Lukas 21

1 En opziende, zag Hij de rijken hun gaven in de schatkist werpen.

2 En Hij zag ook een zekere arme weduwe twee kleine penningen daarin werpen.

3 En Hij zeide: Waarlijk, Ik zeg u, dat deze arme weduwe meer dan allen heeft in geworpen.

4 Want die allen hebben van hun overvloed geworpen tot de gaven Gods; maar deze heeft van haar gebrek, al den leeftocht, dien zij had, daarin geworpen.

5 En als sommigen zeiden van den tempel, dat hij met schonen stenen en begiftigingen versierd was, zeide Hij:

6 Wat deze dingen aangaat, die gij aanschouwt, er zullen dagen komen, in welke niet een steen op den anderen steen zal gelaten worden, die niet zal worden afgebroken.

7 En zij vraagden Hem, zeggende: Meester, wanneer zullen dan deze dingen zijn, en welk is het teken, wanneer deze dingen zullen geschieden?

8 En Hij zeide: Ziet, dat gij niet verleid wordt; want velen zullen er komen onder Mijn Naam, zeggende: Ik ben de Christus; en de tijd is nabij gekomen, gaat dan hen niet na.

9 En wanneer gij zult horen van oorlogen en beroerten, zo wordt niet verschrikt; want deze dingen moeten eerst geschieden; maar nog is terstond het einde niet.

10 Toen zeide Hij tot hen: Het ene volk zal tegen het andere volk opstaan, en het ene koninkrijk tegen het andere koninkrijk.

11 En er zullen grote aardbevingen wezen in verscheidene plaatsen, en hongersnoden, en pestilentien; er zullen ook schrikkelijke dingen, en grote tekenen van den hemel geschieden.

12 Maar voor dit alles, zullen zij hun handen aan ulieden slaan, en u vervolgen, u overleverende in de synagogen en gevangenissen; en gij zult getrokken worden voor koningen en stadhouders, om Mijns Naams wil.

13 En dit zal u overkomen tot een getuigenis.

14 Neemt dan in uw harten voor, van te voren niet te overdenken, hoe gij u verantwoorden zult;

15 Want Ik zal u mond en wijsheid geven, welke niet zullen kunnen tegenspreken, noch wederstaan allen, die zich tegen u zetten.

16 En gij zult overgeleverd worden ook van ouders, en broeders, en magen, en vrienden; en zij zullen er sommigen uit u doden.

17 En gij zult van allen gehaat worden om Mijns Naams wil.

18 Doch niet een haar uit uw hoofd zal verloren gaan.

19 Bezit uw zielen in uw lijdzaamheid.

20 Maar wanneer gij zien zult, dat Jeruzalem van heirlegers omsingeld wordt, zo weet alsdan, dat haar verwoesting nabij gekomen is.

21 Alsdan die in Judea zijn, dat zij vlieden naar de bergen; en die in het midden van dezelve zijn, dat zij daaruit trekken; en die op de velden zijn, dat zij in dezelve niet komen.

22 Want deze zijn dagen der wraak, opdat alles vervuld worde, dat geschreven is.

23 Doch wee den bevruchten en den zogenden vrouwen in die dagen, want er zal grote nood zijn in het land, en toorn over dit volk.

24 En zij zullen vallen door de scherpte des zwaards, en gevankelijk weggevoerd worden onder alle volken; en Jeruzalem zal van de heidenen vertreden worden, totdat de tijden der heidenen vervuld zullen zijn.

25 En er zullen tekenen zijn in de zon, en maan, en sterren, en op de aarde benauwdheid der volken met twijfelmoedigheid, als de zee en watergolven groot geluid zullen geven;

26 En den mensen het hart zal bezwijken van vrees en verwachting der dingen, die het aardrijk zullen overkomen; want de krachten der hemelen zullen bewogen worden.

27 En alsdan zullen zij den Zoon des mensen zien komen in een wolk, met grote kracht en heerlijkheid.

28 Als nu deze dingen beginnen te geschieden, zo ziet omhoog, en heft uw hoofden opwaarts, omdat uw verlossing nabij is.

29 En Hij zeide tot hen een gelijkenis: Ziet den vijgeboom, en al de bomen.

30 Wanneer zij nu uitspruiten, en gij dat ziet, zo weet gij uit uzelven, dat de zomer nu nabij is.

31 Alzo ook gij, wanneer gij deze dingen zult zien geschieden, zo weet, dat het Koninkrijk Gods nabij is.

32 Voorwaar Ik zeg u, dat dit geslacht geenszins zal voorbijgaan, totdat alles zal geschied zijn.

33 De hemel en de aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen geenszins voorbijgaan.

34 En wacht uzelven, dat uw harten niet te eniger tijd bezwaard worden met brasserij en dronkenschap, en zorgvuldigheden dezes levens, en dat u die dag niet onvoorziens over kome.

