The chief butler remembered not Joseph, but forgot him. Joseph had deserved well at his hands, yet he forgot him. We must not think it strange, if in this world we have hatred shown us for our love, and slights for our kindness. See how apt those who are themselves at ease are to forget others in distress. Joseph learned by his disappointment to trust in God only. We cannot expect too little from man, nor too much from God. Let us not forget the sufferings, promises, and love of our Redeemer. We blame the chief butler's ingratitude to Joseph, yet we ourselves act much more ungratefully to the Lord Jesus. Joseph had but foretold the chief butler's enlargement, but Christ wrought out ours; he mediated with the King of Kings for us; yet we forget him, though often reminded of him, and though we have promised never to forget him. Thus ill do we requite Him, like foolish people and unwise.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO GENESIS 40

The history of this chapter is, the imprisonment of two of Pharaoh's officers, his chief butler and chief baker, who by the captain of the guard were made the charge of Joseph, Ge 40:1-4; they both dreamed in prison, which made them sad; Joseph taking notice of their sadness, asked the reason of it, and encouraged them to tell him their dreams, Ge 40:5-8; the chief butler told his dream of the vine and three branches, which Joseph interpreted of his restoration to his office within three days, and desired him to remember him unto Pharaoh when he stood before him, telling him his case, Ge 40:9-15; then the chief baker told his dream of three white baskets of food on his head, which the birds ate, and this Joseph interpreted of his being hanged within three days, Ge 40:16-19; and the events answered to the interpretation, but Joseph was forgot by the chief butler, Ge 40:20-23.