Psalmen 104

1 Loof den HEERE, mijn ziel! O HEERE, mijn God! Gij zijt zeer groot, Gij zijt bekleed met majesteit en heerlijkheid.

2 Hij bedekt Zich met het licht, als met een kleed; Hij rekt den hemel uit als een gordijn.

3 Die Zijn opperzalen zoldert in de wateren, Die van de wolken Zijn wagen maakt, Die op de vleugelen des winds wandelt.

4 Hij maakt Zijn engelen geesten, Zijn dienaars tot een vlammend vuur.

5 Hij heeft de aarde gegrond op haar grondvesten; zij zal nimmermeer noch eeuwiglijk wankelen.

6 Gij hadt ze met den afgrond als een kleed overdekt; de wateren stonden boven de bergen.

7 Van Uw schelden vloden zij, zij haastten zich weg voor de stem Uws donders.

8 De bergen rezen op, de dalen daalden, ter plaatse, die Gij voor hen gegrond hadt.

9 Gij hebt een paal gesteld, dien zij niet overgaan zullen; zij zullen de aarde niet weder bedekken.

10 Die de fonteinen uitzendt door de dalen, dat zij tussen de gebergten henen wandelen.

11 Zij drenken al het gedierte des velds; de woudezels breken er hun dorst mede.

12 Bij dezelve woont het gevogelte des hemels, een stem gevende van tussen de takken.

13 Hij drenkt de bergen uit Zijn opperzalen; de aarde wordt verzadigd van de vrucht Uwer werken.

14 Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen.

15 En den wijn, die het hart des mensen verheugt, doende het aangezicht blinken van olie; en het brood, dat het hart des mensen sterkt.

16 De bomen des HEEREN worden verzadigd, de cederbomen van Libanon, die Hij geplant heeft;

17 Alwaar de vogeltjes nestelen; des ooievaars huis zijn de dennebomen.

18 De hoge bergen zijn voor de steenbokken; de steenrotsen zijn een vertrek voor de konijnen.

19 Hij heeft de maan gemaakt tot de gezette tijden, de zon weet haar ondergang.

20 Gij beschikt de duisternis, en het wordt nacht, in denwelken al het gedierte des wouds uittreedt:

21 De jonge leeuwen, briesende om een roof, en om hun spijs van God te zoeken.

22 De zon opgaande, maken zij zich weg, en liggen neder in hun holen.

23 De mens gaat dan uit tot zijn werk, en naar zijn arbeid tot den avond toe.

24 Hoe groot zijn Uw werken, o HEERE! Gij hebt ze alle met wijsheid gemaakt; het aardrijk is vol van Uw goederen.

25 Deze zee, die groot en wijd van ruimte is, daarin is het wriemelende gedierte, en dat zonder getal, kleine gedierten met grote.

26 Daar wandelen de schepen, en de Leviathan, dien Gij geformeerd hebt, om daarin te spelen.

27 Zij allen wachten op U, dat Gij hun hun spijze geeft te zijner tijd.

28 Geeft Gij ze hun, zij vergaderen ze; doet Gij Uw hand open, zij worden met goed verzadigd.

29 Verbergt Gij Uw aangezicht, zij worden verschrikt; neemt Gij hun adem weg, zij sterven, en zij keren weder tot hun stof.

30 Zendt Gij Uw Geest uit, zo worden zij geschapen, en Gij vernieuwt het gelaat des aardrijks.

31 De heerlijkheid des HEEREN zij tot in der eeuwigheid; de HEERE verblijde Zich in Zijn werken.

32 Als Hij de aarde aanschouwt, zo beeft zij; als Hij de bergen aanroert, zo roken zij.

33 Ik zal den HEERE zingen in mijn leven; ik zal mijn God psalmzingen, terwijl ik nog ben.

34 Mijn overdenking van Hem zal zoet zijn; ik zal mij in den HEERE verblijden.

35 De zondaars zullen van de aarde verdaan worden, en de goddelozen zullen niet meer zijn. Loof den HEERE, mijn ziel! Hallelujah!

