Jeremia 16

1 En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:

2 Gij zult u geen vrouw nemen, en gij zult geen zonen noch dochteren hebben in deze plaats.

3 Want zo zegt de HEERE van de zonen en van de dochteren, die in deze plaats geboren worden; daartoe van hun moeders, die ze baren, en van hun vaders, die ze gewinnen in dit land:

4 Zij zullen pijnlijke doden sterven, zij zullen niet beklaagd noch begraven worden, zij zullen tot mest op den aardbodem zijn, en zij zullen door het zwaard en door den honger verteerd worden, en hun dode lichamen zullen het gevogelte des hemels en het gedierte der aarde tot spijze zijn.

5 Want zo zegt de HEERE: Ga niet in het huis desgenen, die een rouwmaaltijd houdt, en ga niet henen om te rouwklagen, en heb geen medelijden met hen; want Ik heb van dit volk (spreekt de HEERE) weggenomen Mijn vrede, goedertierenheid en barmhartigheden;

6 Zodat groten en kleinen in dit land zullen sterven, zij zullen niet begraven worden; en men zal hen niet beklagen, noch zichzelven insnijden, noch kaal maken om hunnentwil.

7 Ook zal men hun niets uitdelen over den rouw, om iemand te troosten over een dode; noch hun te drinken geven uit den troostbeker, over iemands vader of over iemands moeder.

8 Ga ook niet in een huis des maaltijds, om bij hen te zitten, om te eten en te drinken.

9 Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israels: Ziet, Ik zal van deze plaats, voor ulieder ogen en in ulieder dagen, doen ophouden de stem der vreugde en de stem der blijdschap, de stem des bruidegoms en de stem der bruid.

10 En het zal geschieden, als gij dit volk al deze woorden zult aanzeggen, en zij tot u zeggen: Waarom spreekt de HEERE al dit grote kwaad over ons, en welke is onze misdaad, en welke is onze zonde, die wij tegen den HEERE, onzen God, gezondigd hebben?

11 Dat gij tot hen zult zeggen: Omdat uw vaders Mij verlaten hebben, spreekt de HEERE, en hebben andere goden nagewandeld, en die gediend, en zich voor die nedergebogen; maar Mij verlaten, en Mijn wet niet gehouden hebben;

12 En gijlieden erger gedaan hebt dan uw vaderen; want ziet, gijlieden wandelt, een iegelijk naar het goeddunken van zijn boos hart, om naar Mij niet te horen.

13 Daarom zal Ik ulieden uit dit land werpen, in een land, dat gij niet gekend hebt, gij noch uw vaders; en aldaar zult gij andere goden dienen, dag en nacht, omdat Ik u geen genade zal geven.

14 Daarom, ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat er niet meer zal gezegd worden: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen Israels uit Egypteland heeft opgevoerd!

15 Maar: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen Israels heeft opgevoerd uit het land van het noorden, en uit al de landen waarhenen Hij hen gedreven had! want Ik zal hen wederbrengen in hun land, dat Ik hun vaderen gegeven heb.

16 Ziet, Ik zal zenden tot veel vissers, spreekt de HEERE, die zullen hen vissen; en daarna zal Ik zenden tot veel jagers, die zullen hen jagen, van op allen berg, en van op allen heuvel, ja, uit de kloven der steenrotsen.

17 Want Mijn ogen zijn op al hun wegen; zij zijn voor Mijn aangezicht niet verborgen, noch hun ongerechtigheid verholen van voor Mijn ogen.

18 Dies zal Ik eerst hun ongerechtigheid en hun zonde dubbel vergelden, omdat zij Mijn land ontheiligd hebben; zij hebben Mijn erfenis met de dode lichamen hunner verfoeiselen en hunner gruwelen vervuld.

