Spreuken 6

1 Mijn zoon! zo gij voor uw naaste borg geworden zijt, voor een vreemde uw hand toegeklapt hebt;

2 Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.

3 Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.

4 Laat uw ogen geen slaap toe, noch uw oogleden sluimering.

5 Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.

6 Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;

7 Dewelke, geen overste, ambtman noch heerser hebbende,

8 Haar brood bereidt in den zomer, haar spijs vergadert in den oogst.

9 Hoe lang zult gij, luiaard, nederliggen? Wanneer zult gij van uw slaap opstaan?

10 Een weinig slapens, een weinig sluimerens, een weinig handvouwens, al nederliggende;

11 Zo zal uw armoede u overkomen als een wandelaar, en uw gebrek als een gewapend man.

12 Een Belialsmens, een ondeugdzaam man gaat met verkeerdheid des monds om;

13 Wenkt met zijn ogen, spreekt met zijn voeten, leert met zijn vingeren;

14 In zijn hart zijn verkeerdheden, hij smeedt te aller tijd kwaad; hij werpt twisten in.

15 Daarom zal zijn verderf haastelijk komen; hij zal schielijk verbroken worden, dat er geen genezen aan zij.

16 Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:

17 Hoge ogen, een valse tong, en handen, die onschuldig bloed vergieten;

18 Een hart, dat ondeugdzame gedachten smeedt; voeten, die zich haasten, om tot kwaad te lopen;

19 Een vals getuige, die leugenen blaast; en die tussen broederen krakelen inwerpt.

20 Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.

21 Bind ze steeds aan uw hart, hecht ze aan uw hals.

22 Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.

23 Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;

24 Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.

25 Begeer haar schoonheid niet in uw hart, en laat ze u niet vangen met haar oogleden.

26 Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.

27 Zal iemand vuur in zijn boezem nemen, dat zijn klederen niet verbrand worden?

28 Zal iemand op kolen gaan, dat zijn voeten niet branden?

29 Alzo die tot zijns naasten huisvrouw ingaat; al wie haar aanroert, zal niet onschuldig gehouden worden.

30 Men doet een dief geen verachting aan, als hij steelt om zijn ziel te vullen, dewijl hij honger heeft;

31 En gevonden zijnde, vergeldt hij het zevenvoudig; hij geeft al het goed van zijn huis.

32 Maar die met een vrouw overspel doet, is verstandeloos; hij verderft zijn ziel, die dat doet;

33 Plage en schande zal hij vinden, en zijn smaad zal niet uitgewist worden.

34 Want jaloersheid is een grimmigheid des mans; en in den dag der wraak zal hij niet verschonen.

35 Hij zal geen verzoening aannemen; en hij zal niet bewilligen, ofschoon gij het geschenk vergroot.

Spreuken 6 Commentary

Chapter 6

Cautions against rash suretiship. (1-5) A rebuke to slothfulness. (6-11) Seven things hateful to God. (12-19) Exhortations to walk according to God's commandments. (20-35)

Verses 1-5 If we live as directed by the word of God, we shall find it profitable even in this present world. We are stewards of our worldly substance, and have to answer to the Lord for our disposal of it; to waste it in rash schemes, or such plans as may entangle us in difficulties and temptations, is wrong. A man ought never to be surety for more than he is able and willing to pay, and can afford to pay, without wronging his family; he ought to look upon every sum he is engaged for, as his own debt. If we must take all this care to get our debts to men forgiven, much more to obtain forgiveness with God. Humble thyself to him, make sure of Christ as thy Friend, to plead for thee; pray earnestly that thy sins may be pardoned, and that thou mayest be kept from going down to the pit.

Verses 6-11 Diligence in business is every man's wisdom and duty; not so much that he may attain worldly wealth, as that he may not be a burden to others, or a scandal to the church. The ants are more diligent than slothful men. We may learn wisdom from the meanest insects, and be shamed by them. Habits of indolence and indulgence grow upon people. Thus life runs to waste; and poverty, though at first at a distance, gradually draws near, like a traveller; and when it arrives, is like an armed man, too strong to be resisted. All this may be applied to the concerns of our souls. How many love their sleep of sin, and their dreams of worldly happiness! Shall we not seek to awaken such? Shall we not give diligence to secure our own salvation?

Verses 12-19 If the slothful are to be condemned, who do nothing, much more those that do all the ill they can. Observe how such a man is described. He says and does every thing artfully, and with design. His ruin shall come without warning, and without relief. Here is a list of things hateful to God. Those sins are in a special manner provoking to God, which are hurtful to the comfort of human life. These things which God hates, we must hate in ourselves; it is nothing to hate them in others. Let us shun all such practices, and watch and pray against them; and avoid, with marked disapproval, all who are guilty of them, whatever may be their rank.

Verses 20-35 The word of God has something to say to us upon all occasions. Let not faithful reproofs ever make us uneasy. When we consider how much this sin abounds, how heinous adultery is in its own nature, of what evil consequence it is, and how certainly it destroys the spiritual life in the soul, we shall not wonder that the cautions against it are so often repeated. Let us notice the subjects of this chapter. Let us remember Him who willingly became our Surety, when we were strangers and enemies. And shall Christians, who have such prospects, motives, and examples, be slothful and careless? Shall we neglect what is pleasing to God, and what he will graciously reward? May we closely watch every sense by which poison can enter our minds or affections.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO PROVERBS 6

In this chapter the wise man dissuades from rash suretyship; exposes the sin of idleness; describes a wicked man; makes mention of seven things hateful to God; exhorts to attend to parental instructions and precepts, and cautions against adultery. Suretyship is described, Pr 6:1; and represented as a snare and a net, in which men are taken, Pr 6:2; and advice is given what to do in such a case, for safety in it, and deliverance from it, Pr 6:3-5; The sin of slothfulness is exposed, by observing the industry of the ant, Pr 6:6-8; by expostulating with the sluggard for his continuance in sloth, and by mimicking him, Pr 6:9,10; and by the poverty it brings upon him, Pr 6:11. Then a naughty wicked man is described, by his mouth, eyes, feet, fingers, and heart, whose ruin is sudden and inevitable, Pr 6:11-15. The seven things hateful to God are particularly named, Pr 6:16-19. And next the exhortation in some preceding chapters is reassumed, to attend to the instructions of parents; which will be found ornamental, pleasant, and useful, Pr 6:20-23. Especially to preserve from the lewd woman cautioned against, Pr 6:24,25; whose company is dissuaded from; on account of the extreme poverty and distress she brings persons to, and even danger of life, Pr 6:26; from the unavoidable ruin such come into, Pr 6:27-29; from the sin of uncleanness being greater than that of theft, Pr 6:30,31; from the folly the adulterer betrays; from the destruction of his soul, and the disgrace he brings on himself, Pr 6:32,33; and from the rage and irreconcilable offence of the husband of the adulteress, Pr 6:34,35.