Leviticus 6

1 Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

2 Als een mens gezondigd, en tegen den HEERE door overtreding overtreden zal hebben, dat hij aan zijn naaste zal gelogen hebben van hetgeen hem in bewaring gegeven, of ter hand gesteld was, of van roof, of dat hij met geweld zijn naaste onthoudt;

3 Of dat hij het verlorene gevonden, en daarover gelogen, en met valsheid gezworen zal hebben; over iets van alles, dat de mens doet, daarin zondigende.

4 Het zal dan geschieden, dewijl hij gezondigd heeft, en schuldig geworden is, dat hij wederuitkeren zal den roof, dien hij geroofd, of het onthoudene, dat hij met geweld onthoudt, of het bewaarde, dat bij hem te bewaren gegeven was, of het verlorene, dat hij gevonden heeft;

5 Of van al, waarover hij valselijk gezworen heeft, dat hij hetzelve in zijn hoofdsom wedergeve, en nog het vijfde deel daarenboven toedoen zal; wiens dat is, dien zal hij dat geven op den dag zijner schuld.

6 En hij zal den HEERE zijn schuldoffer brengen tot den priester, een volkomen ram uit de kudde, met uw schatting, ten schuldoffer.

7 Dan zal de priester voor hem verzoening doen voor het aangezicht des HEEREN, en het zal hem vergeven worden; over iets van al, wat hij doet, waar hij schuld aan heeft.

8 Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

9 Gebied Aaron en zijn zonen, zeggende: Dit is de wet des brandoffers; het is hetgeen, wat door de branding op het altaar den gansen nacht tot aan den morgen opvaart; alwaar het vuur des altaars zal brandende gehouden worden.

10 En de priester zal zijn linnen kleed aantrekken, en de linnen onderbroek over zijn vlees aantrekken, en zal de as opnemen, als het vuur het brandoffer op het altaar zal verteerd hebben, en zal die bij het altaar leggen.

11 Daarna zal hij zijn klederen uittrekken, en zal andere klederen aandoen, en zal de as tot buiten het leger uitdragen aan een reine plaats.

12 Het vuur nu op het altaar zal daarop brandende gehouden worden, het zal niet uitgeblust worden; maar de priester zal daar elken morgen hout aansteken, en zal daarop het brandoffer schikken, en het vet der dankofferen daarop aansteken.

13 Het vuur zal geduriglijk op het altaar brandende gehouden worden; het zal niet uitgeblust worden.

14 Dit is nu de wet des spijsoffers; een der zonen van Aaron zal dat voor het aangezicht des HEEREN offeren, voor aan het altaar.

15 En hij zal daarvan opnemen zijn hand vol, uit de meelbloem des spijsoffers, en van deszelfs olie, en al den wierook, die op het spijsoffer is; dan zal hij het aansteken op het altaar; het is een liefelijke reuk tot deszelfs gedachtenis voor den HEERE.

16 En het overblijvende daarvan zullen Aaron en zijn zonen eten; ongezuurd zal het gegeten worden in de heilige plaats; in den voorhof van de tent der samenkomst zullen zij dat eten.

17 Het zal niet gedesemd gebakken worden; het is hun deel, dat Ik gegeven heb van Mijn vuurofferen; het is een heiligheid der heiligheden, gelijk het zondoffer en gelijk het schuldoffer.

18 Al wat mannelijk is onder de zonen van Aaron zal het eten; het zij een eeuwige inzetting voor uw geslachten van de vuurofferen des HEEREN; al wat die zal aanroeren, zal heilig zijn.

19 Wijders sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

20 Dit is de offerande van Aaron en van zijn zonen, die zij den HEERE offeren zullen, ten dage als hij zal gezalfd worden: het tiende deel ener efa meelbloem, een spijsoffer gedurig; de helft daarvan op den morgen, en de helft daarvan op den avond.

21 Het zal in een pan met olie gemaakt worden; geroost zult gij het brengen; en de gebakken stukken des spijsoffers zult gij offeren, tot een liefelijken reuk den HEERE.

22 Ook zal de priester, die uit zijn zonen in zijn plaats de gezalfde zal worden, hetzelfde doen; het zij een eeuwige inzetting; het zal voor den HEERE geheel aangestoken worden.