19 O HEERE! Gij zijt mijn Sterkte, en mijn Sterkheid, en mijn Toevlucht ten dage der benauwdheid; tot U zullen de heidenen komen van de einden der aarde, en zeggen: Immers hebben onze vaders leugen erfelijk bezeten, en ijdelheid, waarin toch niets was, dat nut deed.

20 Zal een mens zich goden maken? Zij zijn toch geen goden.

21 Daarom, ziet, Ik zal hun bekend maken op ditmaal; Ik zal hun bekend maken Mijn hand en Mijn macht; en zij zullen weten, dat Mijn Naam is HEERE.

Jeremia 16 Commentary

Chapter 16

Prohibitions given to the prophet. (1-9) The justice of God in these judgments. (10-13) Future restoration of the Jews, and the conversion of the Gentiles. (14-21)

Verses 1-9 The prophet must conduct himself as one who expected to see his country ruined very shortly. In the prospect of sad times, he is to abstain from marriage, mourning for the dead, and pleasure. Those who would convince others of the truths of God, must make it appear by their self-denial, that they believe it themselves. Peace, inward and outward, family and public, is wholly the work of God, and from his loving-kindness and mercy. When He takes his peace from any people, distress must follow. There may be times when it is proper to avoid things otherwise our duty; and we should always sit loose to the pleasures and concerns of this life.

Verses 10-13 Here seems to be the language of those who quarrel at the word of God, and instead of humbling and condemning themselves, justify themselves, as though God did them wrong. A plain and full answer is given. They were more obstinate in sin than their fathers, walking every one after the devices of his heart. Since they will not hearken, they shall be hurried away into a far country, a land they know not. If they had God's favour, that would make even the land of their captivity pleasant.

Verses 14-21 The restoration from the Babylonish captivity would be remembered in place of the deliverance from Egypt; it also typified spiritual redemption, and the future deliverance of the church from antichristian oppression. But none of the sins of sinners can be hidden from God, or shall be overlooked by him. He will find out and raise up instruments of his wrath, that shall destroy the Jews, by fraud like fishers, by force like hunters. The prophet, rejoicing at the hope of mercy to come, addressed the Lord as his strength and refuge. The deliverance out of captivity shall be a figure of the great salvation to be wrought by the Messiah. The nations have often known the power of Jehovah in his wrath; but they shall know him as the strength of his people, and their refuge in time of trouble.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JEREMIAH 16

In this chapter the ruin and destruction of the Jews is set forth, and confirmed by the prophet's being forbid to be merry, or to go into the house of feasting or mourning, with the reasons thereof; also the sins of the people, the cause of it, are pointed at; and afterwards a promise of their restoration is made; and the chapter is concluded with a prayer of the prophet, pressing his faith in the divine protection, and in the calling of the Gentiles. After the preface or introduction, Jer 16:1, the prophet is forbid to take a wife, or have any children, with the reason of it; because that parents and children would die of grievous deaths unlamented, and not be buried, Jer 16:2-4 and he is also forbid to go into the house of mourning, because peace, lovingkindness, and mercy, were taken from the people, and both great and small would die, and no lamentation be made for them, nor have any burial also, Jer 16:5-7, nor might he go into the house of feasting, because the voice of joy and gladness would cease out of the land, Jer 16:8,9, and upon the people's inquiring the reason of all this, the prophet is bid to tell them, that it was for their forsaking the Lord and his worship, and for their idolatrous practices; of which they were more guilty than their forefathers, and therefore would be cast out of the land, and carried captive into a strange country, Jer 16:10-13 but, after all this, they should be restored again to their own land, and have a greater deliverance than that out of Egypt, as they themselves would own, Jer 16:14,15 but before this would be, fishers and hunters should be sent to distress them, and all because of their iniquities, which God's eye was upon, and would recompense, Jer 16:16-18, and the chapter is closed with the prophet's prayer, in which he expresses his faith in the Lord, and in the conversion of the Gentiles, who would be convinced of their idolatry, and made to know the power and name of the Lord, Jer 16:19,20.