Spreuken 27

1 Beroem u niet over den dag van morgen; want gij weet niet, wat de dag zal baren.

2 Laat u een vreemde prijzen, en niet uw mond; een onbekende, en niet uw lippen.

3 Een steen is zwaar, en het zand gewichtig; maar de toornigheid des dwazen is zwaarder dan die beide.

4 Grimmigheid en overloping van toorn is wreedheid; maar wie zal voor nijdigheid bestaan?

5 Openbare bestraffing is beter dan verborgene liefde.

6 De wonden des liefhebbers zijn getrouw; maar de kussingen des haters zijn af te bidden.

7 Een verzadigde ziel vertreedt het honigzeem; maar aan een hongerige ziel is alle bitter zoet.

8 Gelijk een vogel is, die uit zijn nest omdoolt, alzo is een man, die omdoolt uit zijn plaats.

9 Olie en reukwerk verblijdt het hart; alzo is de zoetigheid van iemands vriend, vanwege den raad der ziel.

10 Verlaat uw vriend, noch den vriend uws vaders niet; en ga ten huize uws broeders niet op den dag van uw tegenspoed. Beter is een gebuur die nabij is, dan een broeder, die verre is.

11 Zijt wijs, mijn zoon, en verblijd mijn hart; opdat ik mijn smader wat te antwoorden heb.

12 De kloekzinnige ziet het kwaad, en verbergt zich; de slechten gaan henen door, en worden gestraft.

13 Als iemand voor een vreemde borg geworden is, neem zijn kleed, en pand hem voor een onbekende vrouw.

14 Die zijn vriend zegent met luider stem, zich des morgens vroeg opmakende, het zal hem tot een vloek gerekend worden.

15 Een gedurige druiping ten dage des slagregens en een kijfachtige huisvrouw zijn even gelijk.

16 Elkeen, die haar verbergt, zou den wind verbergen, en de olie zijner rechterhand, die roept.

17 Ijzer scherpt men met ijzer; alzo scherpt een man het aangezicht zijns naasten.

18 Die den vijgeboom bewaart, zal zijn vrucht eten; en die zijn heer waarneemt, zal geeerd worden.

19 Gelijk in het water het aangezicht is tegen het aangezicht, alzo is des mensen hart tegen den mens.

20 De hel en het verderf worden niet verzadigd; alzo worden de ogen des mensen niet verzadigd.

21 De smeltkroes is voor het zilver, en de oven voor het goud; alzo is een man naar zijn lof te proeven.

22 Al stiet gij den dwaas in een mortier met een stamper, in het midden van het gestoten graan, zijn dwaasheid zou van hem niet afwijken.

23 Zijt naarstig, om het aangezicht uwer schapen te kennen; zet uw hart op de kudden.

24 Want de schat is niet tot in eeuwigheid; of zal de kroon van geslacht tot geslacht zijn?

25 Als het gras zich openbaart, en de grasscheuten gezien worden, laat de kruiden der bergen verzameld worden.

26 De lammeren zullen zijn tot uw kleding, en de bokken de prijs des velds.

27 Daartoe zult gij genoegzaamheid van geitenmelk hebben tot uw spijze, tot spijze van uw huis, en leeftocht uwer maagden.

Spreuken 27 Commentary

Chapter 27

Verse 1 We know not what a day may bring forth. This does not forbid preparing for to-morrow, but presuming upon to-morrow. We must not put off the great work of conversion, that one thing needful. Verse 2 . There may be occasion for us to justify ourselves, ( proverbs 27:3-4 ) ( proverbs 27:5-6 ) rebukes are better, not only than secret hatred, but than love which compliments in sin, to the hurt of the soul. Verse 7 . The poor have a better relish of their enjoyments, and are often more thankful for them, than the rich. In like manner the proud and self-sufficient disdain the gospel; but those who hunger and thirst after righteousness, find comfort from the meanest book or sermon that testifies of Christ Jesus. Verse 8 . Every man has his proper place in society, where he may be safe and comfortable. ( proverbs 27:9-10 ) kindred's sake; apply to those who are at hand, and will help in need. But there is a Friend that sticketh closer than a brother, and let us place entire confidence in him. Verse 11 . An affectionate parent urges his son to prudent conduct that should gladden his heart. The good conduct of Christians is the best answer to all who find fault with the gospel. Verse 12 . Where there is temptation, if we thrust ourselves into it, there will be sin, and punishment will follow. Verse 13 . An honest man may be made a beggar, but he is not honest that makes himself one. Verse 14 . It is folly to be fond of being praised; it is a temptation to pride. ( proverbs 27:15-16 ) shower, troublesome for a time; the contentions of a wife are like constant rain. Verse 17 . We are cautioned to take heed whom we converse with. And directed to have in view, in conversation, to make one another wiser and better. Verse 18 . Though a calling be laborious and despised, yet those who keep to it, will find there is something to be got by it. God is a Master who has engaged to honour those who serve him faithfully. Verse 19 . One corrupt heart is like another; so are sanctified hearts: the former bear the same image of the earthly, the latter the same image of the heavenly. Let us carefully watch our own hearts, comparing them with the word of God. Verse 20 . Two things are here said to be never satisfied, death and sin. The appetites of the carnal mind for profit or pleasure are always desiring more. Those whose eyes are ever toward the Lord, are satisfied in him, and shall for ever be so. Verse 21 . Silver and gold are tried by putting them into the furnace and fining-pot; so is a man tried by praising him. Verse 22 . Some are so bad, that even severe methods do not answer the end; what remains but that they should be rejected? The new-creating power of God's grace alone is able to make a change. ( 23-27 ) . We ought to have some business to do in this world, and not to live in idleness, and not to meddle with what we do not understand. We must be diligent and take pains. Let us do what we can, still the world cannot be secured to us, therefore we must choose a more lasting portion; but by the blessing of God upon our honest labours, we may expect to enjoy as much of earthly blessings as is good for us.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO 1 KINGS 14

This chapter relates the sickness of Jeroboam's son, the application of his wife, at his instance, to the prophet Ahijah, in the child's favour, 1Ki 14:1-6, the prophecy of the prophet concerning the ruin of Jeroboam's house, and the death of the child, which came to pass, 1Ki 14:7-18, an account of the years of Jeroboam's reign, and also of Rehoboam's, 1Ki 14:19-21, and of the evil things done and suffered by the latter in his kingdom, and the calamities that came upon him for it, 1Ki 14:22-28 and the conclusion of his reign, 1Ki 14:29-31.