35 Want gelijk een strik zal hij komen over al degenen, die op den gansen aardbodem gezeten zijn.

36 Waakt dan te aller tijd, biddende, dat gij moogt waardig geacht worden te ontvlieden al deze dingen, die geschieden zullen, en te staan voor den Zoon des mensen.

37 Des daags nu was Hij lerende in de tempel; maar des nachts ging Hij uit, en vernachtte op den berg, genaamd den Olijf berg.

38 En al het volk kwam des morgens vroeg tot Hem in den tempel, om Hem te horen.

Lukas 21 Commentary

Chapter 21

Christ commends a poor widow. (1-4) His prophecy. (5-28) Christ exhorts to watchfulness. (29-38)

Verses 1-4 From the offering of this poor widow, learn that what we rightly give for the relief of the poor, and the support of God's worship, is given unto God; and our Saviour sees with pleasure whatever we have in our hearts to give for the relief of his members, or for his service. Blessed Lord! the poorest of thy servants have two mites, they have a soul and a body; persuade and enable us to offer both unto thee; how happy shall we be in thine accepting of them!

Verses 5-28 With much curiosity those about Christ ask as to the time when the great desolation should be. He answers with clearness and fulness, as far as was necessary to teach them their duty; for all knowledge is desirable as far as it is in order to practice. Though spiritual judgements are the most common in gospel times, yet God makes use of temporal judgments also. Christ tells them what hard things they should suffer for his name's sake, and encourages them to bear up under their trials, and to go on in their work, notwithstanding the opposition they would meet with. God will stand by you, and own you, and assist you. This was remarkably fulfilled after the pouring out of the Spirit, by whom Christ gave his disciples wisdom and utterance. Though we may be losers for Christ, we shall not, we cannot be losers by him, in the end. It is our duty and interest at all times, especially in perilous, trying times, to secure the safety of our own souls. It is by Christian patience we keep possession of our own souls, and keep out all those impressions which would put us out of temper. We may view the prophecy before us much as those Old Testament prophecies, which, together with their great object, embrace, or glance at some nearer object of importance to the church. Having given an idea of the times for about thirty-eight years next to come, Christ shows what all those things would end in, namely, the destruction of Jerusalem, and the utter dispersion of the Jewish nation; which would be a type and figure of Christ's second coming. The scattered Jews around us preach the truth of Christianity; and prove, that though heaven and earth shall pass away, the words of Jesus shall not pass away. They also remind us to pray for those times when neither the real, nor the spiritual Jerusalem, shall any longer be trodden down by the Gentiles, and when both Jews and Gentiles shall be turned to the Lord. When Christ came to destroy the Jews, he came to redeem the Christians that were persecuted and oppressed by them; and then had the churches rest. When he comes to judge the world, he will redeem all that are his from their troubles. So fully did the Divine judgements come upon the Jews, that their city is set as an example before us, to show that sins will not pass unpunished; and that the terrors of the Lord, and his threatenings against impenitent sinners, will all come to pass, even as his word was true, and his wrath great upon Jerusalem.

Verses 29-38 Christ tells his disciples to observe the signs of the times, which they might judge by. He charges them to look upon the ruin of the Jewish nation as near. Yet this race and family of Abraham shall not be rooted out; it shall survive as a nation, and be found as prophesied, when the Son of man shall be revealed. He cautions them against being secure and sensual. This command is given to all Christ's disciples, Take heed to yourselves, that ye be not overpowered by temptations, nor betrayed by your own corruptions. We cannot be safe, if we are carnally secure. Our danger is, lest the day of death and of judgment should come upon us when we are not prepared. Lest, when we are called to meet our Lord, that be the furthest from our thoughts, which ought to be nearest our hearts. For so it will come upon the most of men, who dwell upon the earth, and mind earthly things only, and have no converse with heaven. It will be a terror and a destruction to them. Here see what should be our aim, that we may be accounted worthy to escape all those things; that when the judgements of God are abroad, we may not be in the common calamity, or it may not be that to us which it is to others. Do you ask how you may be found worthy to stand before Christ at that day? Those who never yet sought Christ, let them now go unto him; those who never yet were humbled for their sins, let them now begin; those who have already begun, let them go forward and be kept humbled. Watch therefore, and pray always. Watch against sin; watch in every duty, and make the most of every opportunity to do good. Pray always: those shall be accounted worthy to live a life of praise in the other world, who live a life of prayer in this world. May we begin, employ, and conclude each day attending to Christ's word, obeying his precepts, and following his example, that whenever he comes we may be found watching.