23 Alzo zal alle spijsoffer des priesters ganselijk zijn; het zal niet gegeten worden.

24 Verder sprak de HEERE tot Mozes, zeggende:

25 Spreek tot Aaron en tot zijn zonen, zeggende: Dit is de wet des zondoffers: in de plaats, waar het brandoffer geslacht wordt, zal het zondoffer voor het aangezicht des HEEREN geslacht worden; het is een heiligheid der heiligheden.

26 De priester, die het voor de zonde offert, zal het eten; in de heilige plaats zal het gegeten worden, in den voorhof van de tent der samenkomst.

27 Al wat deszelfs vlees zal aanroeren, zal heilig zijn; zo wie van zijn bloed op een kleed zal gesprengd hebben, dat, waarop hij gesprengd zal hebben, zult gij in de heilige plaats wassen.

28 En het aarden vat, waarin het gezoden is, zal gebroken worden; maar zo het in een koperen vat gezoden is, zo zal het geschuurd en in water gespoeld worden.

29 Al wat mannelijk is onder de priesteren, zal dat eten; het is een heiligheid der heiligheden.

30 Maar geen zondoffer, van welks bloed in de tent der samenkomst zal gebracht worden, om in het heiligdom te verzoenen, zal gegeten worden; het zal in het vuur verbrand worden.

Leviticus 6 Commentary

Chapter 6

Concerning trespasses against our neighbour. (1-7) Concerning the burnt-offering. (8-13) Concerning the meat-offering. (14-23) Concerning the sin-offering. (24-30)

Verses 1-7 Though all the instances relate to our neighbour, yet it is called a trespass against the Lord. Though the person injured be mean, and even despicable, yet the injury reflects upon that God who has made the command of loving our neighbour next to that of loving himself. Human laws make a difference as to punishments; but all methods of doing wrong to others, are alike violations of the Divine law, even keeping what is found, when the owner can be discovered. Frauds are generally accompanied with lies, often with false oaths. If the offender would escape the vengeance of God, he must make ample restitution, according to his power, and seek forgiveness by faith in that one Offering which taketh away the sin of the world. The trespasses here mentioned, still are trespasses against the law of Christ, which insists as much upon justice and truth, as the law of nature, or the law of Moses.

Verses 8-13 The daily sacrifice of a lamb is chiefly referred to. The priest must take care of the fire upon the altar. The first fire upon the altar came from heaven, ch. 9:24 ; by keeping that up continually, all their sacrifices might be said to be consumed with the fire from heaven, in token of God's acceptance. Thus should the fire of our holy affections, the exercise of our faith and love, of prayer and praise, be without ceasing.

Verses 14-23 The law of the burnt-offerings put upon the priests a great deal of care and work; the flesh was wholly burnt, and the priests had nothing but the skin. But most of the meat-offering was their own. It is God's will that his ministers should be provided with what is needful.

Verses 24-30 The blood of the sin-offering was to be washed out of the clothes on which it should happen to be sprinkled, which signified the regard we ought to have to the blood of Christ, not counting it a common thing. The vessel in which the flesh of the sin-offering was boiled must be broken, if it were an earthen one; but if a brazen one, well washed. This showed that the defilement was not wholly taken away by the offering; but the blood of Christ thoroughly cleanses from all sin. All these rules set forth the polluting nature of sin, and the removal of guilt from the sinner to the sacrifice. Behold and wonder at Christ's love, in that he was content to be made a sin-offering for us, and so to procure our pardon for continual sins and failings. He that knew no sin was made sin (that is, a ( 2 Corinthians. 5:21 ) only pardon, but power also, against sin, ( Romans 8:3 ) .

Chapter Summary

INTRODUCTION TO LEVITICUS 6

This chapter treats of the trespass offering for sins committed knowingly and wilfully, Le 6:1-7 and of the law of the burnt offering, and of cleansing the altar of burnt offering, and keeping the fire burning on it continually, Le 6:8-13 and of the meat offering, which is repeated with some additional circumstances, Le 6:14-18 and of the offering at the consecration of the high priest, Le 6:19-23 and of the sin offering, and where to be killed and eaten, and by whom, Le 6:24-30.