Psalmen 104 Commentary

Chapter 104

God's majesty in the heavens, The creation of the sea, and the dry land. (1-9) His provision for all creatures. (10-18) The regular course of day and night, and God's sovereign power over all the creatures. (19-30) A resolution to continue praising God. (31-35)

Verses 1-9 Every object we behold calls on us to bless and praise the Lord, who is great. His eternal power and Godhead are clearly shown by the things which he hath made. God is light, and in him is no darkness at all. The Lord Jesus, the Son of his love, is the Light of the world.

Verses 10-18 When we reflect upon the provision made for all creatures, we should also notice the natural worship they render to God. Yet man, forgetful ungrateful man, enjoys the largest measure of his Creator's kindness. the earth, varying in different lands. Nor let us forget spiritual blessings; the fruitfulness of the church through grace, the bread of everlasting life, the cup of salvation, and the oil of gladness. Does God provide for the inferior creatures, and will he not be a refuge to his people?

Verses 19-30 We are to praise and magnify God for the constant succession of day and night. And see how those are like to the wild beasts, who wait for the twilight, and have fellowship with the unfruitful works of darkness. Does God listen to the language of mere nature, even in ravenous creatures, and shall he not much more interpret favourably the language of grace in his own people, though weak and broken groanings which cannot be uttered? There is the work of every day, which is to be done in its day, which man must apply to every morning, and which he must continue in till evening; it will be time enough to rest when the night comes, in which no man can work. The psalmist wonders at the works of God. The works of art, the more closely they are looked upon, the more rough they appear; the works of nature appear more fine and exact. They are all made in wisdom, for they all answer the end they were designed to serve. Every spring is an emblem of the resurrection, when a new world rises, as it were, out of the ruins of the old one. But man alone lives beyond death. When the Lord takes away his breath, his soul enters on another state, and his body will be raised, either to glory or to misery. May the Lord send forth his Spirit, and new-create our souls to holiness.

Verses 31-35 Man's glory is fading; God's glory is everlasting: creatures change, but with the Creator there is no variableness. And if mediation on the glories of creation be so sweet to the soul, what greater glory appears to the enlightened mind, when contemplating the great work of redemption! There alone can a sinner perceive ground of confidence and joy in God. While he with pleasure upholds all, governs all, and rejoices in all his works, let our souls, touched by his grace, meditate on and praise him.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO PSALM 104

This psalm, though without a title, was probably written by David, since it begins and ends as the former does, as Aben Ezra observes; and to him the Septuagint, Vulgate Latin, and all the Oriental versions, ascribe it. The inscription of the Syriac version is,

``a psalm of David, when he went to worship before the ark of the Lord with the priests; and as to us, it teaches us confession and prayer; and intimates to us the constitution of the beginning of the creatures; and declares some things concerning the angels.''

Some copies of the Septuagint version have it,

``a psalm of David concerning the constitution of the world;''

which indeed is the subject matter of it; for it treats of the creation of all things, of the heavens and the earth, and of all creatures in them; and of the providence of God in taking care of them. Christ is the divine Person addressed and described throughout the whole, as appears from the quotation of Ps 104:5 and the application of it to him in Heb 1:7.

\\Bless the Lord, O my soul\\ As for the blessings of grace and mercy expressed in the preceding psalm, so on account of the works of creation and providence, enumerated in this; in which Christ has an equal concern, as in the former.

\\O Lord my God, thou art very great\\; the Messiah, who is Jehovah our righteousness, Lord of all, truly God, and the God of his people; see Joh 20:28 and who is great, and very great, in his divine Person, being the great God, and our Saviour; great in all his works of creation, providence, and redemption; great in all his offices of Prophet, Priest, and King; a Saviour, and a great one; the great Shepherd of the Sheep; the Man, Jehovah's Fellow.

\\Thou art clothed with honour and majesty\\; being the brightness of his Father's glory, and having on him the glory of the only begotten of the Father, and a natural majesty in him as the Son of God and King of the whole universe; and, as Mediator, he has honour and majesty laid upon him by his Father, Ps 21:5, he has all the regalia and ensigns of royal majesty; he is on a throne, high and lifted up, even the same with his divine Father; he has a crown of glory on his head, he is crowned with glory and honour; he has a sceptre of righteousness in his hand, and is arrayed in robes of majesty; and, as thus situated, is to look upon like a jasper and sardine stone; or as if he was covered with sparkling gems and precious stones, Re 4:2,3 and, having all power in heaven and earth, over angels and men, honour and glory given him by both. 23531-950516-0908-Ps104.2