Psalmen 118

1 Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

2 Dat Israel nu zegge, dat Zijn goedertierenheid in der eeuwigheid is.

3 Het huis van Aaron zegge nu, dat Zijn goedertierenheid in der eeuwigheid is.

4 Dat degenen, die den HEERE vrezen, nu zeggen, dat Zijn goedertierenheid in der eeuwigheid is.

5 Uit de benauwdheid heb ik den HEERE aangeroepen; de HEERE heeft mij verhoord, stellende mij in de ruimte.

6 De HEERE is bij mij, ik zal niet vrezen; wat zal mij een mens doen?

7 De HEERE is bij mij onder degenen, die mij helpen; daarom zal ik mijn lust zien aan degenen, die mij haten.

8 Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op den mens te vertrouwen.

9 Het is beter tot den HEERE toevlucht te nemen, dan op prinsen te vertrouwen.

10 Alle heidenen hadden mij omringd; het is in den Naam des HEEREN, dat ik ze verhouwen heb.

11 Zij hadden mij omringd, ja, zij hadden mij omringd; het is in den Naam des HEEREN, dat ik ze verhouwen heb.

12 Zij hadden mij omringd als bijen; zij zijn uitgeblust als een doornenvuur; het is in den Naam des HEEREN, dat ik ze verhouwen heb.

13 Gij hadt mij zeer hard gestoten, tot vallens toe, maar de HEERE heeft mij geholpen.

14 De HEERE is mijn Sterkte en Psalm, want Hij is mij tot heil geweest.

15 In de tenten der rechtvaardigen is een stem des gejuichs en des heils; de rechterhand des HEEREN doet krachtige daden.

16 De rechterhand des HEEREN is verhoogd; de rechterhand des HEEREN doet krachtige daden.

17 Ik zal niet sterven, maar leven; en ik zal de werken des HEEREN vertellen.

18 De HEERE heeft mij wel hard gekastijd; maar Hij heeft mij ter dood niet overgegeven.

19 Doet mij de poorten der gerechtigheid open, ik zal daardoor ingaan, ik zal den HEERE loven.

20 Dit is de poort des HEEREN, door dewelke de rechtvaardigen zullen ingaan.

21 Ik zal U loven, omdat Gij mij verhoord hebt, en mij tot heil geweest zijt.

22 De steen, dien de bouwlieden verworpen hadden, is tot een hoofd des hoeks geworden.

23 Dit is van den HEERE geschied, en het is wonderlijk in onze ogen.

24 Dit is de dag, dien de HEERE gemaakt heeft; laat ons op denzelven ons verheugen, en verblijd zijn.

25 Och HEERE! geef nu heil; och HEERE! geef nu voorspoed.

26 Gezegend zij hij, die daar komt in den Naam des HEEREN! Wij zegenen ulieden uit het huis des HEEREN.

27 De HEERE is God, Die ons licht gegeven heeft. Bindt het feest offer met touwen tot aan de hoornen van het altaar.

28 Gij zijt mijn God, daarom zal ik U loven; o mijn God! ik zal U verhogen.

29 Loof den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.

Psalmen 118 Commentary

Chapter 118

It is good to trust in the Lord. (1-18) The coming of Christ in his kingdom. (19-29)

Verses 1-18 The account the psalmist here gives of his troubles is very applicable to Christ: many hated him without a cause; nay, the Lord himself chastened him sorely, bruised him, and put him to grief, that by his stripes we might be healed. God is sometimes the strength of his people, when he is not their song; they have spiritual supports, though they want spiritual delights. Whether the believer traces back his comfort to the everlasting goodness and mercy of God, or whether he looks forward to the blessing secured to him, he will find abundant cause for joy and praise. Every answer to our prayers is an evidence that the Lord is on our side; and then we need not fear what man can do unto us; we should conscientiously do our duty to all, and trust in him alone to accept and bless us. Let us seek to live to declare the works of God, and to encourage others to serve him and trust in him. Such were the triumphs of the Son of David, in the assurance that the good pleasure of the Lord should prosper in his hand.

Verses 19-29 Those who saw Christ's day at so great a distance, saw cause to praise God for the prospect. The prophecy, ver. ( psalms 118:22-23 ) Christ. 1. His humiliation; he is the Stone which the builders refused: they would go on in their building without him. This proved the ruin of those who thus made light of him. Rejecters of Christ are rejected of God. 2. His exaltation; he is the chief Cornerstone in the foundation. He is the chief Top-stone, in whom the building is completed, who must, in all things, have the pre-eminence. Christ's name is Wonderful; and the redemption he wrought out is the most amazing of all God's wondrous works. We will rejoice and be glad in the Lord's day; not only that such a day is appointed, but in the occasion of it, Christ's becoming the Head. Sabbath days ought to be rejoicing days, then they are to us as the days of heaven. Let this Saviour be my Saviour, my Ruler. Let my soul prosper and be in health, in that peace and righteousness which his government brings. Let me have victory over the lusts that war against my soul; and let Divine grace subdue my heart. The duty which the Lord has made, brings light with it, true light. The duty this privilege calls for, is here set forth; the sacrifices we are to offer to God in gratitude for redeeming love, are ourselves; not to be slain upon the altar, but living sacrifices, to be bound to the altar; spiritual sacrifices of prayer and praise, in which our hearts must be engaged. The psalmist praises God, and calls upon all about him to give thanks to God for the glad tidings of great joy to all people, that there is a Redeemer, even Christ the Lord. In him the covenant of grace is made sure and everlasting.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO PSALM 118

Kimchi says their Rabbins are divided about this psalm. Some understand it of David; others of the Messiah: but, with us Christians, there ought to be no doubt of its belonging to the Messiah; since our Lord has quoted a passage out of it, and applied it to himself, Ps 118:22,23; see Mt 21:42; and so has the Apostle Peter, Ac 4:11. Nor did the Jews of those times object thereunto, which doubtless they would have done, had the psalm respected any other but the Messiah; yea, the common people that attended Christ when he entered into Jerusalem, and the children in the temple, took their "hosanna" from hence, Ps 118:26; see Mt 21:9,15. It is generally thought to be written by David, after he was established in the kingdom, and had brought the ark of the Lord into the city. It concludes the great "Hallel", or hymn sung at the Jewish festivals; particularly at the feasts of tabernacle and the passover.