Job 38

1 Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:

2 Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?

3 Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.

4 Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.

5 Wie heeft haar maten gezet, want gij weet het; of wie heeft over haar een richtsnoer getrokken?

6 Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?

7 Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods juichten.

8 Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit de baarmoeder voortkwam?

9 Toen Ik de wolk tot haar kleding stelde, en de donkerheid tot haar windeldoek;

10 Toen Ik voor haar met Mijn besluit de aarde doorbrak, en zette grendel en deuren;

11 En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.

12 Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad zijn plaats aangewezen;

13 Opdat hij de einden der aarde vatten zou; en de goddelozen uit haar uitgeschud zouden worden?

14 Dat zij veranderd zou worden gelijk zegelleem, en zij gesteld worden als een kleed?

15 En dat van de goddelozen hun licht geweerd worde, en de hoge arm worde gebroken?

16 Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?

17 Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten van de schaduw des doods?

18 Zijt gij met uw verstand gekomen tot aan de breedte der aarde? Geef het te kennen, indien gij dit alles weet.

19 Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar plaats?

20 Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de paden zijns huizes?

21 Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in getal.

22 Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?

23 Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!

24 Waar is de weg, daar het licht verdeeld wordt, en de oostenwind zich verstrooit op de aarde?

25 Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het weerlicht der donderen?

26 Om te regenen op het land, waar niemand is, op de woestijn, waarin geen mens is;

27 Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel der grasscheutjes te doen wassen.

28 Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?

29 Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?

30 Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des afgrond wordt omvat.

31 Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?

32 Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met zijn kinderen leiden?

33 Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?

34 Kunt gij uw stem tot de wolken opheffen, opdat een overvloed van water u bedekke?

35 Kunt gij de bliksemen uitlaten, dat zij henenvaren, en tot u zeggen: Zie, hier zijn wij?

36 Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin het verstand gegeven?

37 Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des hemels nederleggen?

38 Als het stof doorgoten is tot vastigheid, en de kluiten samenkleven?

39

40

41

Job 38 Commentary

Chapter 38

God calls upon Job to answer. (1-3) God questions Job. (4-11) Concerning the light and darkness. (12-24) Concerning other mighty works. (25-41)

Verses 1-3 Job had silenced, but had not convinced his friends. Elihu had silenced Job, but had not brought him to admit his guilt before God. It pleased the Lord to interpose. The Lord, in this discourse, humbles Job, and brings him to repent of his passionate expressions concerning God's providential dealings with him; and this he does, by calling upon Job to compare God's being from everlasting to everlasting, with his own time; God's knowledge of all things, with his own ignorance; and God's almighty power, with his own weakness. Our darkening the counsels of God's wisdom with our folly, is a great provocation to God. Humble faith and sincere obedience see farthest and best into the will of the Lord.

Verses 4-11 For the humbling of Job, God here shows him his ignorance, even concerning the earth and the sea. As we cannot find fault with God's work, so we need not fear concerning it. The works of his providence, as well as the work of creation, never can be broken; and the work of redemption is no less firm, of which Christ himself is both the Foundation and the Corner-stone. The church stands as firm as the earth.

Verses 12-24 The Lord questions Job, to convince him of his ignorance, and shame him for his folly in prescribing to God. If we thus try ourselves, we shall soon be brought to own that what we know is nothing in comparison with what we know not. By the tender mercy of our God, the Day-spring from on high has visited us, to give light to those that sit in darkness, whose hearts are ( 2 Corinthians. 4:6 ) government of the world is said to be in the sea; this means, that it is hid from us. Let us make sure that the gates of heaven shall be opened to us on the other side of death, and then we need not fear the opening of the gates of death. It is presumptuous for us, who perceive not the breadth of the earth, to dive into the depth of God's counsels. We should neither in the brightest noon count upon perpetual day, nor in the darkest midnight despair of the return of the morning; and this applies to our inward as well as to our outward condition. What folly it is to strive against God! How much is it our interest to seek peace with him, and to keep in his love!

Verses 25-41 Hitherto God had put questions to Job to show him his ignorance; now God shows his weakness. As it is but little that he knows, he ought not to arraign the Divine counsels; it is but little he can do, therefore he ought not to oppose the ways of Providence. See the all-sufficiency of the Divine Providence; it has wherewithal to satisfy the desire of every living thing. And he that takes care of the young ravens, certainly will not be wanting to his people. This being but one instance of the Divine compassion out of many, gives us occasion to think how much good our God does, every day, beyond what we are aware of. Every view we take of his infinite perfections, should remind us of his right to our love, the evil of sinning against him, and our need of his mercy and salvation.

Chapter Summary

INTRODUCTION TO JOB 38

In this chapter the Lord takes up the controversy with Job; calls upon him to prepare to engage with him in it, and demands an answer to posing questions he puts to him, concerning the earth and the fabric of it, Job 38:1-7; concerning the sea, compared to an infant in embryo, at its birth, in its swaddling bands and cradle, Job 38:8-11; concerning the morning light, its spread and influence, Job 38:12-15; concerning the springs of the sea, the dark parts of the earth, the place both of light and darkness, Job 38:16-21; concerning the various meteors, snow, hail, rain, thunder, lightning, and the influences of the stars, Job 38:22-38; and concerning provision for lions and ravens, Job 38:40,41.